به گزارش خبرنگار مهر، نمایشگاه «کتاب خانه است» با نگاهی به کتاب به عنوان یک شی و بیان هنرمندانه از آن با نمایشگاه گردانی فواد فراهانی و حضور ۱۱ هنرمند جمعه این هفته ۶ شهریور ماه در گالری «آران» افتتاح می شود.
این نمایشگاه که یکی از معدود فعالیت های هنری در ایران با عنوان «آرتیست بوک» است با این تفسیر که کتاب های هنرمندان قرار نیست که خوانده شوند، برپا می شود.
نمایشگاه «آرتیست بوک: کتاب برای کتاب» برای نخستین بار پس از انقلاب در سال ۹۲ توسط فراهانی در موسسه «ماه مهر» برپا شد. پیش از این در سال ۱۳۵۶ نمایشگاه بزرگی با محوریت «کتاب هنرمندان» در موزه هنرهای معاصر تهران برگزارشده بود که هیچ یک از هنرمندان ایرانی درآن حضور نداشتند.
فواد فراهانی درباره این نمایشگاه به خبرنگار مهر گفت: آرتیست بوک یا به تعبیری «کتاب هنرمندان» ژانری است که از دهه ۶۰ میلادی در آمریکا به شکل برجسته ای مورد توجه قرار گرفت و استقلال پیدا کرد. این سبکی در هنرهای تجسمی است که هنرمندان از مدیای کتاب برای تولید اثرشان استفاده می کنند به این صورت که بر خلاف اینکه ما کتاب‌ها را به خاطر محتوایشان ارزش گذاری می کنیم هنرمندان در این سبک به عنوان یک پدیده مستقل به کتاب به عنوان یک شیء نگاه می کنند مثلا به شکل یک مجسمه یا برای بیان تصاویر درون آن مورد استفاده قرار می‌دهند.
وی ادامه داد: جالب است بدانید برای این سبک رشته دانشگاهی خاصی وجود دارد و جشنواره های متنوعی در این حیطه برگزار می شود و بسیار ریشه دار است اما در ایران ما به دلایل متعدد نسبت به آن بی توجه بوده ایم. در واقع این دومین نمایشگاه بعد از انقلاب است که اولین تجربه را نیز خود من برپا کردم.
فراهانی با بیان اینکه در این نمایشگاه هنرمندانی چون مهدی حسینی، حسن والامنش، سعید روانبخش، میلاد پرورز، فواد فراهانی، المیرا میرمیران، ساعد مشکی، هما دلواری، سینا سیفی، مریم فرشاد و بهزاد متبحری از نسل های مختلف آثاری در ژانرهای مختلف از گرافیک تا مجسمه و عکس و ویدیو آرت و... ارائه می دهند، بیان کرد: این پدیده هنری در ابتدا رویکرد کلاسیکی داشت و البته از زمانی پا گرفت که «مفهوم» ارزش زیبایی شناسی پیدا کرد.
وی با اشاره به اینکه در این نمایشگاه اغلب هنرمندان کتابی داشتند که به نمایشگاه عرضه کنند و برای همین نیاز به دادن سفارش مستقلی نبود، توضیح داد: برای من هم برپایی این نمایشگاه جنبه انتقادی ندارد و دنبال این نیستم که بگویم اولین بار دارم این سبک را در ایران مطرح می کنم اما برای خود من سوال برانگیز است که چرا مدیاهای جدید هنری سریع به کشورمان راه پیدا می کند و برای ما جذاب می شود اما در این میان یک ژانری به این مهمی یکباره از هنرهای تجسمی ما حذف می شود.
این هنرمند و پژوهشگر در پاسخ به اینکه چقدر این سبک در ارائه نمایشگاهی می تواند موفق باشد نیز گفت: این سبک ابتدا ضد جریان گالری داری دوران خود به وجود آمد و هنرمندان به دنبال این بودند که با سطح وسیع تر و مستقیم تری با مخاطبان خود در ارتباط باشند اما در این دهه ها رویکرد این هنر هم با جریان روز تغییراتی کرده است. گاه کتاب تک نسخه غول آسایی که صرفا برای نمایش در یک موزه است و گاه یک کتاب از تصاویر تعدادی پمپ بنزین در حومه شهری مثل لس آنجلس خلق می‌شود.
وی در انتها بیان کرد: بهترین ایده این است که چنین نمایشگاهی با برپایی نشست های پژوهشی و توضیحات مفصل در بروشور برگزار شود.
فراهانی در استیتمنت این نمایشگاه نیز آورده است: «کتاب های هنرمندان» قرار نیست که خوانده شوند. معمولآ اشیایی هستند با زبانی غیرمتعارف و غیرقابل کشف. تصاویر کلمه هستند و رنگ و بافت جای روایت را می گیرند. محصورشده در قالب کتاب، در این گونه آثار آزادی ارائه هنری هنرمند مشهود است و انتزاع خاصی را رقم می زند؛ عناصر مختلفی به هم متصل می شوند تا فضایی خاص را ایجاد کنند، شاید خانه ای. کتابهای هنرمندان به راحتی تفسیر و ترجمه نمی شوند و لزوماً تعلیمی نمی دهند و اطلاعاتی را به بیننده انتقال نمی دهند.
این نمایشگاه تنوع کتابهای هنرمندان ایرانی از نسل‌های مختلف و با برخوردهای هنری متفاوت را که در سال‌های اخیر خلق شده اند، به بیننده ارائه می کند. کتاب هنرمندان چندوجهی و چندزبانه، در مسیری چندرسانه ای، مکانی جادویی است. مدیومی که در خلاء واژگان (بی وزنی) بر زنجیره ای از زمان شکل می گیرد. در اینجا کتاب مکانی است که می توان در آن درنگ که نه، حتی اقامت کرد، در زبان جسمیت یافته، در تعلل کلام، در زمان متعین، در فضای متعین (صفحه) و یا در پیوستاری از زمان و مکان ها، در کتاب
کتاب عنصری شخصی شده از یک ساختار است. کتاب یک سازه است، یک خانه شاید. گشودن (و یا حتی نگشودن)، به داخل قدم گذاشتن، لحظه ای وقفه، اتاق ها - فضاها - صفحات، به جلو، به عقب و از چند یک به دیگری پریدن؛ فضاها از نو ترتیب می یابند.»
نظر شما