تبعیض آموزشی ریشه همه تبعیض ها/ آموزش مان نیز طبقاتی شده است!

به گزارش خبرنگار مهر، متن زیر یادداشتی از یحیی یثربی در مورد موضوع تبعیض آموزشی است که در ادامه می خوانید.

چند روز پیش در یکی از خبرگزاری های معتبر آمده بود:

«وضعیت ظرفیت پذیرش در کنکور سراسری سال ۹۵ نشان می دهد که دوره های [رایگان] روزانه به صورت محسوسی کاهش ظرفیت داشته اند و حرکت به سمت دوره های با شهریه، پولی و یا آنچه از آن به عنوان پردیس های خودگردان نام برده می شود، با شدت بیشتری پیگیری می شود».[۱]

این خبر تاسف آور نشان می دهد که جامعه اسلامی ما به عدالت اجتماعی کمتر می اندیشد و برنامه های کلان آموزشی در جهت فرهنگسازی و تعمیم عدالت نمی باشند. من همه ساله، به هنگام ثبت نام دانش آموزان و دانشجویان و نزدیک شدن سال تحصیلی جدید، نکاتی را در این باره به مسئولان سیاسی و فرهنگی کشور تذکر داده ام. اگرچه، تاکنون اثری ندیده ام، بازهم لازم دانستم که تذکر بدهم؛ زیرا، آنچه از دست من برمی آید، همین تذکر است و بس! من نه در شورای انقلاب فرهنگی عضو هستم و نه در مراکز تصمیم گیری دیگر، چه میتوانم کرد جز آن که بار دیگر فریادی برآورم که این راه و روش، راه و روش درستی نیست. به امید آن که روزی گوش شنوایی باشد.

یکی از هدف های اصلی انقلاب اسلامی جامعه ما، دستیابی به عدالت اجتماعی بود. دریغا که در سی و چند سالی که گذشته، در ایجاد عدالت اجتماعی موفق نبوده ایم. یکی از بارزترین نشانه های فقدان عدالت اجتماعی، پیدایش طبقات و تبعیض است. می بینیم که در جامعه ما همه چیز طبقاتی شده است.

جامعه ای داریم که نظام آن براساس قرآن و آموزه های اهل بیت (ع) استوار شده است. دردا که به جای استقرار عدالت مورد نظر اسلام و پیشوایان معصوم (ع)، در چنین جامعه ای همه چیزمان طبقاتی شده است و در همه طبقاتمان، نوعی رقابت و چشم و هم چشمی در جهت افزون خواهی و برتری طلبی، آشکارا دیده می شود!

از مناطق مسکونی مان گرفته تا گورستان هایمان و از همه اینها دردآورتر آنکه آموزش مان نیز طبقاتی شده است! مدارس دولتی با برنامه های کذایی به طبقه ای تعلق دارند و مدارس خصوصی و غیرانتفاعی به طبقه ای دیگر! از مهد کودک و پیش دبستانی گرفته تا ابتدایی و دبیرستان، در همه مقاطع، سایه شوم این تبعیض را مشاهده می کنیم.

مهد کودک ها و پیش دبستانی های باشکوه، به کودکانی تعلق دارند و بی رونق ها به کودکانی دیگر! دبستان ها و دبیرستان های خوب به دانش آموزانی تعلق دارند و بی سامان ها به دانش آموزان دیگر! در مدرسه های خصوصی گاهی چهارده، پانزده میلیون تومان از هر دانش آموز شهریه می گیرند که بسیاری از خانواده های زحمتکش جامعه مان، در سراسر سال هم این قدر درآمد ندارند. یعنی، در برخی مدرسه ها برای ثبت نام دانش آموز، بیش از هزینه زندگی یکساله خانواده های زحمتکش شهریه پرداخت می شود! گردانندگان این مدارس با چندین بهانه از مردم پول می گیرند، از جمله:

۱- تربیت اسلامی بچه ها ( که تاکنون نتیجه ای از آن ندیده ایم ).

۲- آموزش های جنبی و تکمیلی ( که تعلق به طبقه خاص دارند و عامل تبعیضند ).

۳-  تقویت علوم انسانی ( که از این بابت نیز تاکنون اثری مشاهده نشده است ).

مبالغ دریافتی مدارس غیردولتی نیز متفاوت است. همه آنان شهریه های مصوب را می گیرند، اما برخی به نسبت شرایط خود، مبلغی را هم به عنوان آموزش های تکمیلی و جنبی و تهیه وسایل کمک آموزشی از مردم می گیرند و برخی از این مدارس که به مقامات سیاسی تعلق دارند، علاوه بر این دو رقم، مبالغی هم به عنوان کمک می توانند دریافت کنند که رقم این کمک ها می تواند بسیار بالا باشد، زیرا پولدارهای جامعه می خواهند فرزندانشان از همان دوران تحصیل با مقامات کشور در ارتباط باشند!

من به مناسبت آغاز سال تحصیلی به مسئولان جامعه، از سران قوای سه گانه تا مسئولان مستقیم آموزش و پرورش و آموزش عالی یادآور می شوم که اگر واقعا بنده خدا و پیرو اهل بیت (ع) هستند، در رفع این تبعیض ها بکوشند؛ همه مدارس را دولتی کرده، شرایط آنان را یکسان و هماهنگ نمایند. اگر بودجه دولت برای این امر کافی نباشد، همین افراد خیرخواهی که برای مدرسه خودشان کمک های هنگفت جذب می کنند، این کمک ها را به سوی مدارس دولتی سوق دهند تا همه بچه های ایران از تربیت اسلامی و آموزش های جنبی و تکمیلی به طور برابر بهره مند شوند.

متاسفانه همین تبعیض آموزشی در مرحله کنکور نیز جوانان را به دو طبقه «محروم» و «برخوردار» تقسیم کرده است. عده ای امکاناتی دارند که می توانند به کلاس های گرانقیمت کنکور رفته، از یاری مشاوران مختلف بهره بگیرند و انواع و اقسام تست ها و آزمون ها را پشت سر بگذارند و با دست پر وارد جلسه کنکور شوند. در صورتی که فرزندان طبقات محروم به چنین امکاناتی دسترسی ندارند. در یک خانه کوچک، در میان سایر اعضای خانواده درس خوانده و با همان معلومات دبیرستانی، بدون هیچگونه تست و تجربه و یا مشاور و راهنمایی به جلسه کنکور وارد می شوند. در نتیجه، بیشتر پذیرفته شدگان عملاً به طبقات مرفه و برخوردار تعلق دارند.

سپس، نوبت ورود به دانشگاه می رسد. با تاسیس مراکز پولی، همانند دانشگاه آزاد، سپس دانشگاه های غیرانتفاعی، آنگاه پیام نور و اینک پردیس های خودگردان درها به روی فرزندان طبقات مرفه باز شده و از آنان استقبال می شود تا در هر رشته و مقطعی که می خواهند – چه با استعداد و چی بی استعداد – درس بخوانند. در حالی که فرزندان محروم جامعه تنها به جرم عدم توانایی برای پرداختن چنین هزینه های هنگفتی، از ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر باز می مانند. در نتیجه، مشاغل بالای جامعه نیز در اختیار همین طبقات مرفه قرار می گیرد و فرزندان طبقات محروم به خاطر نداشتن تحصیلات عالی از مشاغل مهم محروم می مانند. این تبعیض و ستم طبقاتی در سراسر جامعه ریشه دوانیده و اثر می گذارد. زیرا، دست یافتن به مشاغل و موقعیت های عالی کشور در جذب ثروت و امکانات تاثیرگذار است و انباشته شدن قدرت و ثروت، روز به روز فاصله را میان طبقات بیشتر خواهد کرد.

از دولت محترم این نظام مقدس، با تاکید تمام خواستارم که این مشکل را جدی بگیرند و دستکم به عنوان یک درد مطرح کنند، شاید زمانی عده ای به فکر درمان این درد بیفتند.

والسلام

سید یحیی یثربی

شهریور ماه ۱۳۹۵