به گزارش خبرنگار مهر، نشست «ایران و چک، درهای باز، سفری بین فرهنگی» عصر دیروز سه شنبه ۲۷ مرداد با حضور زهرا ابوالحسنی، محمدرضا موحدی، بلقیس سلیمانی و علی اصغر محمدخانی در مرکز فرهنگی شهر کتاب برگزار شد.
علی اصغر محمدخانی معاون فرهنگی شهر کتاب در ابتدای این نشست گفت: هدفمان از برگزاری نشست های «درهای باز، سفری بین فرهنگی» این است که ببینیم چقدر کشورهای دیگر فرهنگ ایران را می شناسند و متعاقبا ما چقدر فرهنگ آن ها را می شناسیم. این مساله از جمله اهدافی است که در نشست هایی که نامشان را «درهای باز، سفری بین فرهنگی» گذاشته ایم، بررسی می شود. تا به حال چندین نشست از این سری جلسات برگزار شده و حالا به کشور چک رسیده ایم.
وی افزود: تعداد ایرانشناسان در چک زیاد نیست اما از نظر کیفی کارهای ماندگاری خلق کرده اند. ژارومی بروکی یکی از آن هاست. بیشتر آثار نویسندگان چک به فارسی ترجمه شده و اتفاقا با استقبال خوبی هم روبرو بوده است اما وقتی دقیق تر بررسی کنیم متوجه می شویم که، کتاب های ترجمه بیشتر از ادبیات داستانی چک هستند و کتاب های شعر این کشور کمتر به فارسی ترجمه شده است. به عنوان نمونه آثار کافکا تا به حال ۱۶۰ بار با ۳۵۰ هزار نسخه شمارگان، به فارسی چاپ شده است. یا آثار میلان کوندرا ۱۷۰ مرتبه با تیراژ ۴۰۰ هزار نسخه به فارسی چاپ شده است که در این میان «بار هستی» ۲۷ بار منتشر شده است. جالب است که باز گفته می شود در ایران کتاب نمی خوانیم.
معاون فرهنگی شهر کتاب گفت: حالا این وضعیت، قابل مقایسه با ترجمه و انتشار آثار ما در چک نیست. این روزها هم در روابط فرهنگی ایران و چک، افرادی مانند پرویز دوایی موثر هستند که ۴۰ سال است در چک اقامت دارد و یادداشت ها و کتاب هایی را منتشر می کند. یک نکته جالب این است که بیشتر نویسندگان کشور چک، از شهر پراگ برخواسته اند و اکثرشان هم فلسفه خوانده بوده اند. ما باید روابط آینده مان را بر پایه ادبیات برنامه ریزی کنیم. ما با ادبیات چک آشنا هستیم و باید تلاش کنیم تا آن ها ما و ادبیاتمان را بشناسند.
در ادامه زهرا ابوالحسنی زبان شناس با اشاره به تاریخ کشور چک و شهر پراگ گفت: اگر یک کرسی ایرانشناسی در دانشگاه چارلز پراگ باشد، باید آن را با کرسی ترکی شناسی این دانشگاه مقایسه کرد و در این صورت می بینیم که ایرانشناسی اصلا معرفی نشده است. ما در کنار کرسی های عربی شناسی یا ترکی شناسی چه کرده ایم؟ چه تبلیغی انجام داده ایم؟ سطح رابطه فعلی ما با چک در سطح کاردار سفارت است.
این پژوهشگر ادامه داد: علاوه بر کرسی زبان فارسی دانشگاه پراگ، ۲ موسسه هم به صورت آزاد زبان فارسی را در این شهر تدریس می کنند. ظرفیت زیادی برای شناساندن ایران و تدریس زبان فارسی به علاقه مندان چکی وجود دارد اما ما واقعا چه گامی در این راه برداشته ایم؟ اگر بتوانیم در این زمینه، صحیح کار کنیم قطعا داد و ستد فرهنگی با چک بیشتر خواهد بود.
در ادامه محمدرضا موحدی از اساتید ایرانی سابق دانشگاه پراگ، به حضور ایران و تاریخ آن در چک اشاره کرد و بلقیس سلیمانی نیز به بیان سخنانی درباره ادبیات ایران و چک پرداخت.
نظر شما