خبرگزاری مهر ـ تحلیل بین الملل: تظاهرات خیره کننده طرفداران جریان ملی آزاد در لبنان ذهن تحلیلگران مسائل خاورمیانه را به خود مشغول ساخته است. جریان ملی آزاد، از طیف های مهم سیاسی در لبنان و یکی از اصلی ترین هم پیمانان حزب الله و دیگر گروه های تعریف شده در جریان ۸ مارس محسوب می شود. رهبری این جریان را میشل عون بر عهده دارد، فردی که از سوی سید حسن نصرالله و رهبران مقاومت اسلامی لبنان نیز برای تصدی پست ریاست جمهوی مورد حمایت است.
تاکید جریان ۸ مارس بر لزوم مبارزه با فساد و مقابله با بحران های مزمن اقتصادی و سیاسی در بیروت تازگی نداشته است. فسادی که ناشی از مانور بی حد حصر جریانهای وابسته به غرب و رژیم صهیونیستی در داخل بیروت می باشد. فسادی که در طول سالهای اخیر به پاشنه آشیل امنیت عمومی لبنان تبدیل شده و هزینه های زیادی را بر پیکر این کشور تحمیل کرده است.
میشل عون از سیاستمداران صاحب نام سیاسی و رهبر جریان ملی آزاد لبنان در برهه فعلی پیام آور اصلاح و تغییر در بیروت است. تغییری که باید برای گذار از «بیروت آشفته و آسیب پذیر» به سوی «بیروت با ثبات» انجام گیرد.
بی ثباتی های سیاسی در سایه رشد فساد اقتصادی در لبنان وضعیت سختی را برای شهروندان لبنانی ایجاد کرده است. در این میان حزب الله، جریان ملی آزاد و دیگر گروه های تعریف شده در ذیل جریان ۸ مارس بارها نسبت به تداوم این روند هشدار داده و خواستار اصلاحات واقعی درکشورشان شده اند.
با این حال به نظر می رسد جریان ۱۴ مارس نسبت به کلید واژه «اصلاح و تغییر» بیش از هر زمان دیگری گارد گرفته است! این گارد بسته، ناشی از وحشت جریان ۱۴ مارس نسبت به گذار از وضعیت موجود است.
استمرار و گسترش فساد سیاسی و اقتصادی در بیروت منجر به افزایش قدرت مانور جریان ۱۴ مارس حامیان غربی و عربی آنها در فضای داخلی بیروت شده است. در صورتی که این هرج و مرج پایان یابد، اصلی ترین پیش شرط حیات سیاسی و اقتصادی بسیاری از اعضای ۱۴ مارس از بین خواهد رفت. از این رو جریان وابسته به غرب و رژیم صهیونیستی در لبنان از هیچ گونه اقدامی جهت حفظ آنارشی موجود فروگذار نخواهد کرد.
بناراین هدف کلان جریان ملی آزاد، حزب الله و کلیه طیف های تعریف شده در جریان ۸ مارس، از بین رفتن فساد موجود در بیروت و ایجاد ثبات سیاسی و اقتصادی در این کشور است. در مسیر نیل به این هدف بلند مدت، اهداف کوتاه مدتی نیز تعریف شده است. یکی از این اهداف کوتاه مدت، انتخاب رئیس جمهور در لبنان است.
واقعیت امر این است که تجربه تلخ ماه های اخیر نشان داد دشمنان امنیت لبنان، جهت ایجاد و القای آشوب در این کشور حتی بر روی روسای جمهور نیز سرمایه گذاری می کنند. اتفاقی که دقیقا در قبال میشل سلیمان رئیس جمهور سابق لبنان افتاد.
میشل سلیمان در ماه های آخیر حضور خود در کاخ ریاست جمهوری به مهره مستقیم ریاض و غرب در بیروت تبدیل شد. دلارهای نفتی آل سعود و حمایت های غیر متعارف کشورهای غربی منجر شد تا میشل سلیمان امنیت ملی و آرامش و ثبات سیاسی کشور خود را قربانی اهداف شخصی خود و متعاقبا جریان ۱۴ مارس کند.
در چنین فضایی ملت لبنان به دنبال رئیس جمهوری هستند که مولد ثبات و آرامش در این کشور باشد نه پیام آور آشوب و چند دستگی و بازی در زمین غرب و دیگر دشمنان خارجی امنیت لبنان.
اخیرا شیخ نعیم قاسم معاون دبیر کل مقاومت اسلامی لبنان بر لزوم انتخاب رئیس جمهوری مستقل، آگاه در بیروت تاکید کرده است، رئیس جمهوری که برای حل مشکلات کشور دارای برنامه بوده و هدایت امور کشور را به دیگران نسپارد. در این میان، مقاومت اسلامی لبنان میشل عون را بهترین گزینه ممکن برای تصدی گری این پست می داند.
در نهایت اینکه خیزش پرتقالی ها ـ طرفداران جریان ملی آزاد که لباس نمادین نارنجی بر تن دارند ـ در سرزمین سیب ها پیام آور ایجاد تغییری مطلوب در بیروت است، تغییری که بتواند ضمن غلبه بر فساد موجود در این کشور، نمادی از صلح و دوستی و ثبات در آن باشد. صلح و ثباتی که غرب و رژیم صهیونیستی و عمال و مزدورانشان مدت هاست آن را در بیروت خدشه دار کرده اند.
نظر شما