ادبیات بازداشتگاهی انسانی ترین نوع ادبیات جهان است

به گزارش خبرنگار مهر، مرتضی سرهنگی دوشنبه شب در نشست نقد و بررسی کتاب فتاح از تولیدات حوزه هنری کهگیلویه و بویراحمد که همزمان با برگزاری کنگره ملی سرداران و ۱۸۸۰ شهید این استان در یاسوج برگزار شد، ادبیات بازداشتگاهی را یکی از گونه های شناخته شده ادبیات جهان عنوان کرد.

وی گفت: وقتی جنگ ها تمام می شوند و توپ ها و تانک ها به پادگان ها بر می گردند و آن زمان که اسرای جنگی مبادله می شوند، سربازانی که به خانه هایشان بر می گردند به نوشتن خاطراتشان اقدام می کنند که این نوع خاطرات ادبیات اردوگاهی محسوب می شود و در آن به ذکر مصایب و سختی هایی که در زمان اسارت بر آنها رفته است می پردازند.

سرهنگی این نوع از ادبیات را دارای سابقه در تاریخ ادبیات فارسی عنوان کرد و اظهار داشت: در ادبیات فارسی «حبسیه» برخی شاعران در همین گونه می گنجد و حتی قبل از این ادبیات در تاریخ وسیره ائمه اطهار نیز شاهد این نوع از ادبیات هستیم.

چهره برتر هنر انقلاب اسلامی در سال ۹۳ ادبیات بازداشتگاهی را ادبیات بی مرزی نام نهاد و گفت: ادبیات جنگ بی‌مرز است چون انسانی و مردمی است و فرقی نمی‌کند که جنگ در کدام جغرافیا اتفاق افتاده است، بلکه آنچه پیونددهنده جنگ‌ها است مشترکات انسانی است.

وی بیان کرد: همه ملت ها این نوع از ادبیات و خاطرات را مطالعه می کنند و کنجکاو هستند بدانند که یک انسان در آن شرایط سخت زندان و بازداشت چگونه زندگی و چگونه آن دوران را سپری کرده است.

سرهنگی با اشاره کوتاهی  به شرایط سخت اسرای ایرانی در بازداشتگاه های مخوف عراق گفت: با وجود پرداختن زیاد به وضعیت و خاطرات اسرای ما در زندان های عراق تاکنون به وضعیت اسرای عراقی در زندان های ایران پرداخته نشده است در حالی که در بررسی خاطرات آنها می توان به سرنخ های خوبی از آن چه که در جنگ و بعد از آن گذشت پی برد.

این پیشکسوت ادبیات پایداری با بیان خاطراتی از دیدار با برخی اسرای عراقی در ایران اظهار داشت: با شناخت ظرفیت برخی از اسرای عراقی، از این ظرفیت ها به شکل مطلوبی استفاده شد.

وی افزود: برخی از آنها ظرفیت و استعداد هنری داشتند و در پاره ای موارد هنر و ظرفیت آنها موجبات آزادی شان از زندان را نیز فراهم کرد.

سرهنگی در پایان اظهار داشت: گونه ی ادبیات بازداشتگاهی چون همراه با بیان دردها و رنج های اسرای جنگی است از محبوبیت بالایی در میان همه ملت ها برخوردار است و بیشترین ادبیاتی که از جنگ ترجمه می شود نیز همین گونه است.