چه زخم­ ها که نشسته به جان امت تو/ مداحی حماسی میثم مطیعی

به گزارش خبرگزاری مهر، ماه شعبان که می رسد فضای ایران اسلامی آکنده از عطر کربلا می شود و جامعه رنگ و بویی دیگر می گیرد، چرا که نخستین روزهای این ماه مبارک، مصادف است با میلاد سرداران کربلا؛ امام حسین(ع)، حضرت ابوالفضل العباس و امام زین العابدین(ع).

در این ایام محافل شادمانی و سرور در گوشه گوشه ایران اسلامی برپاست و مردم میلاد با برکت امامانشان را جشن می گیرند.

میثم مطیعی نیز در جشنی که به همین مناسبت در هیئت میثاق با شهدا و در مسجد دانشگاه امام صادق(ع) برگزار شد، در مداحی پرشوری ضمن مدح اهل بیت(ع) و موالید گرانقدر شعبان، بار دیگر پیامهای مهم قیام عاشورا را مورد بازخوانی قرار داد.

در این مداحی با بیانی شاعرانه و با بهره گیری چندباره از مضامین و آیات قرآنی، در کنار پرداختن به میلاد سراسر نور امام حسین، امام سجاد و حضرت عباس علیهم السلام، گریزی نیز به شرایط امروز کشورهای اسلامی داشته و ضمن اشاره به جنایات آل سعود، از حجازی سخن گفته که باز گرفتار جاهلیت شده و تاکید کرده که طواف آل سعود به جای کعبه به دور کاخ سفید است.

تاکید بر موضوع مهم عزت و غیرت دینی، یاد شهدای هسته ای و همچینن یاد شهدای غواص که به تازگی به میهن بازگشتند، هشدار نسبت به زیاده خواهی یزدیان زمان، دیگر موضوع مورد توجه در آن است که شاعر تاکید کرده غیرتمندانه در مقابل دست درازی های دشمنان ایستادگی می کنیم. در این شعر با اشاره به مذاکرات هسته ای کوتاه آمدن در مقابل دشمنان امری محال دانسته شده و به تهدیدات آمریکا در مذاکرات هسته ای پاسخی قاطع داده شده است.

فایل صوتی این مداحی قابل دریافت است. متن شعر این مداحی پر شور از این قرار است:

جهان به جلوه­ ی نور و سرور مهمان است
که ماه، ماه رسول خداست، شعبان است

طلوع این همه یوسف به صبح کنعان بین
ستارگان محرّم به ماه شعبان بین

نسیم مهر و وفا از مدینه می­ آید
شمیم کرب­ و بلا از مدینه می­ آید

چه لاله­ ها که به گلزار مصطفی رویید
که عطر روشنشان تا عراق و شام رسید

شکوه خلقت ایزد حسین آمده است
تمام دین محمد، حسین آمده است

بخوان تو آیه والشمس وضحی­ها [۱]را
سپس نگر تو قمر را، اذا تلاها [۲]را

امیر لشگر خورشید، ماهتاب فرات
جمال چهره ساقی کربلا صلوات

فدای چهره­ ی خندان و مهربان حسین
علی دیگری آمد به خاندان حسین

به مهر شب همه شب خیره می­ شود به رخش
و إن­ یکاد[۳] به لب بوسه می­ دهد به رخش

به ذکر دوست دل عاشقان شود آباد
وزیده عطر مناجات حضرت سجاد

تمام غصه و آهیم یا رسول الله
به انتظار نگاهیم یا رسول الله

به آه و درد دل ما مگر تو گوش کنی
حکایت غم و شکوا مگر تو گوش کنی

اگرچه گاه چو ابر بهارمی­ باریم
هنوز بغض فروخورده در گلو داریم

بیا و بنگر در ماه پرسعادت خویش
به سوز آه غریبان به حال امت خویش

چه زخم­ ها که نشسته به جان امت تو
چه فتنه ها شده برپا میان امت تو

اسیر خیل برادرکُشان بی­دردیم
دچار کینه­ ی کودک­ کُشان نامردیم

چه قلب­ ها که پر از آتش حمیّت شد
حجاز باز گرفتار جاهلیت شد[۴]

شده است کعبه گرفتار خیل نا اهلان
اسیر مانده حرم در کف ابوجهلان

همین قبیله که سرگرم تاج و تاراجند
بجای ایمان محو سقایة الحاجند[۵]

نمازشان نبُوَد جز نماز شمر و یزید
طوافشان نبُوَد جز به گِرد کاخ سفید

نهاده عزت اسلام و سخت پست شدند
ز ترس و ذلتشان کدخدا پرست شدند

ز ما مگیر خدایا شکوه عزت را
امانت شهدا را، غرور و غیرت را

حسینی است، ابالفضلی است غیرت ما
به خواب نیز نبیند یزید ذلت ما

مقدّر است که در این جهاد پیروزیم
قسم به خون رضایی­ نژاد پیروزیم

قسم به تک تک آلاله­ های این گلشن
علی محمدی و شهریاری و روشن

به تشنه­ کامی عباس­ هایمان سوگند
به دست بسته­ ی غواص­ هایمان سوگند[۶]

در این مجاهده کوتاه آمدن هرگز
و با یزید زمان راه آمدن هرگز

بگو به هرکه در این معرکه کم آورده است
بگو که بیرق خود را نمی­ نهیم از دست

اگر خدای نکرده هوای آن دارید
که باز بهر ولی جام زهر پیش­ آرید

فقط نه جام شما را به قهر می­ شکنیم
که دست ساقی هر جام زهر می­ شکنیم

شکوه عزت این خاک تا به افلاک است
حریم آیه نفی­ سبیل[۷] این خاک است

[۱] وَ اَلشَّمْسِ وَ ضُحٰاهٰا ﴿الشمس‏، ۱﴾ به خورشید و گسترش نور آن سوگند

[۲] وَ اَلْقَمَرِ إِذٰا تَلاٰهٰا ﴿الشمس‏، ۲﴾ و به ماه هنگامی که بعد از آن درآید،

[۳] وَ إِنْ يَكٰادُ اَلَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصٰارِهِمْ لَمّٰا سَمِعُوا اَلذِّكْرَ وَ يَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿القلم‏، ۵۱﴾ نزدیک است کافران هنگامی که آیات قرآن را می‌شنوند با چشم‌زخم خود تو را از بین ببرند، و می‌گویند: «او دیوانه است!»

[۴] إِذْ جَعَلَ اَلَّذِينَ كَفَرُوا فِي قُلُوبِهِمُ اَلْحَمِيَّةَ حَمِيَّةَ اَلْجٰاهِلِيَّةِ ﴿الفتح‏، ۲۶﴾ (به خاطر بیاورید) هنگامی را که کافران در دلهای خود خشم و نخوت جاهلیّت داشتند؛

[۵] أَ جَعَلْتُمْ سِقٰايَةَ اَلْحٰاجِّ وَ عِمٰارَةَ اَلْمَسْجِدِ اَلْحَرٰامِ كَمَنْ آمَنَ بِاللّٰهِ وَ اَلْيَوْمِ اَلْآخِرِ وَ جٰاهَدَ فِي سَبِيلِ اَللّٰهِ لاٰ يَسْتَوُونَ عِنْدَ اَللّٰهِ وَ اَللّٰهُ لاٰ يَهْدِي اَلْقَوْمَ اَلظّٰالِمِينَ ﴿التوبة، ۱۹﴾ آیا سیراب کردن حجاج، و آباد ساختن مسجد الحرام را، همانند (عمل) کسی قرار دادید که به خدا و روز قیامت ایمان آورده، و در راه او جهاد کرده است؟! (این دو،) نزد خدا مساوی نیستند! و خداوند گروه ظالمان را هدایت نمی‌کند!

[۶] اشاره به جنایت زنده به گور کردن غواصان رزمنده ایرانی توسط ایادی رژیم بعث عراق

[۷] وَ لَنْ يَجْعَلَ اَللّٰهُ لِلْكٰافِرِينَ عَلَى اَلْمُؤْمِنِينَ سَبِيلاً ﴿النساء، ۱۴۱﴾ و خداوند هرگز کافران را بر مؤمنان تسلّطی نداده است.