به گزارش خبرنگار موسيقي "مهر"، چكناواريان كه شب گذشته (دوشنبه) در سالروز درگذشت ولفگانگ آمادئوس موتزارت پيش از اجراي گروه كر همراه با ارگ سخن مي‌گفت، ضمن اعلام اين مطلب تاكيد كرد: "موسيقي ملت، مليت و زبان نمي‌شناسد و فراتر از مرزها عمل مي‌كند. در جهاني كه ما زندگي مي‌كنيم حافظ، سعدي، مولوي، شكسپير، گوته و ديگر بزرگان فرهنگ و هنر همانند ستارگان راهنماي ما در زندگي هستند و بدون آنها ما راه خود را گم مي‌كنيم. موتزارت هم از جمله اين ستارگان است."
وي خاطرنشان كرد: "به نظر من موسيقي موتزارت زيباترين موسيقي جهان است و قطعه "ركوييم" كه ما امشب آن را اجرا مي‌كنيم، آخرين اثر موتزارت است كه پيش از مرگ آن را نوشته. به عقيده من موتزارت عروج كرده است. چون شب هنگام كه فوت مي‌كند، بدنش را در جايي قرار مي‌دهند تا فردا آن را به خاك بسپارند. اما فردا وقتي مراجعه مي‌كنند، جسد را نمي يابند. ما اين قطعه را در شب عروج موتزارت مي نوازيم" .
فستيوال موتزارت كه همزمان با بزرگداشت جهاني ولفگانگ آمادئوس موتزارت به رهبري و هدايت لوريس چكناواريان و اجراي گروه كر نوري و رهبري عليرضا شفقي‌نژاد در تالار وحدت برگزار مي‌شود، كار خود را از شنبه 12 آذر ماه آغاز كرده است و تا شنبه هفته آينده (19 آذر) به كار خود ادامه مي‌دهد و طي اين يك هفته قطعاتي از ساخته‌هاي موتزارت اجرا مي‌شود. شب گذشته (دوشنبه) ابتدا كنسرتو پيانو شماره 12 و كنسرتو فلوت رماژور به اجرا در آمد كه گاتليب واليش و كوارتت زهي آني اجراي پيانو و آذين موحد نواختن فلوت را عهده‌دار بودند كه سه ويلن و يك ويلن سل در اين دو كنسرتو آنها را همراهي مي‌كردند.
در بخش دوم برنامه شب گذشته قطعه ركوييم اجرا شد. در اجراي اين قطعه كه به معناي مرثيه و سوگواره است، گروه كر 87 نفري نوري به اجراي برنامه پرداختند. همچنين هاسميك هاساگرزيان (سوپرانو)، ليلت گريگوريان (آلتو)، سورن مگردچيان (تنور) و واهاگن هونتس (باس) به عنوان تكخوان گروه را كر را همراهي كردند.
ولفگانگ آمادئوس موتزارت در 27 ژانويه 1756 چشم به جهان گشود. موسيقي‌شناسان و مورخين اوج شكل‌گيري مكتب آهنگسازي كلاسيك ويلن را مديون وي مي‌دانند. موتزارت يكي از نوابغ و پركارترين آهنگسازان تاريخ موسيقي جهان به شمار مي‌رود كه تحولات زيربنايي آهنگسازي را تا پايان سده بعد از خود نيز تثبيت مي‌كند. او نخستين قطعات خود را در سن 4 سالگي تصنيف و بين سنين 4 تا 12 سالگي پرشورترين بخش زندگي هنري خود را تجربه كرد. او طي سفرهاي طولاني به اجراي موسيقي با استفاده از سازهاي ويلن و پيانو پرداخت و مهارت‌هاي موسيقايي خود را از طريق اين اجراها به نمايش گذاشت و در تمامي كشورهايي اروپايي به عنوان كودك اعجوبه در زمينه موسيقي شهرت يافت.
موتزارت در نوجواني از اپراهاي ايتاليايي و سبك دلپذير سامارتيني الهام گرفت و در پي دوستي با يوهان كريستين باخ (يكي از فرزندان ارشد باخ) از شيوه‌هاي اجرايي سمفوني و سونات‌هاي كلاويويي باخ تاثير گرفت. موتزارت از هايدن كه مشهورترين آهنگساز زمان خود بود، شيوه هاي گسترش تم را آموخت و در پايان عمر از شيوه نگارش يوهان سباستين باخ و بافت پيچيده پلي‌فونيك (چندآوايي) الگوبرداري كرد.
از موتزارت بيش از 20 كنسرتو پيانو به جاي مانده است كه چون خود پيانيستي چيره‌دست بود از نظر ساختاري، تماتيك و تفسير از جايگاه ويژه‌اي در ادبيات موسيقي موتزارت برخوردارند.
ولفگانگ آمادئوس موتزارت در 5 دسامبر 1791 در سن 35 سالگي و زماني كه به اوج توانمندي هاي موسيقايي خود در عرصه‌هاي مختلف نوازندگي و آهنگسازي رسيده بود، بر اثر بيماري درگذشت.
نظر شما