مديريت جامع مسجد عاملي براي ارتقاء فعاليتهاي محتوايي است

حجت السلام علي دشتكي رئيس سازمان تبليغات اسلامي استان زنجان در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با نقش ائمه مساجد در احيا اماكن مذهبي و انسان ساز اظهار داشت: مسجد مكان مذهبي، پايگاه محوري، اوليه و اساسي دين مقدس اسلام است . در ساير اديان نيز چنين اماكن مقدسي با عناوين مختلف وجود دارد.

وي با بيان نقش فعال و تأثيرگذار مساجد در گذشته و حال افزود: در گذشته مساجد به عنوان پايگاه هاي فرهنگي، اجتماعي و حتي اقتصادي به شمار مي رفته است و در واقع بستري براي مديريت و توسعه دين بوده است، در حال حاضر مسجد احياء سنتهاي دين را دنبال مي كند اما بايد يك نقش ديگر را هم در دستور كار خود داشته باشد و آن انتقال و ارتقاء مفاهيم فرهنگي متناسب با شرايط روز است.

رئيس سازمان تبليغات اسلامي در مورد نقش امام مسجد اظهار داشت: ما شاهد هستيم كه اگر در نقطه اي دور افتاده از كشور مسجدي در اهدافش موفق بوده، پشت آن امامي با مديريتي جامع و با تدبير است و البته اين مسجد همواره با استقبال و مشاركت عمومي مواجه است و نيز شاهد هستيم اگر مسجدي در اهداف خود موفق نيست، كم و كاستي آن به امام مسجد برمي گردد كه نتوانسته مديريت خوبي داشته باشد .

وي افزود: مسجدي مي تواند همان مسجد مورد نظر اسلام و پيامبر باشد كه يك امام با توان مديريتي بالا، عادل و جامع آن را رهبري كند. در واقع محتواي مسجد در امام جماعت خلاصه مي شود، كه اين رهبر با تمامي مسائل روز جامعه پيش رود و در زمينه كاري خود بايد از آگاهي كاملي برخوردار باشد.

حجت السلام علي دشتكي در ادامه با بيان نقش مديريتي جامع ائمه مساجد افزود: پشتوانه نظام جمهوري اسلامي مساجد ما هستند و البته اين مراكز سرچشمه ترويج اخلاق، فرهنگ، و رواج دين مبين اسلام هستند. اگر ما به اين نكته بي توجه باشيم و در رشد و توسعه اين عوامل كاستي كنيم، قطعا آسيبي به نظام و مسائل ديني خواهد رسيد كه اساسا جبران ناپذير خواهد بود.

رئيس سازمان تبليغات اسلامي استان زنجان در ادامه افزود: اگر تمامي افراد كه به نحوي در مسجد ايفاي نقش مي كنند، چه امام مسجد كه در صدر است و چه خادم ، تمام و كامل بر حسب حس انسان دوستي ايفاي نقش كنند ما ديگر كمبودي در احيا جايگاه دين نخواهيم داشت. در اين راستا اگر امام مسجد به وظيفه خويشتن به نحو شايسته عمل نكند و اين مكان مذهبي فقط رنگ و لعاب زيبايي داشته، در بطن دروني معنوي و زيبا نداشته باشد، خطر بزرگي محسوب مي شود.