تحليل موسسه مطالعاتي هريتج آمريكا از زيانهاي احتمالي پكن، مسكو و دهلي نو درصورت دوري از ايران

هريتج با طرح سوال ديگري مي پرسد چرا پكن، مسكو و دهلي نو به طور قاطعانه پاي خود را از برنامه هسته اي ايران كنار كشيده اند؟

در تحليلي با عنوان " ايران چگونه دوستانش را مي خرد" (!) "پيتر بروكس" peter brookes تحليلگر ارشد هريتج خاطر نشان مي كند :" چين كه شايد چهارمين كشور اقتصادي جهان و دومين مصرف كننده انرژي در جهان باشد، به دنبال منابع جديد انرژي با هدف رشد هر چه بيشتر اقتصاد خود است و اين در حالي است كه ايران در حال حاضر سومين منبع بزرگ تهيه نفت چين محسوب مي شود".

تحليل بروكس درحالي است كه آنگونه كه وي مي گويد ايران هرگز در دستيابي به دانش هسته اي مورد حمايت قاطع هيچيك از قدرت هاي بزرگ جهان نبوده چه اينكه اگر اينگونه  بود و آن ها پي به اين قصد ايران مي بردند هرگز اجازه دستيابي ايران به علم هسته اي را بر اساس اصل " انحصار دانش هسته اي" نمي دادند .

به عقيده نويسنده ، چين از سوي ديگر در حدود 100 ميليارد دلار براي توسعه ميدانهاي نفتي و گازي ايران سرمايه گذاري كرده است. بر اساس برخي برآوردها ايران طي 30 سال گذشته براي چين روزانه بيش از 250 ميليون تن گاز طبيعي و 150 هزار بشكه نفت خام تهيه كرده است.

به گزارش مهر، بروكس در بخش ديگري از تحليل خود بدون ارائه سند مدعي مي شود كه : " علاوه بر اين ايران از چين سلاحهايي نظيرموشكهاي كروز ضد ناو و موشكهاي ضد تانك  و همچنين تكنولوژي و تجهيزات سلاحهاي كشتار جمعي و موشكهاي بالستيك از قبيل سيستم هاي كنترل و راهبر موشكي ، پيش ماده سلاحهاي شيميايي و مواد هسته اي و تكنولوژي خريداري مي كند .

هريتج در ادامه به قرار دادهاي اقتصادي پكن و تهران اشاره و اعلام مي كند كه " ايران همچنين يك همكار تجاري براي چين به شمار مي رود . شركت هاي چيني در حال ساخت سيستم متروي چند ميليارد دلاري ايران هستند و پكن در نظر دارد تا بيش از 200 ميليون دلار رابراي كمك به ساخت بزرگراه جديد ايران به ساحل درياي خزر اختصاص دهد و پروژه هاي ديگري نيز در حال احداث است.

نويسنده تصريح مي كند كه اگر بخواهيم از نظر استراتژيكي بررسي كنيم مطمئنا پكن نمي خواهد آمريكا از تعادل در خاورميانه برخوردار شود و واشنگتن را از يك ايران هسته اي ( و همچنين عراق، افغانستان و جنگ عليه ترور) دور نگاه دارد و اين در حالي است كه جمهوري خلق چين در حال افزايش نفوذ خود در آسيا، آفريقا و حتي در آمريكاي لاتين است.

به گزارش مهر بروكس بدون اشاره به اينكه مسكو هرگز بطور قاطعانه از برنامه هاي هسته يي ايران حمايت نكرده بلكه همواره تحت فشار آمريكا بوده آنگاه به نقش روسيه اشاره مي كند و خاطر نشان مي كند كه اين كشور نيز سرمايه گذاري زيادي در ايران داشته است. مسكو سعي دارد تا با ايفاي نقش يك دلال در زمينه طرح خود،  خدمتي در جهت تهيه و فرايند سازي دوباره اورانيوم براي راكتورهاي ايران ايفا كند تا به ظاهر تهران را در تبديل سوخت هسته اي به ماده بمب ساز متوقف كند.

نويسنده مي افزايد: روسيه يك راكتور 1 ميليارد دلاري را در بوشهرساخته است و تهران تمايل خود را براي دو يا سه راكتور ديگر اعلام كرده است. در واقع  تهران ساخت بيش از 100 راكتور هسته اي را طي سالهاي اتي مد نظر دارد. مسلما روسيه خواهان توقف اين تمايل ايران است.

بروكس به رابطه امنيتي دو طرف نيز اشاره مي كند و يادآور مي شود كه در ماه دسامبر روسيه توافق كرد كه سلاحهاي 1 ميليون دلاري را به ايران بفروشد مثل موشكهاي پيشرفته زمين به هوا (TOR-M1 (SAMsبه ارزش 700 ميليون دلار.
به گزارش مهر نويسنده در مورد همكاري هند نيز مي نويسد كه اين كشور نيز مي خواهد به منابع انرژي جهان دسترسي داشته باشد . هند و ايران به همراه پاكستان توافق كرده اند تا يك خط لوله 7 ميليارد دلاري را براي انتقال گاز ايران به هند از طريق پاكستان احداث كنند.

به عقيده بروكس اين خط لوله دسترسي هند به منابع انرژي را آسانتر مي كند و از سوي ديگر براي پاكستان اين امكان را فراهم مي كند تا هزينه ترانزيت خود را دريافت كند. اين پروژه همچنين مي تواند روابط خدشه دار شده هند وپاكستان را بهبود بخشد.
از زمانيكه هند به همراه 21 كشور ديگر در سپتامبر گذشته عليه ايران راي داد موضع دهلي نو  منعطف تر شده است. حمايت از تمايلات اتمي ايران ممكن است بهاي سنگيني را براي هند در بر داشته باشد . بروكس در تبيين اين بها به احتمال عدم راي كنگره به قرارداد هسته اي ميان هند و آمريكا اشاره مي كند و مي نويسد در صورت مخالفت كنگره آمريكا آنگاه هند بايد از بدست آوردن يك كرسي دايم در شوراي امنيت كه از مدتها پيش خواهان آن است چشم پوشي نمايد.

به گزارش "مهر"، تذكر بروكس كه در قالب تهديد به آن نگريسته مي شود در حالي است كه اولا هنوز قانوني در مورد اضافه شدن يك عضو به اعضاي پنج نفره دايم شوراي امنيت تصويب نشده و ثانيا درخواست ها براي عضويت دايم از سوي كشورها و سازمان هاي بين المللي آنقدر زياد است كه اگر آمريكا بخواهد از يكي از ده ها درخواست حمايت كند آنگاه بايد به كشورهاي همپيماني همچون ، ژاپن، آلمان ، ايتاليا، برزيل و... وعده حمايت دهد و بستر مناسب براي همه اين كشورهاي به اصطلاح دوست كه انتظارات بالايي نيز از واشنگتن دارند، جهت كسب يك كرسي دايم فراهم كند امري كه با توجه به اينكه آمريكا قصد ندارد حتي يك كشور ديگر به جمع دارندگان حق وتو (حق گردن كلفتي) اضافه شود، محال به نظر مي رسد.

 تحليلگر ارشد موسسه هريتج درپايان نتيجه گيري مي كند كه " بالاخره بايد شوراي حكام آژانس انرژي اتمي، ايران را به شوراي امنيت ارجاع دهد تا تحريمهايي اقتصادي عليه تهران اعمال شود.

بروكس بدون اشاره به اراده ملي ايرانيان در دستيابي به دانش هسته يي و اصرار جمعي مردم ايران در دستيابي به انرژي هسته يي اينگونه مدعي مي شود كه "  منافع ملي سه كشور هند، روسيه و چين بوده است كه تاكنون از ارجاع اين كشور به شوراي امنيت جلوگيري مي كرد".