اين نويسنده كه اخيرا مجموعه داستان " لبخند تلخ " را منتشر كرده است ، افزود : ادامه روند فعلي در ادبيات داستاني ، به شدت بر فاصله نويسنده و مخاطب مي افزايد ، مگر آن كه فكري اساسي براي حل بحران هاي موجود صورت بگيرد.
گوديني تصريح كرد : اگر بتوانيم سياست را از عرصه ادبيات دور كنيم ، قطعا چشم انداز روشني در وراي آن مي بينيم ، زيرا اين تفكر كه " فقط ما باشيم و ديگران نه " لطمه هاي جبران ناپذيري به پيكره ادبيات ما وارد خواهد ساخت.
نويسنده " لبخند تلخ " ياد آور شد : خوشبختانه در كشور ما دهها ناشر و نويسنده و اثر درخشان وجود دارد اما به دلايلي امكان ارائه همه اين آثار نيست و تمام ظرفيت ها و توانمندي ها در اين عرصه ديده نمي شود .
وي با بيان اين كه پشتوانه هاي تاريخي قابل ملاحظه اي در ادبيات ايران مشاهده مي شود كه شهرت آن از مرزهاي جغرافيايي نيز فراتر رفته است ، گفت : در كشوري با اين سابقه و تمدن ، هنوز سيستم مناسبي براي توزيع كتاب فعال نيست ، آيا وجود اين معضل ، جاي تامل و تاسف ندارد؟
گوديني افزود : يك آمار غير رسمي مي گويد در ايران ، نام صد هزار شاعر و سي و پنج هزار نويسنده به ثبت رسيده است ! حال بايد ديد اگر يك نويسنده در طول سال ، فقط دو داستان كوتاه يا يك رمان خلق كند ، براي انعكاس و توزيع اين محصول مكتوب ، به چه تعداد نشريه و كتاب فروشي نيازمند هستيم؟
اين نويسنده گفت : در بخش هاي مختلف مديريت فرهنگ ، معاونت هاي مختلفي وجود دارد كه امور به صورت خاص پي گيري مي شود اما ادبيات هميشه زيرمجموعه مديريت ها و معاونت هاي مختلف است ، بخش هاي خصوصي نيز چندان توجهي به حوزه ادبيات ندارند كه همين موضوع ، يكي از عوامل نزول اهل قلم ماست.
|
چون در مورد فارسي زبانان مسلمان در نظام حكومتي غرب ، تبليغات منفي صورت مي گيرد ، رغبت زيادي هم از سوي نويسندگان و مترجمان خارجي براي ترجمه ادبيات ايران احساس نمي شود |
وي با تقبيح شيوه هاي افراطي در استفاده از مكتب هاي داستان نويسي بيگانه خاطرنشان كرد : اين پديده را حاصل نوعي خودباختگي و ذلت مي بينم و معتقدم كه با اتخاذ چنين شيوه هايي ، ادبيات خودمان را نه تنها در سطح جهان كه در داخل كشور نيز به انزوا خواهيم كشيد.
محمد علي گوديني با تاكيد بر ضرورت حفظ و اشاعه زبان فارسي از ظريق ادبيات داستاني گفت : جريان هايي مشكوك اجازه نداده اند كه درچند دهه اخير ، ادبيات فارسي زبانان در سطح جهان شناخته شود ، من خبرهاي نگران كننده اي هم شنيده ام ، از جمله اين كه فرزندان بعضي از خانواده هاي ايراني مقيم خارج ، با اكراه ، آموزش زبان و ادبيات فارسي را مي پذيرند ! در حالي كه در همان كشورها اعراب ، چيني ها ، ژاپني ها ، آفريقايي ها و . . . با عشق و علاقه ، زبان ملي و مادري خودشان را تقويت و ترويج مي كنند .
اين نويسنده كه تا به حال ، كتاب هاي متعددي را منتشر كرده است ، افزود : به اعتقاد من ، از اين سو نيز بايد قانوني وضع شود كه در ازاي تعداد كتاب هاي ترجمه شده به زبان فارسي ، آثاري نيز از كشور ما به زبان هاي مختلف ترجمه گردد و توازن قابل قبولي برقرار شود.
نظر شما