نسوختن هنر نیست، ساختن با انبیا هنر است!

به گزارش خبرگزاری مهر، آیت الله جوادی آملی در آخرین جلسه درس اخلاق هفتگی خود در مسجد روستای احمد آباد شهرستان دماوند، به بیان نکاتی پیرامون راه های دستیابی به سعادت دنیوی و اخروی اشاره کرد و گفت: از برخی روایات و آیات قرآن کریم این‌چنین برمی‌آید که برخی‌ها در همه شئون زندگی موفق‌ می شوند؛ یعنی به هر راهی که وارد شوند، به آنها خیر می‌رسد و راه به روی باز است؛ امّا بعضی‌ها طوری‌ هستند ـ مثل گِره‌های کور ـ که به هر سَمتی که بخواهند حرکت کنند راه بسته است. افرادی که در جامعه زندگی می‌کنند، این دو حال را در خودشان مشاهده می‌کنند.

وی ادامه داد: خدای سبحان فرمود: کسی که باتقوا باشد هرگز در زندگی نمی‌ماند و یک زندگی آبرومند تا آخر عمر دارد؛ این جمله نورانی دو پیام را به همراه دارد: یکی اینکه مردان باتقوا هرگز گرفتار گِره کور در زندگی خود نمی‌شوند که نتوانند خروجی را تشخیص دهند و راه به روی آنها باز است؛ دوم اینکه گرچه کسب و کار دارند، ولی خداوند از آن راهی هم که آنها امید ندارند به آنها روزی می‌دهد.

آیت الله جوادی آملی ریشه همه مشکلات را عدم ارتباط با خداوند بیان کرد و اظهار داشت: طبق بیان قرآن، کسی که با خدا رابطه ندارد، گاهی کارش به صورت یک گِره کور درمی‌آید؛ به هر کاری دست می‌زند موفق نمی‌شود و در آن کار می‌ماند و راه خروجی از مشکل پیش آمده را هم  نمی یابد؛ می‌بینید بعضی‌ها همین گِره را در زندگی دارند و می گویند ما دست به هر کاری می‌زنیم مشکل ما حل نمی‌شود، برای اینکه این افراد نام خدا و یاد خدا را کنار گذاشته اند و نمی‌داند که از همینجا دارند آسیب می‌بیند.  

وی محبت به خالق و مودت اهل بیت را اصل اساسی در زندگی موفق دانست و بیان کرد: دین آمده به ما بگوید که هم عالمانه زندگی کنید تا راهتان را تشخیص بدهید و هم سعی کنید با آن راهنمایتان یک رابطه دوستی برقرار کنید؛ اساس کار بر اساس مودّت و محبّت است! تنها این نیست که مُزد رسالت پیغمبر(ع) مودّت اهل بیت باشد بلکه این همه احسانی که ذات اقدس الهی به ما کرده است، ما در قبالش باید محبّت تحویل بدهیم؛ محبّت که تحویل دادیم، محبّت تحویل می‌گیریم! آن‌گاه در فضای مِهر و لطف و صفا و وفا زندگی می‌کنیم.

آیت الله جوادی آملی خاطرنشان کرد: خداوند در سوره مبارکه «آل‌عمران» فرمود من یک محور محبّت برای شما قرار دادم؛ گرچه رسول خدا معلّم کتاب و حکمت و مزکّی و مربّی نفوس است امّا او محور محبّت است! فرمود: من برای شما حبیب خلق کردم! اگر حبیب خدا امام و مقتدای ما شد، ما را هم به محبّ بودن می‌رساند و هم از محبّ بودن به محبوب بودن منتقل می‌کند.

وی در فراز پایانی سخنان خود توصیه کرد: سعی کنید اول دوست خدا باشید و از سر دوستی عبادت کنید نه «خوفاً و طعماً»، عبادت نباید برای ترس از جهنم باشد چرا که جهنم نرفتن مهم نیست؛ بسیاری افراد مانند کودکان و مجانین هستند که در قیامت جهنم نمی‌روند؛ آن کفّاری که در منطقه‌های دوردست کافرنشین‌ می باشند که اصلاً صدای اسلام به آنها نرسید که خدا اینها را به جهنم نمی‌برد! پس نسوختن هنر نیست، ساختن با انبیا هنر است!