استاد ابراهیم حدیدی از نوازندگان شاخص ساز سرنا در منطقه بلوچستان در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به شرایط زندگی و کار خود توضیح داد: متاسفانه شرایط این روزهای من اصلا مناسب نیست چراکه نه دیگر مراسم و برنامه آنچنانی برگزار می شود که ما بخواهیم در آن به نوازندگی مشغول باشیم و نه دوستان در اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان سراغی از ما می گیرند.
وی ادامه داد: چندی پیش برای اینکه بتوانم به عنوان هنرمند از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مستمری دریافت کنم به اداره ارشاد زاهدان مراجعه کردم اما آنجا پاسخی دریافت نکردم و ناچار مجبور شدم برای ادامه پیگیری‌ها راه دور و هزینه هایی را متحمل شوم و به تهران مراجعه کنم، اما در تهران هم به نتیجه ای نرسیدم و دوستان تهرانی هم بعد از دریافت مدارک به بنده گفتند خبرت می کنیم که هنوز از این خبر کردن خبری نیست. به هر حال بنده با ۶۰ سال سن دیگر خود را در قامت پیگیری های اینچنینی نمی بینیم و دیگر توانایی انجام چنین کارهایی را ندارم.
این هنرمند پیشکسوت موسیقی اقوام ایران در بخش دیگری از صحبت های خود تصریح کرد: طی مدتی که مشغول پیگیری کارهایم بودم پیش خودم می گفتم که ای کاش در همان سال های ابتدای فعالیتم در عرصه موسیقی و صنایع دستی توبه می کردم و به فعالیت دیگری می پرداختم. من این روزها فقط به خدا پناه می برم که امیدوارم با این اوضاع و احوال جسمی و مسایل خانواده‌ام، مشکلاتم هر چه زودتر حل شود. به خدا سوگند این بدترین حال ممکن است که خبرنگاری با من تماس بگیرد و وقتی از شرایط کارم بپرسد این چنین به توصیف شرایط بپردازم. در حالیکه یک هنرمند باید در این شرایط از برنامه ها و فعالیت های آینده خود با مخاطبانش سخن بگوید نه اینکه از مدیران بخواهد اگر برایشان امکان دارد و زحمتی نیست مستمری اش را درست کنند.
حدیدی که در منطقه بلوچستان به «گل آقا» شهرت دارد، عنوان کرد: من غیر از موسیقی در حوزه صنایع دستی هم فعالیت هایی دارم اما در آن حوزه هم کسی به فریادم نمی رسد. از طرفی ناراحتی قلبی ام هر روز جدی‌تر می‌شود و از طرف دیگر مدیران محترم ارشاد توجهی به خواسته های ناچیز من نمی کنند. آرزو دارم ای کاش در تهران زندگی می کردم که شاید دوستان توجه بیشتری به من می کردند.
نظر شما