رمز گشایی از فاجعه حمله آمریکا به بیمارستانی در قندوز افغانستان

گروه بین الملل-مهدی ذوالفقاری: حدود ساعت دو بامداد روز گذشته، ناگهان هواپیمای آمریکایی عضو سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در عین برخورداری از مختصات دقیق جغرافیایی، بیمارستانی در ولایت قندوز افغانستان با قریب به حدود ۲۰۰ بیمار را مورد هدف چند فروند موشک قرار داد.

آمارهای اولیه از کشته شدن ۱۹ نفر، ناپدید شدن قریب به ۴۰ نفر و تعداد زیادی مجروح حکایت داشت که تعداد آن با توجه به برخی عوامل رو به فزونی نهاده است.

منابع بیمارستانی در ولایت قندوز ساعاتی پس از این فاجعه اعلام کردند از آنجاییکه مجروحین درگیری ها میان طالبان و مدافعین این ولایت که از دوشنبه گذشته به تصرف طالبان درآمده است، به این بیمارستان منتقل و تحت مداوا قرار داشتند و برخی از آن ها از جراحات زیادی برخوردار بودند، لذا بسیاری از تلفات تهاجم هوایی آمریکا را همین افراد تشکیل داده اند.

از سوی دیگر، زمان این حمله عامل دیگری در راستای عوامل تشدید آمار تلفات این حمله مرگبار به شمار می آید، زیرا در ساعت ۲ بامداد، برخی از بیمارانِ بستری شده و نیز کادر درمانی در استراحت به سر می بردند و لذا این امر فرار را برای بسیاری از کسانی که توان آن را نیز داشتند منتفی کرده بود.

گفتنی است، چند ساعت پس از این حمله و افزایش تعداد قربانیان، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان همانند گذشته، به محکومیت لفظی فاجعه تأسف بار فوق بسنده کرد.

«کریستوف استوکس» مدیر کل سازمان پزشکان بدون مرز با محکوم کردن این اقدام، آن را نقض کنوانسیون های بین المللی اعلام کرده و بر لزوم کشف علل و عومل آن تأکید کرد.

کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان نیز با انتشار بیانیه ای فاجعه مذکور را مشکوک و جنایت بار دانست.

فاجعه دیروز در حالی اتفاق افتاد که سخنگوی نظامیان آمریکایی در افغانستان از احتمال وجود اهداف نظامی در حوالی آن سخن گفته و به توجیه جنایت مذکور روی آورده بود. وی در اظهاراتی که با واکنش همپیمانان غربی آمریکا نیز مواجه شد گفته بود که خسارت های کنونی به دلیل اهدافی که احتمالاً در حواشی بیمارستان و جود داشتند، قابل توجیه است. چند ساعت بعد و تحت فشار افکار عمومی جهانیان و تأثر آن ها از عمق این حادثه دلخراش، «اشتوان کارتر» وزیر دفاع آمریکا اعلام کرد که نمی تواند در این باره اظهار نظر کرده و لازم است در این خصوص تحقیقاتی را آغاز نماید.

اصولاً از نظر نیروهای امنیتی آمریکا بازداشت های بدون اثبات جرم و شکنجه هایی که به تشخیص آن ها دربردارنده منافع حزبی یا لابی های صهیونیستی فعال در آمریکا باشد، نه تنها مستثنی از تمام قواعد انسانی است، بلکه می تواند با قوانین بین المللی هم متعارض باشد. رفتار آن ها نشان می دهد که از نظر این افراد، جهان پس از اضمحلال و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سابق، تک قطبی شده و لذا آن ها می توانند با آزادی کامل اختیار تاخت و تاز بی حد و حصر در جهان را در اختیار گیرند.

سؤالی که تا اینجای کار به اذهان آزاد اندیشان جهان متبادر می شود، این است که اگر آمریکا در واقع بیمارستان را به دلیل مبارزه با طالبان مورد حمله قرار داده و هدف این کشور نجات افغانستان از یوغ طالبان است؛ پس چرا:

اولاً پیشگیری را مقدم بر درمان ندانسته و در زمان سقوط ولایت قندوز با استفاده از اطلاعات امنیتی خود از این رخداد جلوگیری به عمل نیاورد و در حقیقت هیچ عکس العملی را نیز انجام نداد و

ثانیاً با توجه به اطلاعات حاصل از پروازهای پهپادهای جاسوسی ناتو و آمریکا در افغانستان، چرا برای عدم نفوذ گروه تروریستی-تکفیری داعش و گسترش آن ها در این کشور هیچ اقدامی از سوی ناتو و یا آمریکا به انجام نرسیده است؟

 جدا از پرسش در خصوص بانی و حامی گروه های تروریستی طالبان و القاعده برای مقابله با شوروی و سپس روسیه، حمله شبانه و بدون هماهنگی با نیروهای امنیتی پاکستان به مخفیگاه «اسامه بن لادن» سرکرده گروه تروریستی القاعده و ادعای بدون ارائه اسنادِ انداختن جسد وی به دریا، تعرض به زنان و دختران، حمله هوایی به مراسم تشییع جنازه و یا عروسی در این کشور و ده ها و بلکه صدها جنایت دیگر در غرب آسیا؛ آنچه مسلم و محرض است تلاش آمریکا در پیگیری همه جانبه اهداف از پیش تعیین این کشور است. لذا ارتکاب اینگونه فجایع که مسبوق به سابقه نیز است را می توان به طور خلاصه با عامل مشترکی به نام «تأمین منافع آمریکا» از یک سو و «مقابله نرم و سخت با روسیه» از سوی دیگر با مستمسک قرار دادن بهانه هایی به نام طالبان، القاعده، داعش و یا بوکوحرام تعبیر نمود.

مسیر تطورات و ادبیات پیشین قصه پرغصه اما دامنه دار تهاجم نظامی آمریکا به یک کشور مستقل و برخوردار از تمامیت ارضی، اشغال و وعده های توخالی مبارزه با تروریسم علیرغم افشاء حمایت این کشور از تروریست ها (ارسال هوایی تسلیحات به تروریست ها و اعلام اشتباه بودن آن پس از افشاء عکس ها و تصاویر مرتبط)، خروج برخی از نیروها و باقی گذاشتن برخی از تفنگداران به بهانه آموزش به قوای نظامی و امنیتی کشور مورد اشغال، غارت منابع و ذخایر آن کشور، به قتل رساندن زنان و کودکان در حملات به اصطلاح اشتباه، هتک حرمت نوامیس، سلب آرامش و آسایش ساکنان و بومیان منطقه و در یک عبارت «نقض قوانین و کنوانسیون های بین المللی» تأثیر نامطلوبی را بر اذهان جهانیان از این کشور بر جای گذاشته است.

از سوی دیگر، روزنامه «ولت ام زونتاگ» امروز از تصمیم دولت برلین برای تمدید حضور نظامی در افغانستان برای دستکم یک سال دیگر خبر داد و با این اقدام عجولانه، بر افشاء پلان B دسیسه ایجاد نا آرامی در افغانستان برای تمدید حضور ناتو تصریح نمود.

لذا زمانی که گزارش های موسوم به حقوق بشریِ این مدعی نظم بین الملل درباره کشورهایی که حاضر به همپیمانی در جنایات آمریکا نیستند منتشر می شود، بسیاری متوجه تناقضات موجود شده؛ اینگونه حملات، شکنجه هایی از قبیل غرق مصنوعی در ابوغریب و گوانتانامو را به یاد آورده و حقوق بشر و کنوانسیون های بین المللی عدم تجاوز به بیمارستان ها و مراکز درمانی را به گونه ای بهت آمیز در ذهن خود مورد بررسی قرار می دهند.

با توجه با اینکه حوادثی از این دست، نه برای اولین بار و نه متأسفانه برای آخرین بار است که اتفاق می افتد، آنچه افکار عمومی جهانیان را به خود معطوف داشته، شفاف سازی ابعاد گسترده فجایع مشابه آن هم به گونه ایست که مرتکبان آن در محاکم قضایی بین المللی مانند دیوان کیفری بین المللی به پای میز محاکمه آورده شوند تا شاید تنها ذره ای از آلام خانواده های آسیب دیدگان و آبروی از دست رفته نهادهای بین المللیِ به اصطلاح مسئول در این قبیل امور مورد ترمیم قرار گیرد.