امام زمان(عج) منجي عدالت گستري و رفع ظلم

ولادت

ولادت حضرت مهدي صاحب الزمان ( ع ) در شب جمعه، نيمه شعبان سال 255يا 256 هجري بوده است .
پس از اينكه دو قرن و اندي از هجرت پيامبر ( ص ) گذشت  و امامت به امام دهم حضرت هادي ( ع ) و امام يازدهم حضرت عسكري ( ع ) رسيد، كم كم در بين فرمانروايان و دستگاه حكومت جبار، نگراني هايي پديد آمد . علت آن اخبار و احاديثي بود كه در آنها نقل شده بود  از امام حسن عسكري ( ع ) فرزندي  تولد خواهد يافت كه تخت و كاخ جباران و ستمگران را واژگون خواهد كرد و عدل و داد را جانشين ظلم و ستم ستمگران خواهد نمود . 

در اين زمان يعني هنگام تولد حضرت مهدي ( ع )، معتصم عباسي، هشتمين خليفه عباسي، كه حكومتش از سال 218هجري آغاز شد ، سامرا، شهر نوساخته را مركز حكومت عباسي  قرار داد.
 
اين انديشه، كه ظهور مصلحي پايه هاي حكومت ستمكاران را متزلزل مي كند، بايد از تولد نوزادان جلوگيري كردو حتي مادران بيگناه را كشت و يا قابله هايي را پنهاني به خانه ها فرستاد تا از زنان باردار خبر دهند، در تاريخ نظايري دارد در زمان حضرت ابراهيم ( ع ) نمرود چنين كرد . در زمان حضرت موسي ( ع ) فرعون نيز به همين روش عمل نمود . ولي خدا نخواست . همواره ستمگران مي خواهند مشعل حق را خاموش كنند، غافل ازاينكه، خداوند نور خود را تمام و كامل مي كند، اگر چه كافران و
ستمگران نخواهند .
در مورد نوزاد مبارك قدم حضرت امام حسن عسكري ( ع ) نيز داستان تاريخ به گونه اي  شگفت انگيز و معجزه آسا تكرار شد .

امام دهم بيست سال در شهر سامرا تحت نظر و مراقبت بود و سپس امام يازدهم ( ع ) نيز در آنجا زير نظر و نگهباني حكومت به سر مي برد .
به هنگامي كه ولادت اين اختر تابناك، حضرت مهدي ( ع ) نزديك شد و خطر او در نظر جباران قوت گرفت ، در صدد بر آمدند تا از پديد آمدن اين نوزاد جلوگيري كنند و اگر پديد آمد و بدين جهان پاي  نهاد، او را از ميان بردارند .

بدين علت بود كه چگونگي احوال مهدي، دوران حمل و سپس تولد او ، همه و همه ، از مردم مخفي نگه داشته شد ، جز چند تن معدود از نزديكان، يا شاگردان و اصحاب خاص امام حسن عسكري ( ع ) كسي او را نمي ديد . آنان نيز مهدي  را گاهي مي ديدند ، نه هميشه و به صورت عادي .

شيعيان خاص ، مهدي ( ع ) را ديدند

در مدت 5 يا 4 سال آغاز عمر حضرت مهدي  كه پدر بزرگوارش حيات داشت ، شيعيان خاص به حضور حضرت مهدي ( ع ) مي رسيدند .

از جمله چهل تن به محضر امام يازدهم رسيدند و از امام خواستند تا حجت و امام بعد از خود را به آنها معرفي كند تا او را بشناسند و امام چنان كرد .

آنان پسري را ديدند كه بيرون آمد، همچون پاره ماه ، شبيه به پدر خويش . امام عسكري فرمود : پس از من ، اين پسر امام شماست  و خليفه من است در ميان شما، امر او را اطاعت كنيد ، از گرد رهبري او پراكنده نگرديد، كه هلاك مي شويد و
دينتان تباه مي گردد . اين را هم بدانيد كه شما او را پس از امروز نخواهيد ديد ، تا اينكه زماني دراز بگذرد . بنابراين از نايب او ، عثمان بن سعيد ، اطاعت كنيد  .

بدين شكل امام يازدهم ، ضمن تصريح به واقع شدن غيبت كبري ، امام مهدي را به جماعت شيعيان معرفي كرد و استمرار سلسله ولايت را اعلام داشت .

حضرت مهدي ( ع ) پنهان مي زيست تا پدر بزرگوارش حضرت امام حسن عسكري  (ع) در روز هشتم ماه ربيع الاول سال 260هجري ديده از جهان فرو بست . در اين روز بنا به سنت اسلامي ، مي بايست حضرت مهدي بر پيكر مقدس پدر بزرگوار خود نماز گزارد ، تا خلفاي ستمگر عباسي جريان امامت را نتوانند تمام شده اعلام كنند و يا بدخواهان آنرا از مسير اصلي منحرف كنند  و وراثت معنوي  و رسالت اسلامي و ولايت ديني را به دست ديگران سپارند .

در اين زمان مردم ديدند كودكي همچون خورشيد تابان با شكوه هر چه تمامتر از سراي امام بيرون آمد، جعفر كذاب عموي خود را كه آماده نماز گزاردن بر پيكر امام بود به كناري زد  و بر بدن مطهر پدر نماز گزارد .

ضرورت غيبت آخرين امام

بيرون آمدن حضرت مهدي ( ع ) و نماز گزاران آن حضرت همه جا منتشر شد . كارگزاران و مأموران معتمد عباسي به خانه امام حسن عسكري (ع ) هجوم بردند، اما هر چه بيشتر جستند كمتر يافتند و در چنين شرايطي بود كه براي بقاي حجت حق تعالي، امر غيبت امام دوازدهم پيش آمد و جز اين راهي براي حفظ جان آن " خليفه خدا در زمين " نبود ، زيرا ظاهر بودن حجت حق و حضورش در بين مردم همان بود و قتلش همان .

پس مشيت و حكمت الهي  بر اين تعلق گرفت كه حضرتش را از نظرها پنهان نگهدارد، تا دست دشمنان از وي  كوتاه گردد و واسطه فيوضات رباني ، بر اهل زمين سالم ماند . بدين صورت حجت خدا هر چند آشكار نيست ، اما انوار هدايتش از پس پرده غيبت راهنماي مواليان و دوستانش است.

ضمنا اين كيفر كردار امت اسلامي است كه نه تنها از مسير ولايت و اطاعت امير المؤمنين علي ( ع ) و فرزندان معصومش روي بر تافت ، بلكه به آزار و قتل آنان نيز اقدام كرد و لزوم نهان زيستي آخرين امام را براي حفظ جانش سبب شد .

پروفسور هانري كربن ، مستشرق فرانسوي در ملاقاتي با علامه طباطبايي آورده است: به عقيده من مذهب تشيع تنها مذهبي است كه رابطه هدايت الهيه را ميان خدا و خلق، براي هميشه، نگهداشته و بطور استمرار و پيوستگي  ولايت را زنده و پابرجا
مي دارد ... تنها مذهب تشيع است كه نبوت را با حضرت محمد (ص) ختم شده مي داند، ولي ولايت را كه همان رابطه هدايت و تكميل است، بعد از آن حضرت و براي هميشه زنده مي داند . رابطه اي  كه از اتصال عالم انساني به عالم الوهي كشف نمايد ، بواسطه دعوتهاي ديني قبل از موسي و دعوت ديني موسي و عيسي و محمد (ص) و بعد از حضرت محمد ، بواسطه ولايت جانشينان وي ( به عقيده شيعه ) زنده بوده و هست و خواهد بود ، او حقيقتي است زنده كه هرگز نظر علمي نمي تواند او را از خرافات شمرده از ليست حقايق حذف نمايد ... آري تنها مذهب تشيع است كه به زندگي اين حقيقت ، لباس دوام و استمرار پوشانيده و معتقد است كه اين حقيقت ميان عالم انساني و الوهي  ، براي هميشه ، باقي و پا برجاست " يعني  با اعتقاد به امام حي غايب .

سيرت مهدي ( عج )

حضرت مهدي صاحب علم و حكمت بسيار است و دارنده ذخاير پيامبران است . وي  نهمين امام است از نسل امام حسين ( ع ) اكنون از نظرها غايب است . ولي مطلق و خاتم اولياء و وصي اوصياء و قائد جهاني و انقلابي  اكبر است . چون ظاهر شود، به
كعبه تكيه كند و پرچم پيامبر ( ص ) را در دست گيرد و دين خدا را زنده و احكام خدا را در سراسر گيتي جاري كند  و جهان را پر از عدل و داد و مهرباني كند .

حضرت مهدي ( عج ) در برابر خداوند و جلال خداوند فروتن است . خدا و عظمت خدا در وجود او متجلي است و همه هستي او را فراگرفته است . مهدي ( عج ) عادل است و خجسته و پاكيزه . ذره اي از حق را فرو نگذارد . خداوند دين اسلام را به دست او عزيز خواهد كرد . در حكومت او به احدي ناراحتي نرسد مگر آنجا كه حد خدايي جاري شود .

مهدي ( عج ) حق هر حقداري را مي گيرد و به او مي دهد . حتي  اگر حق كسي زير دندان ديگري باشد ، از زير دندان انسان بسيار متجاوز و غاصب بيرون كشد و به صاحب حق باز گرداند .
به هنگام حكومت مهدي ( ع ) حكومت جباران و مستكبران ، و نفوذ سياسي  منافقان و خائنان ، نابود شود . شهر مكه قبله مسلمين مركز حكومت انقلابي مهدي (عج) شود .

حضرت مهدي ( عج) فرياد رسي است كه خداوند او را خواهد فرستاد تا به فرياد مردم عالم برسد . در روزگار او همگان به رفاه و آسايش و وفور نعمت زندگي خواهند كرد. 
در قضاوتها و احكام مهدي ( عج ) و در حكومت وي ، سر سوزني  ظلم و بيداد بر كسي نرود و رنجي بر دلي ننشيند .
مهدي عدالت را همچنان كه سرما و گرما وارد خانه ها شود، وارد خانه هاي مردمان كند و دادگري او همه جا را بگيرد .

غيبت كوتاه مدت يا غيبت صغري

مدت غيبت صغري بيش از هفتاد سال بطول نينجاميد ( از سال 260ه. تا سال 329ه. ) كه در اين مدت نايبان خاص ، به محضر حضرت مهدي ( عج ) مي رسيدند و پاسخ نامه ها و سؤالات را به مردم مي رساندند . نايبان خاص كه افتخار رسيدن به محضر امام  را داشته اند ، چهار تن بودند كه به " نواب خاص " يا " نايبان ويژه " معروفند .

نخستين نايب خاص مهدي ( ع ) عثمان بن سعيد اسدي است . كه ظاهرا بعد از سال 260هجري وفات كرد ، و در بغداد به خاك سپرده شد . عثمان بن سعيد از ياران و شاگردان مورد اعتماد امام دهم و امام يازدهم بود و خود در زير سايه امامت پرورش
يافته بود .

دومين سفير و نايب امام ( ع ) محمد بن عثمان بن سعيد فرزند عثمان بن سعيد است كه در سال 305هجري وفات كرد و در بغداد بخاك سپرده شد . نيابت و سفارت محمد بن سعيد نزديك چهل سال بطول انجاميد .

سومين سفير، حسين بن روح نوبختي بود كه در سال 326 هجري فوت كرد .

چهارمين سفير و نايب امام حجه بن الحسن ( ع ) است كه در سال 329هجري قمري در گذشت و در بغداد دفن شد . مدفن وي نزديك آرامگاه عالم و محدث بزرگ ثقه الاسلام محمد بن يعقوب كليني است .

همين بزرگان و عالمان و روحانيون برجسته و پرهيزگار و زاهد و آگاه در دوره غيبت صغري واسطه ارتباط مردم با امام غايب و حل مشكلات آنها بوسيله حضرت مهدي ( عج) بودند .

غيبت دراز مدت يا غيبت كبري و نيابت عامه

اين دوره بعد از زمان غيبت صغري آغاز شد و تاكنون ادامه دارد . اين مدت دوران امتحان و سنجش ايمان و عمل مردم است .
در زمان نيابت عامه ، امام  ضابطه و قاعده اي  به دست داده است تا در هر عصر، فرد شاخصي كه آن ضابطه و قاعده در همه ابعاد بر او صدق كند، نايب عام امام ( ع ) باشد و به نيابت از سوي امام ، ولي  جامعه باشد در امر دين و دنيا .

در هيچ دوره اي پيوند امام ( ع ) با مردم گسيخته نشده و نبوده است . اكنون نيزكه دوران نيابت عامه است ، عالم بزرگي  كه داراي همه شرايط فقيه و داناي دين بوده است و نيز شرايط رهبري را دارد ، در رأس جامعه قرار مي گيرد و
مردم به او مراجعه مي كنند و او صاحب " ولايت شرعيه " است به نيابت از حضرت مهدي ( ع ) .

گر چه دوري ما از پناهگاه مظلومان و محرومان و مشتاقان، حضرت مهدي ( عج ) بسيار درد آور است، ولي بهر حال در اين دوره آزمايش اعتقاد ما اينست كه حضرت مهدي ( عج ) به قدرت خدا و حفظ او زنده است و نهان از مردم جهان زندگي مي كند،
روزي  كه " اقتضاي تام " حاصل شود، ظاهر خواهد شد و ضمن انقلابي پر شور و حركتي خونين و پردامنه ، بشريت مظلوم را از چنگ ظالمان نجات خواهد داد و رسم توحيد و آيين اسلامي را عزت دوباره خواهد بخشيد .

اعتقاد به مهدويت در دوره هاي گذشته

اعتقاد به دوره آخرالزمان و انتظار ظهور منجي در دينهاي ديگر مانند يهودي، زردشتي، مسيحي و مدعيان نبوت بطور عام  و دين مقدس اسلام ، بطور خاص  بعنوان يك اصل مسلم مورد قبول همه بوده است .

اعتقاد به حضرت مهدي  ( ع ) منحصر به شيعه نيست، بلكه بسياري از مذاهب اهل سنت ( مالكي ، حنفي  ، شافعي و حنبلي و ... ) به اين اصل اعتقاد دارند و دانشمندان آنها، اين موضوع را در كتابهاي فراوان خود آورده اند و احاديث پيغمبر ( ص ) را درباره مهدي ( ع ) از حديثهاي متواتر و صحيح مي دانند .

قرآن و حضرت مهدي ( ع )

در قرآن كريم درباره حضرت مهدي ، ظهور منجي در آخر الزمان، حكومت صالحان و پيروزي نيكان بر ستمگران آياتي آمده است از جمله " ما در زبور داوود ، پس از ذكر ( = تورات ) نوشته ايم كه سرانجام ، زمين را بندگان شايسته ما ميراث برند
و صاحب شوند " .

حضرت امام محمد باقر ( ع ) درباره " بندگان شايسته " فرموده است : منظور اصحاب حضرت مهدي در آخر الزمان هستند .
و نيز : " ما مي خواهيم تا به مستضعفان زمين نيكي كنيم ، يعني : آنان را پيشوايان سازيم و ميراث بران زمين " .

طول عمر امام زمان (عج)

درازي عمر امام ( ع ) با در نظر گرفتن عمرهاي درازي كه قرآن بدانها گواهي مي دهد و در كتابهاي تاريخي نيز افراد معمر ( داراي عمر دراز ) زياد بوده اند  و در گذشته و حال نيز چنين كساني بوده و هستند ، عمر زياد حضرت مهدي  ( ع ) به هيچ دليلي محال نيست ، بلكه از نظر عقلي و ديد وسيع علمي و امكان واقع شدن بهيچ صورت بعيد نيست .

و البته  اگر از نظر قدرت الهي ، بدان نظر كنيم ، امري ناممكن نيست . در برابر قدرت خدا، كه بر هر چيز تواناست ، عمرهايي  مانند عمر حضرت نوح ( ع ) و عمر بيشتر از آن حضرت و يا كمتر از آن كاملا امكان دارد. براي خداي قدير و حكيم ،
كوچك و بزرگ ، كم و بسيار، همه و همه مساوي است . بنابراين حكمت كامل و بالغ او ، تا هر موقع اقتضا كند بنده خود را در نهايت سلامت زنده نگاه مي دارد .

پس طبق حكمت الهي ، امام دوازدهم ، مهدي موعود ( عج ) بايد از انظار غايب باشد و سالها زنده بماند و رازدار جهان و واسطه فيض براي جهانيان باشد تا هر وقت خدا اراده كند ظاهر گردد و عالم را پس از آنكه از ظلم و جور پر شده ، از قسط و عدل پر كند .

انتظار ظهور قائم ( عج )

بر خلاف آنان كه تصور مي كنند انتظار ظهور يعني دست روي دست گذاشتن و از حركتهاي اصلاحي جامعه كنار رفتن و فقط " گليم " خود را از آب بيرون بردن و به جريانات اسلام ديني و اجتماعي بي تفاوت ماندن ، هرگز چنين پنداري درست نيست ، بلكه بر عكس، انتظار يعني در طلب عدالت و آزادگي و آزادي فعاليت كردن و در نپذيرفتن ظلم و باطل و بردگي و ذلت و خواري ، مقاومت كردن و در برابر هر ناحقي و ستمي و ستمگري  ايستادن است .

شيعه در حوزه " انتظار " يعني ، انتظار غلبه حق بر باطل ، غلبه داد بر بيداد، غلبه علم بر جهل و غلبه تقوا بر گناه ، اين گروه همواره آمادگي خود را براي مشاركت در نهضتهاي پاك و مقدس تجديد مي كنند و با ياد تاريخ سراسر خون و حماسه سربازان فداكار تشيع ، مشعل خونين مبارزات عظيم را بر سر دست حمل مي كند .

اينكه به شيعه دستور داده اند كه به عنوان " منتظر " هميشه سلاح خود را آماده داشته باشد ، و با ياد كردن نام " قائم آل محمد ( ص ) " قيام كند ناشي از همين آمادگي  است .