به گزارش خبرگزاری مهر، به مناسبت عید سعید غدیر خم فرازهایی از بیانات آیت الله جوادی آملی با موضوع اهمیت و جایگاه ولایت را از نظر می گذرانیم؛
آیت الله جوادی آملی با بیان اینکه «خدای سبحان امامت را ادامه رسالت و همتای آن می داند» اظهار داشت: خدای سبحان امامت را ادامه رسالت و همتای آن می داند. از این رو در حادثه جهانی غدیر خم به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: اگر نصب علی بن ابی طالب(ع) را به دست خود انجام ندهی و ولایت را تبیین نکنی، اصلاً به رسالت الهی عمل نکرده ای؛ یعنی رسالت منهای امامت معادل با رسالت منهای رسالت است، زیرا آنچه اساس رسالت را حفظ می کند همان امامت است.
وی ادامه داد: بهترین معرّف برای عظمت روز غدیر و حادثه جهانی این روز قرآن و عترت است. چه حادثه ای در روز هجدهم ماه ذی‌حجه در سرزمین غدیر رخ داد که این روز را برای ابد عید کرد؟ خدای سبحان در سوره مائده به رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: ﴿یا أیّها الرّسول بلّغ ما أُنزل إلیک من ربّک وإن لم تفعل فما بلّغت رسالته واللّه یَعْصمُک من النّاس﴾. گرچه پیامبر دارای مقام نبوت است، لیکن در این پیام آسمانی رسالت او مطرح است. از این رو با خطاب «یا ایّها النبی» آغاز نشد. این جمله نورانی بدین معناست که تو رسول خدایی و رسالتت به پایان خود نزدیک می شود. اکنون اگر امامت و خلافت امیر مؤمنان علی(ع) را ابلاغ نکنی، اصلاً آن رسالت الهی را ابلاغ نکرده ای و دیگر در صف مرسلان نخواهی بود: ﴿وإن لمْ تفْعل فما بلّغت رسالته﴾. در این جمله چون رسالت ربّ مطلق است و هیچ قیدی ندارد، بدین معناست که در صورت عدم تبیین امامت و نصب امام، دیگر سمت رسالت نخواهی داشت و اصلاً به وظیفه و رسالت الهی خود عمل نکرده ای، زیرا امام و امامت تضمین کننده اصل دین است. حاصل این که مراد این نیست که اگر رسالت نصب جانشین را نادیده گرفتی، خصوص این رسالت را نرسانده ای، بلکه مراد این است که اگر رسالتِ ولایت و خلافت علی(علیه‌السلام) را ابلاغ نکردی، رسالتت را هرگز ایفا نکرده ای.
آیت الله جوادی آملی عید غدیر را روز نومیدی کافران دانست و اذعان داشت: پیامبر(ص) در روز غدیر از مردم پرسید: آیا به رسالت الهی خود عمل کردم و آیا نسبت به شما اولی و والی هستم؟ حاضران گفتند: آری. آنگاه فرمود: هر کس من والی و سرپرست اویم، علی(ع) والی اوست: «من کنت مولاه فعلی مولاه». در این زمینه آیه سوم سوره مبارکه مائده نازل شد و اعلام داشت که امروز کافران از کار شکنی در دین شما نومید شدند. پس از ایشان مترسید و از من بترسید. امروز دین شما را برایتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام کردم و اسلام را برای شما برگزیدم: ﴿ألیوم یئس الّذین کفروا من دینکم فلاتخشوهم واخشون الیوم أکملت لکم دینکم وأتممت علیکم نعمتی ورضیت لکم الإسلام دیناً﴾[۶]. در این آیه دو بار واژه ﴿ألیوم﴾ آمده است. در قرآن کریم کلمه «یوم» و «یومئذ» اغلب درباره معاد است و در این آیه واژه «یوم» درباره‌ظهور ولایت و امامت به کار رفته است. دشمنان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می گفتند: ﴿...نتربّص به ریب المنون﴾[۷]؛ ما مرگ پیامبر را انتظار می کشیم و با مرگ او، بساطش برچیده می شود؛ چون می توان با کتاب و قانون او مبارزه کرد، ولی با رهبر محیی و مجری قانون نمی توان مبارزه کرد. در غدیر خم حادثه ای اتّفاق افتاد که کافران ناامید شدند، چنان‌که بر اساس سوره مبارکه کوثر، خدا به پیغمبر چیزی داد که دشمن نا امید شد. پیام سوره کوثر این است که خدا به پیغمبر کوثری داد که مایه بقا و دوام نبوّتش خواهد بود. از این رو به آن حضرت می فرماید: تو ابتر، یعنی بی نتیجه و عقیم نیستی، بلکه دشمن تو عقیم و کارش نافرجام است؛ ﴿إنّ شانئک هو الابتر﴾[۸]. کسی که کارش بی هدف است و به مقصد نمی رسد، ابتر است.
وی در بیان مصادیق کوثر خاطرنشان کرد: بارزترین مصداق کوثر وجود مبارک فاطمهٍّ است. پس روزی که فاطمه چشم به جهان می گشاید و روزی که علی(ع) در غدیر خم به خلافت منصوب می شود، دوام و بقای دین تضمین می شود و دشمن در آن روز ابتر و ناامید است. بنابراین، امامت و ولایت و رهبری مایه امید مسلمانان و موجب نا امیدی کافران است. در این‌جا سخن از مذهب و فرقه خاصّ نیست، بلکه سخن از اصل اسلام است. اگر امامت و ولایت حفظ شود، دین زنده می ماند.
نظر شما