مسلمانان هند در خطر تفرقه و درگيری

به گزارش خبرنگار مهر، به نظر می‌سد حزب ایدئولوژیک هندوتوا قصد دارد مسلمانان و هندوها را در قضیه جهاد عشق و کمپین بازگشت یا رجعت دچار تفرقه و درگیری نماید. اما در همین حال گروهی از هندوهای طبقه متوسط شهری از فیلم حیدر در سطح گسترده‌ای استقبال کردند و حتی برخی از آنان در خلوت خود برای قهرمان مسلمان فیلم، اشک ریختند.

اگر چه بیان و اشاعه شعارها و نگرشهای شونیستی و افراطی از سوی برخی افراط گراهای مذهبی، برای بخشی از مردم جامعه خوشایند و تهیج کننده است، اما مسلماً جلوگیری از اکران فیلم طنز و هجو آمیز «پی کی» که به تعصب و افراط گرایی مذهبی و مردم متعصب طعنه می‌زند و تاکنون پر فروش‌ترین فیلم تاریخ بالیوود بوده، هیچ توجیه منطقی نخواهد داشت.

برخی از هندوهای متعصب برای کسب رأی بیشتر، نفرت و تعصب را رواج می‌دهند. آشوبها و درگیریهایی نظیر آنچه که در مظفر نگر شاهد بودیم، ممکن است در کوتاه مدت رای دهندگان را به سمت حزب خاصی متمایل کند، اما در یک نگاه واقع بینانه تر تعداد بیشماری از نام آوران و افراد سرشناس هندی همچون برخی بازیگران بنام بالیوود، حمیدانصاری رئیس شورای ایالات، یوسف حمید غول تجارت و موارد متعدد دیگری از شهروندان مسلمان هند، همگی علیرغم مسلمان بودن تحت نام هند و برای سرفرازی و رشد هند تلاش کرده‌اند و هند از سایه حضور آنان سرفرازی و بزرگی یافته است.

در حال حاضر، فشار بیش از حد هندوهای متعصب تحت لوای ایدئولوژی هندوئیسم، حس امنیت مسلمانان و سایر اقلیت‌ها و رویای مولانا عبدالکلام آزاد در خصوص رنگین کمان هندو و مسلمان و یکپارچگی هند را مورد تهدید قرار می‌دهد.

ستاره در حال ظهور مسلمانان در عالم سیاست، اسدالدین اویسی است. اویسی رهبر All India Majlis-e Itehadul Muslimeen (شورای اتحاد مسلمانان سراسر هند) و عضو پارلمان از حوزه ایالت حیدرآباد است. او قبلاً یکبار از خدمت منفضل شده بود، اما اکنون با عنوان رهبر ملی در حال تثبیت موقعیت خویش است. حزب او دو کرسی در مجلس ایالتی مهاراشترا را نیز کسب کرده که یک کرسی بیشتر از حزب سیاسی متنقذ ایالتی MNS (آغاز دوباره ارتش مهاراشترا) به رهبری راج تاکره است.

اویسی در نظر دارد که به انتخابات امسال در دهلی و ایالت بیهار شکلی رقابتی دهد، زیرا در هر دوی این بخشها، رأی مسلمانان تأثیر گذار است. در مقابل بحث تغییر مذهب که تحت نام بازگشت و یا رجعت مطرح می‌شود و یا شعارهای گروه تندرو ناسیونالیست RSS (که معتقد است همه هویت فرهنگی هند بر گرفته از فرهنگ و نگرش هندوئیسم است)، اویسی به شدت موضع گرفته و با قاطعیت اعلام می‌کند که هر مسلمان هندی، مسلمان به دنیا آمده و مسلمان هندی باقی خواهد ماند و به این هویت خود نیز می‌بالد.

اویسی ۴۵ ساله خیلی زود به مسلمانی بر ضد سیاستهای زعفرانی (کنایه از هندوهای متعصب و رنگ زعفرانی به عنوان نماد آنها) تبدیل شد. برخی مدعی هستند که او اکنون به سخنگوی مسلمانان تبدیل شده است. او که در مورد موج سوم افراط گرایی اسلامی هشدار داده بود، اکنون با برجسته کردن خود به عنوان ناجی جامعه مسلمان هند، به شدت مورد توجه جوانان مسلمان قرار گرفته است.

در جایگاه اویسی به عنوان تنها نماینده مطرح حال حاضر جامعه مسلمان هند یک نکته قابل توجه وجود دارد: اگر احزاب به اصطلاح سکولار از نگرانی و دغدغه‌های خود چیزی نگویند و در شرایطی که حزب BJP نمایندگان این احزاب را رد می کند و یا مشارکت آنان را در دولت محدود می نماید، چه دلیلی وجود دارد که مردم به سمت و سوی سیاستمدارانی گرایش پیدا نکنند که وعده حمایت و ترویج منافع مسلمانان را می‌دهند؟

جای تعجب نیست که ظهور و قدرت گیری یکباره ناریندرا مودی و BJP با قدرت گیری MIM مصادف شده است. احزابی مانند کنگره و حزب مردم هند به پدیده قدرت گیری یکباره مودی به شیوه گسترش ترس و نگرانی عمومی واکنش نشان دادند. ایجاد ترس در دل مسلمانان و تلاش بر تاثیرگذاری بر عملکرد آنان با این روش دقیقا شبیه به ایدئولوژی خطرناک راهبه‌های زن هندو و مرتاض‌ها است که با اهریمنی نشان دادن مسلمانان و معرفی آنان به عنوان اقلیتی ضدملی و ضدهمگرایی، در صدد تضعیف و به حاشیه رانده شدن آنان هستند.

جامعه مسلمان بدون رهبر و پیشوا در شرایطی تنش آلود کنونی سیاست‌های انقباظی پیش گرفته و برای یافتن شخص و یا اشخاصی که توانایی هدایت و رهبری داشته باشند به درون خود و قابلیتهایش نگاهی دوباره انداخته است، با این امید که خود مسلمانان به تنهایی بتوانند جایگزین عملکرد ضعیف سکولارها باشند.

شانزدهمین دوره مجلس فدرال، کمترین تعداد نمایندگان مسلمانان را از زمان اولین دوره آن در سال ۱۹۵۲ دارد. ۲۴ نماینده در مجلس (در برابر ۳۰ نماینده دور قبل) مسلمانان هستند که تنها ۴/۴% نمایندگان مجلس را شامل می‌شوند. برای اولین بار در پارلمان هند هیچ نماینده‌ای از ایالت اوتارپرادیش (یکی از بزرگترین ایالت‌های هند و با بیشترین جمعیت مسلمان و مرکز بزرگترین شهرهای اسلامی در هند) در مجلس حضور ندارد و دلیل آن این است که BJP به غیر از یک استثنا به نام شهنواز حسین هیچ نامزد مسلمانی را در شمال و غرب هند ثبت نام نکرده است.

رانده شدن از صحنه سیاست، زندانی شدن بی دلیل برخی از جوانان مسلمان، برخورد تند با مسلمانان به بهانه دست داشتن در انفجارها و مواردی از این دست، تنها بی عدالتی و تبعیض را در دادگاهها و در میان نیروی پلیس تقویت می‌کند. مسلمانان کم کم احساس می‌کنند که باید از کلیشه حمایت از احزاب سکولار فاصله بگیرند.

بر اساس همین دلایل، جامعه مسلمان به شکل جدی به یک رهبر نیاز دارد که آنان را برای کسب جایگاه واقعی و مشروع خود در جامعه تشویق و هدایت کند. این هدف با افرادی همچون لالو، نیتیش و مامتا که به دنبال کسب رای مسلمانان در برابر ارایه تامین امنیتی به آنان هستند و منافع خود را جستجو می‌کنند، میسر نخواهد شد. این هدف توسط حزب کنگره که فرصتهای برابر را وعده می‌دهد، ولی در عمل تنها امکانات و مزایای اندکی برای اغنای آنان ارایه می‌دهد نیز ممکن نمی‌شود. این خواسته قطع به یقین در چهارچوب قدرت و با سیاستهای حزب BJP که هیچ تضمینی برای حقوق شهروندی برابر ارایه نمی‌کند نیز قابل دستیابی نیست. همه این گمانه زنیها در حالی استکه اویسی با شعار «اسلام در خطر است» می‌تواند نگرانی از خواسته‌های جدایی طلبانه را در برخی از سیاستمداران و مردم برانگیزد.

امروزه و در شرایط کنونی که چالش هندوهای تندرو و پشتیبانی اکثریت جمعیت کشور از آنها مطرح است، بایستی یک رهبر مسلمان ظهور کند و اوضاع را در دست گیرد که پیام آور امید و همگرایی می‌باشد نه نگرانی و ترس از تجزیه. امید به تحول اقتصادی و اجتماعی، ریشه در یک هویت مدرن دارد که می‌تواند افراط گراها را از درون به چالش بکشد.

یک نویسنده برجسته زمانی می‌گفت: پس از مولانا آزاد و شیخ عبدالله، مسلمانان هرگز رهبر مشخص و واحدی نداشته‌اند و تنها اشخاصی در قالب حاکمان محلی بوده‌اند که از حوزه‌های انتخاباتی مراقبت می‌کردند. چرا در کشوری که مسلمانانی همچون ثانیه میرزا و شاهرخ خان دارد، هنوز رهبری واقعی برای مسلمانان ظهور نکرده است که ترس، نگرانی و تشتت را از جامعه مسلمانان دور کند، روحانیون و نفوذ بی مورد و مخرب آنان را کنترل نماید و با گامهای بلند به سمت قدرت مرکزی خیز بردارد؟

فرای هیاهوی سیاسی و تشنجات، یک واقعیت غیر قابل انکار وجود دارد و آن این است که اگر اکثریت هندوها ضد مسلمانان بودند، امروزه مسلمانان هند نمی‌توانستند دومین جمعیت بزرگ مسلمان در جهان باشند.

ملاحظه و تحلیل

قدرت گیری حزب بی جی پی و به تبع آن احزاب تندرو هندو و ناتوانی متحد دیرینه مسلمانان یعنی حزب کنگره، نیاز به رهبری و برنامه جدید را بیش از پیش در میان مسلمانان برجسته کرده است.

در این میان شخصی با نام اسد الدین اویسی از حوزه حیدرآباد ظهور و در مدت کوتاهی حمایت‌های خوبی کسب کرده است. این شخص توانسته با تکیه بر برخی قابلیت‌های شخصی، تشتت اوضاع و عدم وجود رقیبی قابل توجه در بین مسلمانان، مدارج ترقی را به سرعت طی کند و نگاهها را به خود جلب نماید. انتظار می‌رود در آینده حضور او در سیاست هند و رهبری مسلمانان پررنگ تر شود و شاهد خبرسازی بیشتری از جانب او باشیم. *

*ارسالی از رایزنی فرهنگی ایران در هند