منیر ملکی، طراح لباس در گفتگو با خبرنگار مهر، استقبال از طرح‌ها و نمادهای ایرانی را جریانی دانست که از ۱۰ سال پیش آغاز شده و گفت: حدود یک دهه قبل، طراحان شروع کردند به استفاده از نمادها و نشان‌‌های ایرانی و این کارآنان مورد استقبال مخاطبان هم قرار گرفت. اما سه یا چهار سال است که حضور طرح‌های ایرانی، محسوس و مشهود شده چراکه رکود هشت‌ساله‌ای که در دولت نهم و دهم وجود داشت باعث شد که بسیاری از هنرمندان از جمله طراحان لباس بیکار شوند و به شوهای خانگی روی آورند و طبیعتا دلشان می‌خواست نوآوری‌هایی داشته باشند و کار خلاقه انجام دهند از این‌رو به نمادها و خطوط ایرانی روی آوردند و فراتر از آن لباسی طراحی کردند که با فرهنگ ما هماهنگی داشته باشد.
به گفته این طراح لباس، عوامل تاریخی- اجتماعی بسیار باعث توجه به طرح‌های ایرانی شده که یکی از این دلایل، تحریم ایران بوده است. تحریم، موجب شد تا بازار لباس، بازار داغی نباشد و این کسادی موجب شد، کسانی که به خاطر برند یا کلاس اجتماعی یا هر چیز دیگر، دنبال لباس‌های خارجی بودند، حالا به جایگزین‌های ایرانی فکر کنند؛ پس به لباس‌هایی خاص با طرح و نقش ایرانی روی آوردند.
نوآوری در طراحی لباس، ضروری است
ملکی به نقش و تاثیر مهم فرهنگ‌سازی اشاره و بیان کرد: در سال‌های اخیر، کارگروه مد و لباس ارشاد، جشنواره‌های متعددی برپا کرده؛ رسانه‌ها به مد پرداخته‌اند و بسیاری از بازیگران و هنرمندان شاخص موسیقی از لباس‌های ایرانی استفاده کرده‌اند که هیچ‌کدام در علاقه‌مند کردن جوانان به طرح‌ها و لباس‌های ایرانی بی‌تاثیر نبوده است.
این طراح لباس، نوآوری را یکی از ملاک‌های موفقیت برشمرد و گفت: بعضی برندهای ایرانی، کار خود را خوب شروع کردند اما تکرار بیش از حد طرح‌ها و بالارفتن تعداد رقیبان، موجب افت این برندها شد. وقتی شمار رقبا بالا می‌رود باید دست به طرح‌های خلاقه و نوآورانه زد واگرنه گرفتار شدن در دایره تکرار، دردی را درمان نمی‌کند.
سیاست دولتمردان در مواجهه با مد، چندگانه است
به گفته ملکی، در همه جای دنیا، سرمایه‌گذاران بزرگ از جریان مد حمایت میکنند در حالی‌که دولت ایران، بودجه چندانی را به مد اختصاص نمی‌دهد و در بدنه حکومت، چند دستگی وجود دارد. یک عده طرفدار جشنواره‌های حجاب و عفاف‌اند و به مخاطبان محدود این جشنواره‌ها فکر نمی‌کنند. برخی حکومت‌مردان نیز با خود مد و لباس مشکل دارند. از دولتی‌ها که بگذریم، سرمایه‌داران بزرگ هم حاضر نیستند پول زیادی را برای مد و طراحی آن صرف کنند.
طراحی پارچه و لباس با صنعت گره نخورده است
او در پاسخ به این‌که چرا تعداد طراحان پارچه کمتر است و طراحی پارچه طرفداران کمتری دارد، گفت: طراحی لباس، متکی بر صنعت و خیاط‌های خانگی است اما طراحی پارچه به ماشین‌آلات نیاز دارد. وقتی کارخانه مخمل کاشان را تعطیل میکنند تا اتاق بازرگانی ایران و چین، رونق بیشتری بگیرد چه می توان کرد؟
به گفته ملکی ما طراحان پارچه بسیار خوبی داریم اما در خدمت صنعت نساجی قرار نگرفته‌اند چون ما به جز ملحفه و پرده و گاهی پارچه برای پوشاک مردانه هیچ پارچه‌ای برای لباس زنانه نداریم؛ بازار ما در محاصره پارچه‌های هندی و چینی است. شوهای خانگی از پارچه‌های هندی و تولیدیها از پارچه های چینی استفاده میکنند.
تولیدیها ژورنال را جایگزین طراح کرده‌اند
این طراح لباس در پاسخ به این‌که آیا قانون نوشته یا نانوشته‌ای وجود دارد که همه تولیدی‌های بزرگ یک طراح لباس داشته باشند، گفت: نه چنین قانونی وجود ندارد و هنوز تولیدیها به این باور نرسیده‌اند که حضور گروهی از طراحان به تولید بهتر و سود بیشتر آنها کمک می‌کند. تولیدیها بیشتر تمایل دارند ژورنال بخرند تا طراح استخدام کنند.
نظر شما