خبرگزاری مهر- گروه سیاست: منطقه غرب آسیا در طول سالیان بسیار بستر درگیری و ناامنی های فراوانی بوده است. گسترش تروریسم و ناامنی های ساخته و پرداخته کشورهای غربی سالهاست که گریبان گیر این منطقه است. ایجاد اختلاف و درگیری در غرب آسیا علاوه بر اینکه باعث تامین امنیت رژیم صهیونیستی خواهد شد باعث به وجود آمدن بازار خوبی نیز برای فروش تجهیزات نظامی ساخت کشورهای غربی می شود. به همین علت در سلسله گزارش هایی به صورت تفصیلی به توان و قدرت ارتش های کشورهای این منطقه (که عمدتا با تکیه بر تولیدات کشورهای خارجی و تهی از محصولات داخلی است) به خصوص همسایگان جمهوری اسلامی ایران خواهیم پرداخت. در دو قسمت گذشته به ارتش جمهوری آذربایجان و ترکیه پرداختیم در این قسمت ارتش عراق را بررسی خواهیم کرد.
ارتش عراق در دهه ۱۹۲۰ تاسیس شد و از همان ابتدا تا به امروز با وجود سابقه ای طولانی چندان موفق عمل نکرده است. عمده ترین جنگ هایی را که ارتش عراق تجربه کرده شامل جنگ اعراب با اسرائیل در سال ۱۹۴۸، جنگ شش روزه، جنگ یوم کپور، جنگ ایران و عراق (طولای ترین جنگ قرن)، جنگ با کویت و عملیات اشغال عراق است. در تمامی جنگ های فوق ارتش عراق بدون رسیدن به اهداف خود متحمل شکست شده به طوریکه در جریان جنگ خلیج فارس پس از تهاجم عراق به کویت و ورود ائتلاف بین المللی به رهبری آمریکا برای مقابله با صدام قسمت اعظمی از ساختار و تجهیزات ارتش عراق از بین رفت و حتی تا زمان سرنگونی صدام هم آن توان از دست رفته بازیابی نشد.
پس از حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ و اشغال این کشور، ارتش عراق منحل شد و روند بازسازی آن با ساختار آمریکایی توسط نیروهای نظامی ایالات متحده آغاز شد. روند تشکیل ارتش جدید عراق تحت نظارت و اجرای یک شرکت آمریکایی با سازماندهی ۹ هزار نفر نیروی انسانی شروع شد. پس از آن نیروهای زمینی، هوایی و دریایی عراق تشکیل شدند. نکته مهم در زمینه حضور مستشاران آمریکا عدم آموزش جدی و هدفمند نیروهای عراقی است که ناتوانی آنها را در زمینه مبارزه با تجاوزات داعش و سپس بازپس گیری شهرهای اشغال شده عراق در یک سال گذشته شاهد بوده ایم و اگر نبود فتوای مرجعیت و همت نیروهای مقتدر مردمی قطعا شرایط امروز عراق بغرنج تر یود. به تعبیر دیگر به نظر می رسد آمریکایی ها به بهانه تاسیس و آموزش ارتش جدید عراق تنها به دنبال ایجاد محملی برای تداوم حضور در این کشور و تسلط بر ارتش جوان آن هستند ضمن آنکه بازار خوبی برای عقد قرارداد و فروش تسلیحات شان فراهم می کند. قراردادهایی که در موارد متعددی علی رغم انجام تعهدات مالی از سوی عراق، هنوز از جانب آمریکایی ها بطور کامل اجرایی نشده است.
هم زمان با آموزش نیروهای ارتش عراق توسط آمریکایی ها سیل تجهیزات ساخت این کشور نیز که با دلارهای نفتی خریداری می شد به این کشور گسیل شد. در بخش تجهیزات زمینی، آمریکا تانک های آبرامز را که از جمله تانک های پیشرفته دنیا می باشد در اختیار ارتش عراق گذاشت، هرچند که در میدان نبرد و در مقابله با داعش این تانک نتوانست آنگونه که در تبلیغات به آن پرداخته می شد، عمل نماید و تلفات چشمگیری را به ارتش عراق تحمیل کرد. انواع خودروهای زرهی مانند نفربر و خودروهای تاکتیکی مانند BTR و BMP نیز از جمله دیگر تجهیزات زمینی وارداتی ارتش عراق است.
در نیروی هوایی ارتش عراق نیز تجهیزات جدیدی پس از سقوط صدام به کار گرفته شد. عراق ۳۶ فروند جنگنده ی F-۱۶ را به آمریکا سفارش داده که تا به امروز تنها ۷ فروند از آنها را تحویل گرفته است. این جنگنده ها از سری بلاک ۵۲ هستند و هم اکنون عملیات های هوایی را علیه مواضع داعش انجام می دهند. دیگر جنگنده نیروی هوایی عراق سوخو-۲۵ است که تعدادی از آنها بازمانده از زمان صدام و تعدادی دیگر نیز چندی پیش از اوکراین خریداری شد. این جنگنده ها نیز در حال حاضر در نبرد علیه داعش شرکت دارند. در نیروی هوایی عراق نسبت به سایر قوای ارتش این کشور تحول بیشتر به چشم می آید، در بخش ترابری، نیروی هوایی این کشور از سری جدید هواپیماهای هرکولس بنام C-۱۳۰J استفاده می کند. بالگردهای این نیرو نیز شامل بالگردهای میل روسی و بل آمریکایی هستند.
پدافند هوای ارتش عراق اما تاکنون شاهد تحول جدیدی نبوده و از همان تجهیزات زمان صدام که غالبا موشک های SAM روسی است بهره می برد. موشک های رولند فرانسوی نیز جزوی از توان پدافندی عراق بودند که طی سالیان اخیر تصویری از آنها منتشر نشده و خبری در دست نیست.
نیروی دریایی عراق نیز بعنوان سومین نیروی نظامی ارتش این کشور در حدود ۲ هزار نفر پرسنل دارد که در قالب یک واحد نظامی کوچک فعالیت می نماید. استعداد و تجهیزات این نیرو بیشتر در سطح قایق ها و کشتی های کوچک رزمی است. کشتی های گشتی کلاس MK-۴ و Predator از جمله مهمترین شناورهای این نیرو است.
نظر شما