بهرام کلهر نیا درباره خارج شدن ۲۷ تابلو از انبار معاونت هنری به دليل خيانت در امانت امين الاموال اداره کل هنرهای تجسمی معاونت امور هنری و بازگشت آنها پس از فاش شدن این اتفاق به خبرنگار مهر گفت: زنگ این هشدار پیش‌تر به صدا درآمده بود اما به دلایلی همیشه مسکوت می‌ماند. یکی از این دلایل این بود که بحران های سیاسی و اقتصادی سال های اخیر چنان اذهان عمومی را درگیر خود کرده بود که ارزش های فرهنگی کم کم به خاموشی گروید و باعث شد دیگر اینگونه مسایل و دغدغه‌ها جزو اولویت‌ها نباشد.
وی افزود: تاراج منابع فرهنگی - تاریخی اتفاق تازه ای نیست چون سال هاست گاهی سرقت اسناد فرهنگی و حضورشان در حراج و موزه های خارج از کشور تیتر اخبار داخلی و خارجی می شود. این رخدادهای تاسف بار را نمی توان فقط ناشی از ندانم کاری های افراد دانست زیرا تا وقتی جای مدیریت در نظام اجتماعی خالی باشد و نتایج فجایع فرهنگی جدی گرفته نشود شخص خاصی مقصر نیست. نظام مدیریتی در این رابطه هیچ برنامه‌ای ندارد چون اهمیتی برایش ندارد.
کلهرنیا اظهار کرد: به همان اندازه که تابلوها و آثار هنری در کشور ما جدی گرفته نمی شود در ملل دیگر اسناد فرهنگی ایجاد وزن ملی می کند و باعث توسعه اقتصادی می شود. آنها برای زیرساخت های فرهنگی مجدانه تلاش می کنند و بخشی از گشایش اقتصادی را مدیون هنرشان می دانند ولی ما به گونه ای این موضوعات را رها کرده‌ایم که انگار تابلوها و مجسمه ها اشیای جاگیر محسوب می شوند و می خواهیم آنها را مقابل در بگذاریم تا هر کس جا دارد ببرد.
عضو هیات علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد تهران و دانشکده صدا و سیما افزود: بین مردم هم اینگونه رواج پیدا کرده که ما بلد نیستیم از ارزش هایمان هنری‌مان درست نگهداری کنیم، خودمان را در این زمینه کم کاربرد می بینیم و احساس می کنیم باید ارزش های هنری را به موزه های خارجی بسپاریم. متاسفانه به اجبار باید از عبارت نبود لیاقت کافی در نظام مدیریتی استفاده کرد چون تنها به خاطر همین توجیه دردناک امکان نگهداری از آثار فرهنگی خودمان را نداریم.
وی ادامه داد: بسیاری از بلاهایی که سر این آثار می آید حتی رسانه ای هم نمی شود. مثلا کمتر کسی خبر دارد همین چند روز پیش تپه روباه متعلق به دوران پیش از تاریخ به دلیل خط لوله انتقال فاضلاب و تیرهای برق در ضلع شرقی و موارد دیگر مورد تعرض و تخریب قرار گرفت. چون همیشه این مسایل از توجه عموم دور بوده و تنها به انتشار چند عکس آن هم بیشتر در فضاهای مجازی بسنده می‌شود. با ناپدید شدن و یافتن دوباره آثار هنری تاریخی الان این شبهه به وجود آمده که شی دوباره پیدا شده ممکن است اصل نباشد.
مشاور و مدير هنری ـ پژوهشی وزارتخانه های فرهنگ و ارشاد اسلامی و نفت گفت: عبارت کلی اهمیت دادن به حفظ آثار هنری دردی را دوا نمی کند باید از بعد حقوقی، قانونی، مدیریتی و فنی به این مساله بپردازیم. باید امین الاموال آموزش ببیند، قبل از آن عزم مدیریتی احساس خطر کند و کسی پیدا شود تا شرایط نگهداری از آثار فرهنگی را از دید فنی و مهندسی بررسی کند اما ظاهرا هیچ تشکیلاتی در این زمینه درست عمل نمی‌کند.
کلهرنیا در پایان گفت: اگر یک ماشین وارد طرح ترافیک شود ده ها دوربین عکس می گیرد و راننده خاطی در کمتر از ثانیه شناسایی می شود. چطور می شود تابلوهایی به بزرگی ۶ متر در ۴ متر ناپدید می شوند و کسی هم پاسخگو نیست. این ها بیشتر به شوخی شباهت دارد و آنها هم می خواهند خیلی جدی‌شان نگیریم و کمتر مردم را متوجه اهمیت این فاجعه کنیم. سال ها پیش یکی از آثارم را به منزل آوردند هنگام جابه جایی چوبی که در دست کارگر بود بی هوا به وسط تابلو خورد . با دیدن این صحنه خیلی حالم بد شد اما فکر کردم چاره ای نیست جز اینکه مثلا بزرگواری به خرج دهم و بگویم عیبی ندارد.
نظر شما