خبرگزاری مهر، گروه بین الملل- حجت پیری: ثبات و امنیت برای جذب آهوی گریز پای سرمایه نیازی جدی به شمار می رود ولی این مهم امروز در کشورهای مدعی پیشرفت با چالش مواجه شده و البته معضلات امنیت آنها برخاسته از اقدامات یک دهه خودشان در کشورهای به اصطلاح جهان سومی است.
امنیت اکنون برای کشورهای وابسته و دوست با جهان اول بیش از همه در معرض تهدید و خدشه است زیرا تجربه به عنوان مهمترین معلم به ما آموخته است که قدرت ها برای جلب منافع خود به راحتی دوستان و وابستگان خود را هم فدا می کنند. دوستی برای جهان متروپل تا زمانی معنی پیدا می کند که سودی سرشار برایش داشته باشد و اگر کشور وابسته بخواهد حتی اندک بهره ای در جهت ثبات بدون منفعت قدرتها ببرد باید تاوانی سنگین بپردازد.
ترکیه امروز تصویری تمام نما از این استراتژی به اصطلاح جهان اول است و کوچک ترین انحراف اردوغان درباره انعطاف مقابل روسیه و سوریه صحنه دردناکی را دامنگیرش کرده است. البته رجب طیب اردوغان هم یکی از دولتمرانی است که نوسان های شدیدی را بر اقتصاد نوپا و نیم بند وابسته به توریسم ترکیه وارد کرده است. این نوسان شخصیتی حتی در ارتباط با همکاران و هم کیشان او نیز رخ داده است.
اردوغان دوستان نزدیک خود را در مقاطع مختلف از خود دلخور کرده و فعلا با این اقداماتش در مسیر قهقرای ترکیه گام بر می دارد.
محمد فتح الله گولن تئوریسین و ایده پرداز فکری حزب عدالت و توسعه ترکیه (متهم شده از سوی اردوغان به رهبری کوتای اخیر در ترکیه)، عبدالله گل رئیس جمهور دوران نخست وزیریش و داوود اوغلو وزیر خارجه دوران نخست وزیری و نخست وزیر دوران ریاست جمهوری اش همه از دوستان نزدیک اردوغان بودند که به نوعی با نوسانات شخصیتی و رفتاری او کنار گرفته و هر کدام از دور تضعیف کشوری را که ادعای احیای امپراطوری عثمانی را داشت، نظاره می کنند.
اما شاید اردوغان با نوساناتی که داشته گاهی به سوی اسلامگرایی و گاهی به سمت غرب متمایل شده است ولی در دنیای سیاست شامه خوبی دارد. او به تازگی فتیله انتقاد از بشار اسد را پائین کشیده و از روسیه به خاطر مورد هدف قرار دادن جنگنده اش عذر خواهی کرد و حالا با کنار هم چیدن چند پازل به این نتیجه رسیده است که عامل نابسامانی اخیر در ترکیه در جبهه دوستانش است.
او بی دلیل محمد فتح الله گولن، فرد در تبعید خودخواسته در پنسیلوانیای آمریکا را متهم به رهبری کوتای اخیر نکرده بلکه بوهایی از آنسوی اقیانوس اطلس به مشامش رسیده است که حکایت از شیطنت شیطان بزرگ دارد. با همین مقدمات هم بسیاری از تحلیلگران منشاء کودتا در ترکیه را اقدامی آمریکایی برای گوش مالی دادن به اردوغان تعبیر کرده اند.
بی شک ترکیه خدمات زیادی به دوست صمیمی خود یعنی امریکا کرده است و البته در این مسیر از حمایت لجستیکی داعش تا ضربه زدن به جبهه مقاومت از طریق نابسامان کردن دو همسایه سوریه و عراق و در نهایت ابزار شدن برای خاورمیانه جدید دریغ نکرده است. اما از آنجایی که داعش همچون حیوان درنده ای که اگر دست خود را آغشته به عسل کنی و در دهانش بگذاری باز هم گاز می گیرد، پاسخ این کشور را با ترورهای اخیر و نا امنی فراگیر داد.
در چنین شرایطی اردوغان قافیه را از دست رفته دیده و در جهت عادی سازی اوضاع و همچنین تامین امنیت کشورش اقدامات اولیه را با تمایل به جبهه مقاومت آغاز کرد ولی برای امریکا فرقی ندارد که متحد باشد یا دشمن او به طرح خود برای خاورمیانه می اندیشد و با این کودتا سعی کرد اردوغان را نسبت به عواقب بازگشت از این مسیر متوجه کند.
حال مردم ترکیه که اغلب نان امنیت را می خوردند میان دو همسایه درگیر با متجاز درنده، دوستی ناجوانمرد در آنسوی اقیانوس اطلس و دولتمردی دارای نوسان شخصیتی مانده اند و هر روز تکانه ای شدید را دریافت می کنند که هر کدام از این تنش ها ترک ها را چندین گام به قهقرا می برد.
نظر شما