خبرگزاری مهر - گروه استانها - کیوان هاشم‌زاده*: «مشکلات محلات جنوبی بوشهر دیده شود»؛ این عبارت هرچند کوتاه اما شاه بیت غزل تمامی افرادی است که حداقل یک بار خود را در معرض انتخاب مردم برای جلوس بر صندلی شورای شهر و حتی مجلس شورای اسلامی قرار داده‌اند.
این که به هزار و یک دلیل منطقی و غیرمنطقی که بخش عمده آن ناشی از نبود یک برنامه مدون و سندی مشخص از آمایش سرزمینی است، هنوز و پس از گذشت ۳۷ سال محلات جنوبی شهر بوشهر در کمبود امکانات رفاهی و تفریحی دست و پا می‌زنند، کافی است که هر فردی چه متخصص و چه غیرمتخصص از حل مشکلات این محلات به عنوان یک پارادایم در توجه مردم زجرکشیده این بخش از شهر بوشهر سخن گوید که به گزاف هم نیست.
نبود یک برنامه جامع برای ساماندهی امکانات در این نواحی در کنار توجه بیشتر به فضای مرکزی شهر بوشهر توسط مسئولان طی دهه‌های گذشته بدین سو سبب شده که با افزایش جمعیت محلات جلالی، شغاب، دواس، بهمنی و سبزآباد که شامل محلات ریشهر، امامزاده، رایانی و سرتل می‌شود شاهد یک ناهمگونی بین امکانات موجود با نیازها و حقوق شهروندی این افراد باشیم.
این در حالی است که گام‌های خیلی ضعیف و از نفس افتاده‌ای در شوراهای اول تا سوم بوشهر نتوانست به بدن کم رمق این محلات جان تازه‌ای ببخشد و تک تلاش‌های شورای چهارم نیز نتوانست حجم گسترده عقب‌افتادگی این محلات را جبران کند.
اعضای پارلمان شهری چهارم بوشهر در حالی با وعده‌های رنگین به‌دنبال وفاداری بر قول و قرارهای خود با مردم برای ارائه یک مدل کارآمد از امکانات شهری بودند که اکنون که کمتر هفت ماه دیگر از عمر کاری آنها باقی مانده است، چندان چیزی در چنته برای اعلام به موکلان خود ندارند.
این بدان معنا نیست که کاری توسط این شورا و مجری آن که شهرداری بندر بوشهر است انجام نشده بلکه گام‌هایی برداشته شده که کاملا قابل رویت است اما حجم مطالبات منطقی تلمبار شده مردم به گونه‌ای است که اندک تلاش‌های انجام شده توسط شورای چهارم نتوانسته با خواسته‌های مردم تطابق داشته باشد.
نگاهی گذرا به این محلات نشان می‌دهد که شهرداری که موظف به ساخت یک مرکز بزرگ فرهنگی در قالب فرهنگسرا است، هیچ‌گونه فعالیتی در این زمینه از خود بروز نداده است. در این محلات که سرجمع و بدون احتساب جمعیت ۲۵ هزار نفری پایگاه هوایی و همین میزان پایگاه دریایی حدود چهل هزار نفر را در خود جای داده، نشانی از یک کتابخانه بزرگ دیده نمی‌شود، پارک‌های محله‌ای آن بسیار اندک، امکانات ورزشی فوق‌العاده ضعیف و بخش عمده‌ای از کوچه‌های آن خاکی است.
سیستم حمل و نقل این محلات به سمت مرکز شهر و بالعکس در وضعیت ناامیدکننده‌ای قرار دارد و صنوف موجود در این محلات نیز به شکل نامشخصی سیمای شهری را خجالت زده کرده‌اند.
طرحهای گازرسانی، شبکههای فاضلاب شهری و زیرساختهای عمرانی هر کدام داستان هزار و یک شبی است که ماحصل آن دغدغه‌مندکردن مردمی است که در این مناطق و محلات زندگی می کنند. هر سازمانی گناه را به گردن دیگری می‌اندازد تا شاید توپ بی‌تدبیری در زمینی دیگر بیفتد و خود را برای خدمت به مردم خلاص کند.
چاره چیست؟
تا زمانی که دستگاه‌های متولی مدیریت خدمات شهری بر سر یک میز کاری برای رفع مشکلات محلات جنوبی و ارائه امکانات متوازن به این محلات ننشسته‌اند هر گونه شعاردادن بی‌فایده است. حال شما به‌عنوان فردی که می‌خواهی روزی روزگاری به شورای شهر راه پیدا کنی تا ابد هم از مشکلات مردم این محلات بگویی و قول و وعده دهی مطمئن باشید این مشکلات همچنان پابرجا خواهد ماند.
بهتر است با درک شرایط و نیازهای جمعیت گسترده محلات جنوبی شهر بوشهر که مطالبه‌گرانی ذی‌حق هستند به گونه‌ای پارلمان شهری در کنار سایر دستگاه‌های خدمت‌رسان قرار گیرد که در برنامه‌ای مدون و زمان‌بندی شده در کوتاه‌ترین زمان ممکن که می‌تواند کمتر از سه سال باشد، مشکلات مردم در این مناطق کمتر شود و شاهد یک سری امکانات مدرن متناسب با شرایط شهرنشینی باشند.
*فعال رسانه ای
نظر شما