به گزارش خبرگزاری مهر، اولین و دومین نشست ادبی «بررسی ادبیات عرفانی در شعر و ادب پارسی» به معرفی اشعار مولانا جلال‌الدین رومی، شاعر پرآوازه زبان و ادب فارسی اختصاص یافته است و طی آن نخستين نشست از سلسله نشست‌های علمی و ادبی ایران در محل انجمن فرهنگی یانوس واقع در مرکز شهر آتن با پرداختن به آثار مهم ادبی جلال‌الدین مولوی بلخی برگزار شد.
در این برنامه علمی که تعداد بسياری از شخصیت‌های فرهنگی و دانشجویان یونانی حضور داشتند، لینا میستاکیدو، مترجم مثنوی به زبان یونانی، در سخنانی گفت: مولوی در بخشی از آثار ارزشمند خود گفته است، جاه طلبی، خودخواهی، دلبستن به دنیا و امور مادی، مایه بدبختی انسان است. واقعاً امروز دنیا در آتش جاه‌طلبی و زیادی‌خواهی می‌سوزد و اگر انسان از زیاده‌خواهی و جاه‌طلبی دست برمی‌داشت، شاهد این همه افراط‌گرایی و کشتار افراد بی‌گناه در جوامع مختلف نبودیم و جهان مملو از صلح و آرامش بود.
وی افزود: آموزه‌های مولوی، امروز بیش از هر زمانی مورد نیاز جامعه بشری است و امیدواریم که جهان به این آثار ارزشمند روی آورد و اندیشمندان بیش از پیش به بررسی این آثار ارزشمند بپردازند تا زمینه ایجاد جهانی مملو از صلح و آرامش و عدالتخواهی فراهم آید.
میستاکیدو در ادامه با اشاره به زندگی مولوی، افزود: مولوی در شهر بلخ که به خراسان بزرگ تعلق داشت و در قلمرو ایران و در حاکمیت این کشور قرار داشت، متولد شد و تمام اشعارش را به زبان فارسی سرود. وی به علت مشکلاتی که در آن زمان از نظر سیاسی ایجاد شده بود، ترک دیار کرد و به غرب و قونیه سفر کرد و به همین دلیل امروز به جلال‌الدین رومی نیز شناخته می‌شود.
وی در ادامه سخنان خود اظهار كرد: مولوی، شب مرگ را شب عروسی و وصال به حق می‌داند و بر این اعتقاد است که انسان دارای روح معنوی و خدایی است که پس از مرگ از تن خاکی جدا می‌شود و به حق برمی‌گردد.
اين مترجم افزود: مولوی پس از دیدار شمس‌تبریزی، احساس کرد که فردی را شناخته که می‌تواند به او کمک کند تا با حقیقت حق تعالی بیش‌تر آشنا شود و رابطه این دو عارف و اندیشمند ایرانی به درجه‌ای رسید که مدت‌ها می‌نشستند و با هم بحث و تبادل نظر می‌کردند. پس از مدتی شمس، قونیه را ترک کرد و این امر باعث تأثر مولوی شد؛ ولی بعد از مدت‌ها این دو اندیشمند، همدیگر را یافتند و حتی با هم وصلت خانوادگی ایجاد کردند. از این نظر می‌توان گفت همانطوری که سقراط، افلاطون را به وجود آورد، شمس نیز مولوی را به وجود آورد و معلم وی بوده است.
میستاکیدو همچنين با اشاره به آثار مهم مولوی در ادبیات جهان و درخشش فلسفی و ادبی وی گفت: مولوی قصد نوشتن مطلبی نداشت؛ بلکه با اصرار مریدان شروع به نوشتن اشعار خارق‌العاده خود و در نهایت کتابی ارایه کرد که یکی از آثار بی‌نظیر تاریخ بشری است و چند سال پیش این اثر به عنوان پرفروش‌ترین کتاب سال آمریکا درآمد که این خود بیان‌گر نیاز انسان امروز برای رجعت به معنویت برای رهایی از مشکلات امروز جوامع بشری است.
وی در ادامه با قرائت بخشی از نی‌نامه تصریح کرد: نی‌نامه، خود داستان کل مثنوی مولوی را به نمایش می‌گذارد و نشان می‌دهد که دمیدن انسان در نی، فقط باد نیست؛ بلکه ناله فراق از محبوب خود یعنی خداست. امروز مزار مولوی در قونییه واقع است و در واقع زیارتگاه عاشقان و اهل معرفت است و تعداد زیادی به طور مرتب برای زیارت مقبره وی، به این شهر سفر می‌کنند.
در ادامه افزود: مولوی به علت زندگی در ترکیه آن زمان به زبان یونانی و فلسفه یونانی آشنایی خوبی داشته است و گفته می‌شود که تعدادی از اشعار خود را نیز به زبان یونانی سروده است که امیدواریم اندیشمندان با بررسی بیش‌تر آثار این شخصیت جهانی، بتوانند به این گوشه از دستاوردهای علمی وی بپردازند.
سخنان میستاکیدو اين گونه پايان يافت: براساس فلسفه مولوی، حیات بشر فقط در ارتباط با خدا معنا می‌یابد و اگر انسان به این جنبه خدایی دست یابد، جهان از خودخواهی و جاه‌طلبی رها می‌شود و به آرامش و آسایش می‌رسد.
بنا بر اعلام اين گزارش، در قسمت دوم برنامه، محمدحسین مظفری، رایزن فرهنگی ایران در يونان هم با اشاره به پیوند عرفان با فرهنگ و ادب فارسی، به شرح و تفسیر نی‌نامه پرداخت. وي گفت: برای ورود به بحث لازم است به تجلی عرفان در شعر و ادب فارسی اشاره داشته باشیم. از قرن دهم میلادی، عرفان اسلامی در شعر فارسي راه یافت و شعر فارسی با ظرف و قالبی برای عرضه اندیشه‌های ناب دینی تبدیل شد و در قرن یازدهم میلادی، سنائی‌غزنوی، نخستين شاعری است که منظومه های بزرگ عرفانی را خلق کرد.
وی افزود: با ظهور عطار در یازدهم میلادی، شعر عرفاني به كمال رسيد و در واقع، سنائي و عطار زمینه را برای پیدایش مثنوی مولانا فراهم آوردند و مثنوي، بزرگ‌ترين شاهكار ادبیات عرفانی فارسی است.
مظفری ادامه داد: تجلی عرفان اسلامی در قالب شعر و ادب فارسی، موجب غنای شعر فارسی شد و آن را از سطح ادبیات عامیانه به سطح ادب متعالی اعتلا داد. از طرفی، شعر فارسی که تا آن زمان به مدیحه‌گویی درباریان اختصاص داشت، وارد ساحت معنوی و مبشر ارزش‌های انسانی و جهانشمول شد.
رایزن فرهنگی كشورمان در يونان در پايان، ضمن اشاره به تفاوت روش فلسفی با مکتب عرفانی، تأکید کرد: همان طور که در فلسفه توصیفی از شناخت حقیقت عالم و در فلسفه دستوری از حیات طیبه بحث می‌شود، عرفان نیز همان هدف را با روش خاص خود دنبال می‌کند و درصدد است این دو هدف مهم یعنی شناخت حق و دستیابی به حیات طیبه را از راه شهود دنبال كند.
نظر شما