آیت الله محسن غرویان در گفتگو با خبرنگار مهر درباره اینکه آیا وحدت یک شعار اصیل است یا یک شعار استراتژیک گفت: شعار وحدت یک مطلب اصولی است زیرا خود قرآن می فرماید: «وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ» و خود سیره پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) همین طور بوده است. بنابراین وحدت یک اصل اصولی و همچنین عقلانی است.
وی افزود: ما آنقدر تفرقه در میانمان ایجاد کردیم که باید گفت یکی از برکات وجود داعش این بود که ما را به وحدت رساند و علمای شیعه و سنی الان در کنار یکدیگر جمع می شوند و دم از وحدت می زنند. درواقع داعش باعث شد که علمای شیعه و سنی در قم با حضور آیت الله مکارم شیرازی و آیت الله سبحانی جمع شوند. یعنی اینقدر از وحدت غافل بودیم که داعش ما را به وحدت رساند. چرا خودمان با یکدیگر پیوند نداریم؟ باید این وحدت را در خودمان ایجاد و حفظ کنیم.
عضو هیئت علمی جامعة المصطفی العالمیه تصریح کرد: نتیجه وحدت، قدرت و نتیجه تفرقه، ضعف است. اینها از واضحات است. امیدوارم ما از این غفلت بیرون بیاییم و دست از این تفرقه برداریم.
غرویان درباره اینکه مقدمات رسیدن به وحدت چیست،گفت: همه علما چه شیعه و چه سنی باید دست در دست یکدیگر نهند و مهمترین مقدمه وحدت همین علما هستند. زیرا مردم در طول تاریخ نشان داده اند یا در دست علما چرخیدند یا در دست امرا، الان که بسیاری از علما هم جزء امرا هستند. به هر حال علما و امراء اگر وحدت پیدا کنند مردم هم وحدت پیدا می کنند. بنابراین مقدمه وحدت از علما و امراء شروع می شود. حالا اگر چنانچه امراء هم با یکدیگر وحدت پیدا نمی کنند علما باید وحدت پیدا کنند و نگاه کنند به نتیجه تفرقه، اینکه سربریدن ها و قتل و غارت و خونریزی ها نتیجه تفرقه است. یکی هم هوای نفس را باید کنترل کنند.
وی یادآورشد: به هر حال اگر هر عالمی بخواهد راه خود را برود و خودش رئیس باشد و بگوید همه مردم باید دنبال من بیایند، به فکر مصالح اسلام و مسلمین نباشد و به دسته و گروه و حزب و دفتر و دستک خود توجه داشته باشد همین آش و همین کاسه می شود.
این استاد حوزه و دانشگاه در پاسخ به اینکه شناخت مذاهب از یکدیگر چه تأثیری بر ایجاد وحدت پایدار دارد، بیان کرد: هیچ وحدتی بدون معرفت صورت نمی گیرد. مقدمه وحدت، معرفت و آگاهی و مطالعه است. عوام برای اینکه معرفت لازم را ندارند به جان هم می افتند. ولی امام (ره) فرمودند اگر انبیا همه یک جا جمع شوند با یکدیگر دعوا نمی کنند. علما هم که پیروان انبیا هستند همین طور زیرا «العلماء ورثة الانبیا» علما هم مانند انبیا نباید اگر یک جا جمع شدند با یکدیگر اختلاف پیدا کند.
نظر شما