به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «مبانی سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی فرهنگی» نوشته سیدرضا صالحی امیری رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی به تازگی توسط نشر ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شده است. این کتاب به قلم مشترک صالحی امیری و امیر عظیمی دولت آبادی نوشته شده است.
«مبانی سیاست گذاری و برنامه ریزی فرهنگی» بعد از «الگوی ارتقای سرمایه فرهنگی در ایران» دومین کتابی است که ققنوس از رئیس فعلی کتابخانه ملی چاپ می‌کند. «الگوی ارتقای سرمایه فرهنگی در ایران» تابستان سال گذشته به چاپ رسید.
نویسندگان کتاب «مبانی سیاست گذاری و برنامه‌ریزی فرهنگی» معتقدند مطالعات و تحقیقات انجام شده در زمینه مدیریت فرهنگی در ایران بسیار محدود است. تولید پژوهشی و طرح و کتاب و مقاله چندانی در این زمینه وجود ندارد، در حالی که اهمیت این حوزه مطالعاتی ایجاب می کند توجه بیشتری به آن مبذول شود. زیرا مدیریت فرهنگی در عرصه عمل نیازمند پشتوانه تئوریک و نظری قدرتمندی است.
دو نویسنده مورد نظر در این اثر، تلاس کرده‌اند ضمن تشریح مفاهیم فرهنگ و مدیریت فرهنگی و ویژگی‌ها و مولفه‌های اساسی آن‌ها، وضعیت گذشته و حال برنامه‌ریزی فرهنگی در ایران تشریح و برخی از مهم ترین عواملی که در آن تاثیرگذارند بررسی کرده و سپس با بررسی آسیب شناسانه ساماندهی فرهنگی، وضعیت نظارت و ارزیابی فعالیت‌های فرهنگی را در ایران تحلیل کنند. در این کتاب همچنین راه هایی برای برون رفت از وضعیت فعلی پیشنهاد شده است.
صالحی امیری و همکارش در نوشتن این کتاب، همچنین معتقدند مدیریت فرهنگ یکی از نیازهای اساسی کشورها در وضعیت کنونی است و نه تنها اکنون به عنوان یک رشته علمی جایگاه خاصی در نظام آموزش عالی کشورها دارد، بلکه نوعی هنر نیز محسوب می شود.
این کتاب ۵ بخش دارد که به ترتیب عبارت اند از «مبانی نظری»، «برنامه ریزی و سیاست گذاری فرهنگی در ایران»، «سیاست فرهنگی در جهان متغییر (بررسی تاثیر جهانی شدن در سیاست فرهنگی کشورها)»، «ساماندهی فرهنگی در ایران (بررسی آسیب شناسانه)» و «نظارت و ارزیابی فعالیت های فرهنگی».
در قسمتی از این کتاب می‌خوانیم:
فرهنگ جهانی را گاهی اوقات معطوف به اصول، ارزش‌ها و معیارهایی می‌دانند که درباره همه مردمان و در همه جا معتبر باشد. اصول و ارزش‌هایی که اعتبار آن‌ها به دلبستگی‌های قومی، محلی، زبانی، نژادی و دینی خود بستگی ندارد و انسان به منزله انسان در نظر گرفته می‌شود. این اصول مبتنی‌بر ذات بشر پنداشته می‌شود. یا آن را فرایند شکل گیری و گسترش فرهنگی خاص در عرصه جهانی تعریف می‌کنند. فرایندی که موجی از همگونی فرهنگی را در جهان پدید می‌آورد و همه خاص‌های فرهنگی را به چالش می‌طلبد.
از این منظر، جهانی شدن در عین حال که اقتصاد جهانی و جامعه‌ای فراملی پدید می‌آورد فرهنگی جهانی را نیز شکل می دهد. ولی واقعیت این است که هیچ کدام از دریافت‌های فوق، وضعیت موجود جهانی را توصیف نمی‌کنند. هیچ یک از نظریه پردازان جهانی شدن معتقد نیستند که یک فهرست جهانی واحد از اعتقادات، اصول و شیوه‌ها وجود دارد. مسئله فرهنگ جهانی بدین سبب مطرح می‌شود که دامنه و سرعت شبکه‌های ارتباطی سراسر جهان باعث جریان یافتن معنی، انسان‌ها و کالاها شده است.
اصطلاح «فرهنگ جهانی» برای اشاره به «جهانی شدن فرهنگ» استفاده می‌شود و نه برای ایجاد یک فرهنگ واحد و یکپارچه. همچنین این مفهوم بدان معناست که گرایش روزافزونی به سوی یک فرهنگ جهانی یکپارچه واحد وجود دارد؛ عقیده ای که با تز همگون شدن فرهنگی از طریق غربی شدن، که امروزه تعدادی از کشورها به آن مبتلایند، مرتبط است.
این کتاب با ۲۸۰ صفحه، شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۱۵۰ هزار ریال منتشر شده است.
نظر شما