هومان حسن‌پور خزانه‌دار و عضو هیئت مدیره اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران در گفتگو با خبرنگار مهر، ضمن اعلام مخالفت این اتحادیه - که با ١٢٠٠ عضو از اقشار بزگ مصرف کننده کاغذ محسوب می‌شود - با پیشنهاد کارخانه‌های تولیدکننده کاغذ با افزایش ۱۱ درصد تعرفه واردات کاغذ، گفت: به نظر می‌رسد وقتی ماده اصلی و عمده محصول نهایی ما یعنی کتاب، کاغذ است، هر گونه افزاش قیمت این کالا آن هم در شرایطی که بازار کتاب اصلاً از شرایط مناسبی برخوردار نیست و اقتصاد صنعت نشر، اقتصاد بسیار نحیفی است، می‌تواند ضربه بزرگی به صنعت نشر وارد کند. از سوی دیگر ما بسیار موافق با حمایت از تولید داخلی کاغذ هستیم و آن را وظیفه ملی خودمان می‌دانیم اما باید بدانیم که بر چه مبنایی قرار است صنایع داخلی‌مان را تقویت می‌کنیم؟
وی با طرح این سوال که آیا باید تقویت یک صنعت با تضعیف یک یا چند صنعت دیگر همراه باشد؟، افزود: این مسئله فقط مختص ما نیست و زیان آن بقیه صنوف از چاپخانه‌داران گرفته تا لیتوگراف‌ها و صنایع دیگر مثل داروسازی حتی در مقام مصرف كننده نهايی اقشاري مانند دانش آموز و دانشجو و... را دربرمی‌گیرد. لذا می‌شود راه‌های بهتری برای حمایت و تقویت تولید داخلی کاغذ به کار گرفت. ضمن اینکه این سوال مبنایی هم وجود دارد که آیا تولید داخلی کاغذ ما، ظرفیت و توان پاسخگویی و تامین مصرف داخلی را از حیث کمی و کیفی دارد؟ خود دوستان تولیدکننده کاغذ هم ادعایی در این زمینه ندارند و اذعان می‌کنند که تنها می‌توانند ۳۰ تا ۳۵ درصد نیاز داخلی بازار مصرف کاغذ را تامین کنند و این یعنی اینکه ۷۰ درصد مابقی نیاز بازار، لاجرم باید وارد شود.
این عضو هیئت مدیره اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران ادامه داد: واقعیت این است که نمی‌توان با کاغذ ایرانی کتاب‌هایی تولید کرد که عمر مفیدشان کمی از یک سال بیشتر باشد، کما اینکه آموزش و پرورش هم برای تولید کتاب‌های درسی دانش آموزان، با اما و اگرهای بسیار با تولیدکنندگان داخلی قرارداد می‌بندد و در مواردی ناچار است كه از كاغذ وارداتی استفاده کند. یعنی اگر قرار باشد یک کتابی عمر مفیدش دو سال و بیشتر باشد و یامی‌بایست مثلاً کتاب مرجعی باشد که سال‌ها بتوان از آن استفاده کرد، واقعیت این است که تولید آن با کاغذ داخلی به صرفه نیست و اساساً امکانپذیر نیست. صورت مسئله بسیار ساده است؛ تولید کاغذ در ایران مقوله تازه‌ای نیست و از دهه‌ها پیش وجود داشته اما سوال اینجاست که آیا این کاغذ از نظر کیفی - کمیت را فعلاً بگذاریم کنار - بهبود یافته است یا نه؟
حسن‌پور با طرح این نکته که کارخانه‌های دیگر تولید کاغذ در کشورهای دیگر که کارشان را همزمان با کارخانه‌های ما شروع کردند، الان به کجا رسیده‌اند و ما کجا هستیم؟، گفت: قطعاً تولیدکنندگان ما به منابع مالی، ماشین‌آلات روز و حمایت‌های دولتی نیازمند هستند. خُب این اتفاقات باید بیفتد تا کیفیت و کمیت کاغذهای ما ارتقا یابد و آن وقت است که اساساً می‌شود درباره افزایش تعرفه واردات کاغذ صحبت کرد. واقعاً ما با افزایش تعرفه واردات کاغذ، می‌خواهیم با نیاز ۷۰ و حتی ۸۰ درصدی بازار چه کار کنیم و چه پاسخی برای آن داریم؟ ما روزنامه‌ای دولتی داریم که می‌گوید من روزنامه‌ام را با کاغذ ایرانی چاپ نمی‌کنم چون به دستگاه‌های چاپ من صدمه می‌زند. در چنین شرایطی اِعمال تعرفه بالا برای واردات کاغذ چه توجیهی دارد؟
وی با بیان اینکه بیشتر از ۸۰ درصد مصرف کاغذ ناشران عضو این اتحادیه، از کاغذهای خارجی صورت می‌گیرد، گفت: همانطور که گفتم صوررت مسئله در واقعیت، بسیار ساده است؛ یعنی اینگونه نیست که ما با بالا بردن تعرفه واردات کاغذ، این ۸۰ درصد نیاز داخلی را به حتی ۷۵ درصد کاهش دهیم، بلکه تنها اتفاقی که می‌افتد این است که کاغذ و به تبعیت از آن، کتاب گران می‌شود و آن وقت این سوال مطرح می‌شود که کتاب با شرایط فعلی، آمادگی دارد که با افزایش قیمت هم رو به رو شود؟
نظر شما