اقدام بسيار دير هنگام سازمان بين الملل در حالي صورت گرفت كه مي توانست بسيار زودتر از اينها و حتي در زمان آغاز تجاوز رژيم دست نشانده عراق به ايران صورت گيرد و از ادامه جنگ تحميل شده به ايران جلوگيري كند. اين اقدام سازمان ملل متحد نشان داد متاسفانه سازمان مزبور به جاي اينكه بعنوان يك نهاد بين المللي از كشورهاي مختلف در مواقع خاص حمايت كند به عنوان ابزار اعمال قدرت برخي ابرقدرتها عمل مي كند و اجرا كننده خواسته هاي انان در عرصه بين الملل است.
مطالبي كه در زير مي آيد مجموعه اي از اقدامات سازمان ملل متحد در طول هشت سال جنگ تحميلي عراق عليه ايران است.
سال 1980 (1359)
22 سپتامبر (31/6/59)
دبير كل سازمان ملل متحد به ايران و عراق پيشنهاد كرد كه مساعي جميلة وي را با هدف كمك به حل منازعه از طرق مسالمت آميز بپذيرد.
23 سپتامبر (1/7/59)
دبير كل براساس مادة 99 منشور توجه شوراي امنيت را به منازعة ميان ايران و عراق جلب كرد. رئيس شورا پس از مشورت با اعضا، بيانيه اي صادر كرد كه در آن ضمن حمايت از تلاشهاي دبير كل، از هر دو طرف درخواست شده بود اختلاف خود را از راههاي مسالمت آميز حل كنند.
25 سپتامبر (3/7/59)
دبير كل از شوراي امنيت خواست تا موضوع را با فوريت مورد رسيدگي قرار دهد.
28سپتامبر (6/7/59)
شورا قطعنامه 479 را تصويب كرد. و از ايران و عراق درخواست كرد كه در اسرع وقت از استفاده بيشتر از زور اجتناب كنند و مناقشه خود را از طريق صلح آميز حل و فصل نمايند. شورا پشتيباني خود را از تلاشها و پيشنهاد دبير كل ابراز نمود.
10 اكتبر (18/7/59)
دبير كل از ايران و عراق درخواست كرد بر كشتيهايي كه در منطقه درگيري در محاصره قرار گرفته اند، اجازه دهند منطقه را ترك كنند.
5 نوامبر (14/8/59)
رئيس شوراي امنيت بيانيه اي صادر كرد و طي آن از تلاشهاي دبير كل در اعزام نمايندة ويژه اي به منطقه پشتيباني نمود. و از ايران و عراق خواست تا با شورا همكاري كرده و از تلاشهاي دبير كل حمايت نمايند.
11نوامبر (20/8/59)
دبير كل، نخست وزير پيشين سوئد، آقاي اولاف پالمه را به عنوان نمايندة ويژة خود منصوب كرد.
16 نوامبر (25/8/59)
نمايندة ويژة دبير كل، نيويورك را به مقصد منطقه ترك نمود.
20 تا 24 نوامبر(29/8تا 3/9/59)
آقاي پالمه و تيم همراه از تهران و بغداد ديدار كردند.
25 نوامبر (4/9/59)
آقاي پالمه به دبير كل اطلاع داد كه هر دو طرف در اصول با آزادسازي 63 كشتي خارجي كه به سبب جنگ در شط العرب گرفتار شده اند موافقت كرده اند.
26 نوامبر (5/9/59)
آقاي پالمه در يك مصاحبة مطبوعاتي توافقهاي اصولي حاصل شده در مورد آزادي عبور كشتيهاي محبوس شده را براي خبرنگاران تشريح نمود. وي افزود: مقدمات آن نيز توسط دبيركل سازمان ملل صورت گرفته است.
سال 1981 (1360 – 1359)
13 تا 15 ژانويه (23 تا 25/ 10/59)
آقاي پالمه و هيئت همراه وي براي دومين بار از بغداد ديدار كردند.
16 تا 17ژانويه (27تا 28/10/59)
آقاي پالمه و هيئت همراه براي دومين بار از تهران ديدار كردند.
18 تا 21 فوريه (29تا 2/12/59)
آقاي پالمه و هيئت همراه وي باز هم در تهران و بغداد مذاكراتي انجام دادند.
16 ژوئن (26/3/60)
ايران و عراق 42 اسير مجروح را در قبرس مبادله نمودند.
20 تا 21 ژوئن (30تا 31/3/60)
آقاي پالمه و هيئت همراه وي در تهران با نخست وزير، شهيد رجائي، رئيس مجلس شوراي اسلامي، جناب آقاي هاشمي رفسنجاني و رئيس ديوان عالي كشور، شهيد آيت الله دكتر بهشتي در مورد پيشنهادات سازمان ملل براي آتش بس، عقب نشيني و چگونگي مذاكرات گفتگو كردند.
22 تا 23 ژوئن (1تا 2/4/60)
آقاي پالمه در بغداد با صدام حسين رئيس جمهور،طارق عزيز معاون نخست وزير و سعدون حمادي وزير امور خارجه ملاقات و مذاكره كردند. و پيشنهادات را مورد بحث قرار دادند.
26تا 28ژوئن (5 تا 7/4/60)
دور مذاكرات تهران و بغداد منجر به تهيه طرح سازمان ملل متحد شد كه به طرفين ارائه گرديد.
25اوت (3/6/60)
با نظارت كميتة بين الملل صليب سرخ 45 اسير ايراني و 40 اسير عراقي در قبرس ميادله شدند.
سال 1982 (1361 – 1360)
24 تا 27فوريه (5 تا 8/12/60)
آقاي پالمه و گروه وي مذاكراتي در بغداد و تهران انجام دادند و طرح تكميل شده اي را كه براساس پيشنهاد ژوئن 1981 تهيه شده بود، به طرفين ارائه نمودند.
16 ژوئن (26/3/1361)
ايران و عراق تعدادي اسير جنگي زخمي را تحت نظارت كميتة بين الملل صليب سرخ در قبرس مبادله كردند.
12 جولاي (21/4/61)
شوراي امنيت قطعنامه 514 را صادر كرد در اين قطعنامه از طرفين درگير خواستار آتش بس فوري و عقت نشيني نيروها به مرزهاي بين المللي شناخته شده است. در اين قطعنامه اعزام ناظران سازمان ملل جهت نظارت و تأييد آتش بس و عقب نشيني و ادامه تلاشهاي ميانجيگرانه گنجانده شده است و نيز از ساير كشورها خواسته شده است كه از اقداماتي كه ممكن است به ادامه درگيري كمك نمايد، اجتناب ورزند.
15 جولاي (14/4/61)
رئيس شوراي امنيت از طرف اعضاي شورا بيانيه اي صادر كرد كه طي آن از طرفين خواستار حل مسالمت آميز منازعه شده است.
4اكتبر (12/7/61)
شوراي امنيت قطعنامة 522 را صادر كرد كه در آن بر لزوم اجراي مؤثر قطعنامه 514 تصريح شده است. در آن قطعنامه همچنين از آمادگي يكي از طرفهاي درگير براي همكاري استقبال نموده و از طرف ديگر نيز خواسته دشه كه به همين نحو عمل نمايد.
22اكتبر (30/7/61)
مجمع عمومي سازمان ملل قطعنامه 3/37 را صادر كرد كه در آن خواستار آتش بس فوري، عقب نشيني نيروها و حل و فصل مسالمت آميز مناقشات دو كشور شده است.
28 اكتبر (6/8/61)
جمهوري اسلامي ايران از دبير كل خواست تا هيأتي را براي بررسي تخريب مناطق مسكوني ايران به وسيله عراق اعزام نمايد.
سال 1983 (1362 – 1361)
21فوريه (2/12/61)
رئيس شوراي امنيت طي بيانيه اي درخواستهاي قبلي شورا مبني بر آتش بس فوري، عقب نشيني نيروها و حل مسالمت آميز منازعه را تكرار كرد.
2 مه (12/2/62)
جمهوري اسلامي ايران بار ديگر درخواست كرد دبير كل هيأتي را براي بررسي مناطق مسكوني تخريب شده اعزام نمايد.همچنين خاطر نشان شده كه اين هيأت در مورد ادعاي عراق تحقيقي نمايد. عراق نيز با اين امر موافقت كرد.
12 مه (23/2/62)
دبير كل تصميم خود مبني بر اعزام هيأتي براي بررسي مناطق مسكوني تخريب شده در ايران و عراق را اعلام داشت.
20 مه تا 2ژوئن (30/2تا 12/3/62)
دبير كل گزارش تيم مورد نظر خود جهت تحقيق از نقاطي در مناطق جنگي را به ايران و عراق اعزام داشت.
10ژوئن (20/3/62)
عراق از دبير كل خواست تا كميسيوني براي بررسي وضعيت اسراي جنگي در ايران و عراق تشكيل دهد. دبيركل در اين خصوص با كميته بين المللي صليب سرخ مشورت كرد.
20ژوئن (30/3/62)
دبيركل گزارش تيم اعزامي را كه حاكي از ويراني سنگين و شديد مناطق مسكوني با استفاده از آتشبار هوايي و حملات موشكي و نيز در طي اشغال نظامي در ايران و خسارت سبك به مناطق مسكوني عراق بود، به شورا تسليم كرد.
29تا 30 سپتامبر (7تا8/7/62)
دبير كل و نمايندة ويژه او، اولاف پالمه، در نيويورك با وزراي خارجه ايران و عراق ملاقات كردند.
31 اكتبر (9/8/62)
شوراي امنيت قطعنامه 540 را صادر كرد در اين قطعنامه نقض حقوق انساني و بين المللي محكوم و توقف فوري كليه عملياتهاي نظامي عليه اهداف غير نظامي درخواست شده است. همچنين بر حقوق آزادي دريانوردي در خليج فارس تصريح شده و از كشورها خواسته شده است كه از هرگونه اقدامي كه ممكن است به تشديد درگيري كمك نمايد، اجتناب ورزند. در اين قطعنامه همچنين از دبير كل درخواست شده است كه به تلاشهاي ميانجيگرانه ادامه داده و با طرفهاي درگير جهت يافتن راههايي براي متوقف ساختن مخاصمات و نظارت برآن، از جمله اعزام ناظران سازمان ملل مشورت نمايد.
22نوامبر (1/9/62)
جمهوري اسلامي ايران از دبير كل خواست تا بار ديگر گروهي را براي بررسي حملات به مناطق مسكوني به منطقه گسيل دارد.
5 دسامبر (14/9/62)
دبيركل شوراي همكاري خليج فارس در ملاقات با دبيركل سازمان ملل خواستار اقدام وي در جلوگيري از گسترش درگيري شد.
11دسامبر(20/9/62)
دبيركل مواضع طرفين راجع به قطعنامة 540 را به شورا گزارش داد.
سال 1984(1363 – 1362)
10فوريه (21/11/62)
دبيركل طي پيامهاي جداگانه به دو كشور با ابراز نگراني از ادامة جنگ و خسارات ناشي از آن، تصميم خود را داير بر اعزام هيأتي براي بازديد از مناطق مسكوني مورد حمله و مذاكره درمورد منازعه به ايران و عراق اعلام داشت.
8 مارس (18/12/62)
دبير كل اعلام كرد هيأتي براي بررسي اتهام كاربرد سلاحهاي شيميايي توسط عراق اعزام مي كند.
13 تا 18 مارس (23تا 28/12/62)
هيأت اعزامي در منطقه شواهد كاربرد سلاحهاي شيميايي را بازديد و بررسي كرد.
26مارس (16/1/63)
گزارش هيأت اعزامي پيرامون ادعاي جمهوري اسلامي ايران مبني بر استفاده عراق از سلاحهاي شيميايي، همراه با اظهار تأسف دبيركل از كاربرد سلاحهاي شيميايي، به شوراي امنيت تسليم شد.
30 مارس (10/1/63)
شوراي امنيت كاربرد سلاحهاي شيميايي را قوياً محكوم كرد و از اين كشورها درخواست كرد كه پروتكل 1925 ژنو در اين ارتباط را رعايت كنند. شورا همچنين كليه اقدامات مربوط به نقض حقوق انساني و بين المللي را محكوم نموده و خواستار راه حل صلح جويانه جهت حل و فصل اين درگيري شد.
1 ژوئن (11/3/63)
به ابتكار اعضاي شوراي همكاري خليج فارس، شوراي امنيت قطعنامة 552 را صادر كرد. و در اين قطعنامه از كليه كشورها خواسته شده است كه به حقوق آزادي دريانوردي احترام بگذارند و حمله به كشتيهاي تجاري در مسير كويت و عربستان سعودي متوقف شود.
9 ژوئن (19/3/63)
دبير كل با ارسال پيامي براي رؤساي جمهوري ايران و عراق خواستار توقف حملات نظامي به مناطق مسكوني و غيرنظامي شده و درخواست نموده است كه در آينده از شروع نمودن اين گونه حملات نظامي عمدي خودداري ورزند.
10 ژوئن (20/3/63)
ايران و عراق تقاضاي دبيركل مبني بر خودداري از حمله به مناطق مسكوني را پذيرفتند. عراق اين تعهد را مشروط بر عدم تمركز نيروهاي ايراني در مراكز مسكوني كرد.
12 ژوئن (22/3/63)
تعهد دو دولت مبني بر خودداري از حمله به مناطق مسكوني به اجرا درآمد.
14ژوئن (24/3/63)
دبيركل تصميم خود را مبني بر اعزام دو هيأت به ايران و عراق و استقرار آنها به منظور بررسي اتهام نقض توافق عدم حمله به مناطق مسكوني و غيرنظامي را به شوراي امنيت اطلاع داد.
15 ژوئن (15/3/63)
شورا تصميم و اقدامات دبيركل را تأييد و تنفيذ كرد.
21 ژوئن (31/3/63)
افراد هيأت «الف» سازمان ملل متحد در بغداد مستقر شدند.
26ژوئن (5/4/63)
افراد هيأت «ب» سازمان ملل متحد در تهران مستقر شدند.
26 ژوئن (5/4/63)
دبيركل با ارسال دو يادداشت جداگانه از هر دو طرف خواست كه از كميته بين المللي صليب سرخ براي اجراي كنوانسيون ژنو در مورد اسراي جنگي پشتيباني نمايند و به عنوان قدرتهاي محافظ به اسراي جنگي در ايران و عراق خدمت نمايند.
29 ژوئن (8/4/63)
دبيركل با ارسال دو نامه، از ايران و عراق خواست تا از تمركز نيروهاي نظامي در مناطق مسكوني خودداري كنند و تعهد و پايبندي جدي خودرا بهعدم كاربرد سلاح شيميايي ابراز دارند.
17 سپتامبر (26/6/63)
گروه بازرسي مستقر در بغداد، در بررسي شكايت عراق مبني بر حمله ايران به مناطق مسكوني گزارش داد كه هيچ حمله تعمدي از سوي ايران صورت نگرفته است.
31 سپتامبر (10/10/63)
براساس قطعنامة 522، دبيركل گزارشي در مورد حمله كشتيهاي تجاري در خليج فارس به شوراي امنيت تسليم كرد.
سال 1985 (1363 – 1364)
11 تا 17 ژانويه (21/ تا 27/10/63)
هيأت سازمان ملل از اردوگاههاي اسراي جنگي در عراق بازديد كرد.
18 تا 25 ژانويه (28/10تا 5/11/63)
هيأت سازمان ملل از اردوگاههاي اسراي جنگي در ايران بازديد كرد.
22فوريه (3/12/63)
گزارش هيأت سازمان ملل متحد در خصوص بازديد از اردوگاههاي اسراي جنگي حاكي است كه در هيچ يك از دو كشور اسراي جنگي مورد آن چنان بدرفتاري كه اتهام آن مطرح مي گردد نشده اند، منتشر شد.
5 مارس (14/12/63)
بيانية رئيس شوراي امنيت حاكي از ابراز نگراني در زمينه حملات طرفين به مناطق مسكوني يكديگر صادر شد. وي از دولتهاي ايران و عراق خواست كه تعهدات خود به دبيركل مبني بر اجتناب از حمله بر مناطق مسكوني عمل كنند.
9 مارس (18/12/63)
دبيركل طي پيامي به رؤساي جمهوري اسلامي ايران و عراق از هر دو طرف خواست تا توافق 12 ژوئن 1984 پيرامون عدم حمله به مناطق مسكوني را محترم شمارند.
15 مارس (24/12/63)
شوراي امنيت در بيانيه اي خواستار اجراي توافق عدم حمله به مناطق مسكوني و نيز يافتن راه حلي مسالمت آميز جهت پايان دادن درگيري شد.
18 تا 26 مارس(27/12/63)تا (6/1/64)
دبير كل در نيويورك با معاون وزارت امور خارجه جمهوري اسلامي ايران و وزير امور خارجه عراق ملاقات و طرح هشت ماده اي خود را به منظور يافتن راهي جهت خاتمه بخشيدن به درگيري به آنان عرضه كرد.
7 تا 8آوريل (18تا 19/1/64)
دبير كل از تهران و بغداد ديدار كرد.
12آوريل (23/1/64)
دبيركل گزارش سفر خود به تهران و بغداد را به شوراي امنيت داد و اظهار داشت كه دو كشور به صلح تمايل دارند و در تلاشهايش به آن اطمينان يافته است و نيز آنها موافق كردند كه بتوانند پيشنهادات ارائه شده دبيركل به دو كشور در ماه مارس مبنائي جهت مباحثات بيشتر به كار گرفته شود، در اين گزارش به شوراي امنيت پيشنهاد شد كه از دو طرف جهت بررسي مجدد كليه جوانب درگير دعوت به عمل آورد.
25 آوريل (5/2/64)
شوراي امنيت در يك بيانية رسمي كاربرد سلاح شيميايي را قوياً محكوم ساخت. اين شورا آمادگي خود را جهت دعوت از ايران و عراق براي بررسي مجدد كليه جوانب درگيري ابراز نمود.
27 دسامبر (6/10/64)
دبيركل 61 مورد حمله و رهگيري كشتيهاي تجاري در خليجفارس را به شورا گزارش نمود.
سال 1986 (1365 – 1364)
11 فوريه (22/11/64)
دبيركل درخواست كرد تلاشهاي هماهنگي براي خاتمه جنگ براساس طرح هشت ماده اي او انجام گيرد.
24 فوريه (5/12/64)
شوراي امنيت قطعنامه 582 را صادر كرد. در اين قطعنامه اقدامات اوليه اي كه باعث جنگ گرديد و نيز از دامه و تشويق آن بويژه استفاده از سلاحهاي شيميايي اظهار تأسف شده است. شورا خواستار آتش بس فوري، عقب نشيني كليه نيروها به مرزهاي شناخته شده بين المللي، مبادله كامل اسراي جنگ و حل و فصل درگيري از راههاي صلح آميز گرديد. شورا همچنين مصراً از ساير كشورها خواست حداكثر تلاش خود را جهت جلوگيري از تشديد بيشتر مخاصمات به كار بندند.
12مارس (21/12/64)
گزارش گروه كارشناسي سازمان ملل متحد كه مؤيد كاربرد سلاحهاي شيميايي توسط عراق عليه نيروهاي ايران بود منتشر شد.
21 مارس (1/1/65)
رئيس شوراي امنيت در بيانيه اي كاربرد سلاحهاي شيميايي توسط عراق عيله نيروهاي ايراني و همچنين ادامة جنگ را قوياً محكوم نمود. و از خطر گسترش درگيري به ساير كشورها اظهار نگراني نمود.
3 ژوئيه (12/4/65)
دبيركل از طرفين خواست تا از حمله به مناطق مسكوني يكديگر خودداري كنند و پيشنهاد كرد هيأتهاي بازرسي و نظارت بر عدم حمله به مناطق مسكوني مجدداً فعال شوند و پيشنهاد كميته حسن نيت جهت پايان بخشيدن به درگيري را تكرار نمود.
14 اوت (23/5/65)
دبيركل از اين كه هر دو كشور ايران و عراق اعلام كرده اند از حملهبه مناطق مسكوني يكديگر خودداري خواهند كرد، ابراز رضايت نمود. وي درخواست نمود تا مهلت قانوني تمديد شود و نسبت به افزايش درگيري هشدار داد و خواستار خاتمه جنگ گرديد.
29 اوت (7/6/65)
شوراي امنيت نگراني خود را از توسعه احتمالي درگيري و افزايش حمله به كشتيهاي تجاري در خليج فارس و مناطق غيرنظامي ابراز داشت. شورا بر تلاشهاي مداوم دبيركل بويژه در مورد سلاحهاي شيميايي و حملات به مناطق غيرنظامي، صحه گذاشت.
3 اكتبر (11/7/65)
دبيركل در جلسه شوراي امنيت نگراني عميق جامعه بين المللي را از ادامه و توسعة جنگ ابراز و بر لزوم برقراري مبنايي جهت مذاكرات كه قابل قبول براي طرفين باشد تأكيد نمود.
8 اكتبر (16/7/65)
شوراي امنيت قطعنامة 588 را صادر كرد. و از طولاني شدن جنگ و تشديد آن اعلام خطر كرد و از طرفين درگير خواست مواد قطعنامه 582 را بپذيرند و اجرا كنند. اين قطعنامه از دبيركل درخواست نمود تلاشهايش را افزايش داده و نتيجه را به شورا گزارش دهد.
29 نوامبر (8/9/65)
دبيركل مواضع راجع به قطعنامة 583 را به شوراي امنيت گزارش داد. در اين گزارش مواضع ايران و عراق نسبت به اين قطعنامه بيانشد. وي خاطرنشان نمودكه اختلافات ميان دوطرف، از ارائه پيشنهادات خاص جهت اجراي قطعنامه 582 جلوگيري كرده است. وي همچنين توجه شورا را به خطر افزايش حملات به كشتيهاي بازرگاني جلب كرد و از شورا خواست تا تلاشهايش را جهت ايجاد مبنائي براي تضمين همكاري از سوي ايران و عراق حفظ نمايد.
22 دسامبر (1/10/65)
رئيس شوراي امنيت نگراني شديد شورا را از وضعيت موجود خاطرنشان ساخت و از نقض حقوق انسان دوستانة بين المللي ابراز تأسف نمود و مصراً از دبيركل درخواست كردكه به تلاشهايش ادامه دهد.
31 دسامبر (10/10/65)
دبيركل 101 مورد سانحه براي كشتيها در خليج فارس را به شوراي امنيت گزارش داد.
سال 1987(1366 – 1365)
13 ژانويه (23/10/65)
دبيركل طي يك مصاحبه مطبوعاتي ضرورت تلاش مشترك اعضاي شوراي امنيت،بخصوص اعضاي دائم را براي حل منازعه خاطرنشان ساخت. دبيركل برخي از اهرمهائي كه از سوي اعضاي شوراي امنيت مي تواند به عنوان كار مشترك آنها استفاده شود، ارائه داد.
16 ژانويه (27/10/65)
بيانيه رئيس شورا حاكي از نگراني از توسعة خصومتها و درخواست اجراي قطعنامه هاي 582 و 588 گرديد. وي ضمن قدرداني از تلاشهاي دبيركل از وي مصراً خواست كه به تلاشهايش ادامه دهد.
26/ژانويه (6/11/65)
دبيركل در اجلاس سراي سازمان كنفرانس اسلامي در كويت پيشنهادي براي شكستن بين بست ارائه نمود.
فوريه (بهمن و اسفند 65)
پنج عضو دائمي شوراي امنيت كار گروهي خود را پيرامون جنگ ايران و عراق آغاز كردند.
8 مه (18/2/66)
گزارش گروه كارشناسان سازمان ملل متحد داير بر استفاده مكرر از سلاحهاي شيميايي توسط عراق منتشر شد.
14 مه (14/2/66)
بيانية شوراي امنيت كه استفادة مكرر از سلاحهاي شيميايي و طولاني شدن جنگ را محكوم مي ساخت، منتشر گرديد. در اين بيانيه از گسترش خطرناك جنگ ابراز نگراني شده است.
20 ژوئيه (29/4/66)
شوراي امنيت قطعنامة 598 را صادر نمود.(1)
14 اوت (23/5/66)
عراق رسماً قطعنامه 598 را پذيرفت و آمادگي خود را در جهت همكاري با دبيركل و شوراي امنيت در اجراي آن اعلام نمود.
11 تا 14 سپتامبر (20 تا 23/6/66)
دبيركل از تهران و بغداد بازديد كرد و طرح اجرايي خود درمورد قطعنامه 598 را به هر دو طرف عرضه داشت.
22سپتامبر (31/6/66)
دبيركل با رئيس جمهوري اسلامي ايران، حضرت آيت الله خامنه اي در نيويورك ملاقات نمود و در مورد بندهاي معيني از قطعنامه 598 گفتگو كردند. دبيركل و دستيارانش همچنين با معاون وزارت امور خارجه ايران گفتگو كردند.
26 سپتامبر (4/7/66)
دبيركل با وزراي خارجة پنج كشور عضو دائم شوراي امنيت ملاقات كرد. آنها پشتيباني خود را از رئوس اجراي طرح اعلام كردند.
28سپتامبر (6/7/66)
دبير كل با طارق عزيز، وزير امور خارجه عراق، در نيويورك ملاقات كرد.
29 سپتامبر (7/7/66)
دبيركل با مدير كل امور بين المللي وزارت امور خارجة ايران در نيويورك ملاقات كرد.
9 اكتبر (17/7/66)
دبيركل با پنج عضو دائم شوراي امنيت در خصوص اجراي قطعنامة 598 گفتگو نمود.
15 اكتبر (23/7/66)
دبير كل طرح اجرايي خود را به وزراي خارجة جمهوري اسلامي ايران و عراق تسليم كرد.
6 نوامبر (15/8/66)
دبيركل در ملاقات با اعضاي دائم شوراي امنيت آنان را از مواضع ايران و عراق درمورد طرح اجرايي آگاه ساخت.
2 تا 3 دسامبر (11 تا 12/9/66) دبيركل در نيويورك با هيأت ايراني به سرپرستي معاون امور بين المللي وزارت امور خارجه ملاقات كرد.
8تا 9 دسامبر (17تا 18/9/66) دبيركل در نيويورك با هيأت عراقي به سرپرستي وزير امور خارجة آن كشور ملاقات كرد.
10 دسامبر (19/9/66)
دبيركل نتايج مذاكرات با هيأتهاي ايراني و عراقي را به شوراي امنيت گزارش داد. وي گفت كه انگيزه تازه اي از سوي شورا مورد نياز است.
14 دسامبر (23/9/66)
به دنبال مشورتهاي لازم با شوراي امنيت، رئيس شورا طي بيانيه اي قطعنامة 598 را تنها مبناي دسترسي به حل جامع، عادلانه، شرافتمندانه و پايدار منازعه خواند.
سال 1988 (1367 – 1366)
4 تا 5 ژانويه (14/تا 15/10/66)
دبيركل با نمايندگان دائم ايران و عراق در نيويورك ملاقات ومذاكره كرد. وي به طرفين اطلاع داد كه احساس مي كند كه دور جديد مذاكرات نمي تواند تضميني داشته باشد مگر اين كه از سوي طرفين تضمين شود كه اين قبيل مشورتها به پيشرفت واقعي منجر شود.
19 تا 28 ژانويه (29/10 تا 8/11/66)
دبيركل چندمين بار با نمايندگان دائم ايران و عراق در خصوص نحوة اجراي قطعنامه 598 ملاقات و مذاكره نمود.
29 ژانويه (9/11/66)
دبيركل شوراي امنيت را از تلاشهاي خود آگاه ساخت.
1فوريه (12/11/66)
دبيركل به شوراي امنيت اطلاع داد كه تصميم به ادامة تلاشها و تماسهايش با هر دو طرف دارد.
24 تا 25 فوريه (5تا 6/12/66)
دبيركل با نمايندگان دو كشور در مورد اجراي قطعنامة 598 گفتگو كرد.
1تا 15 مارس (11تا 25/12/66)
دبيركل پنج بار با سرپرست نمايندگان دائم جمهوري اسلامي ايران و دوبار با نمايندة دائم عراق در نيويورك ملاقات و گفتگو كرد.
16مارس (26/12/66)
شوراي امنيت در بحث راجع به جنگ عراق با ايران از تلاشهاي دبيركل در اجراي قطعنامه 598 و دعوت از دوكشور جهت اعزام فرستادگان ويژه به نيويورك پشتيباني كرد.
18 مارس (28/12/66)
دبيركل با ارسال نامه هايي از رؤساي جمهوري اسلامي ايران و عراق خواست تا نمايندگان ويژه اي براي گفتگو درمورد اجراي قطعنامه 598 اعزام دارند.
21 مارس (1/1/67)
جمهوري اسلامي ايران درخواست اعزام هيأتي را براي بررسي كاربرد سلاحهاي شيميايي توسط عراق كرد.
22مارس (2/1/67)
دبيركل طي بياناتي در شوراي امنيت درخواست اعزام نمايندگان ويژه از جانب ايران و عراق را براي شورا مطرح ساخت و از هر دو طرف درخواست كرد از اقداماتي كه منجر به وخيمتر شدن اوضاع گردد اجتناب ورزند، حملات به مناطق غيرنظامي را متوقف كرده و از ايجاد موانع بيشتر در اجراي قطعنامة 598 خودداري كنند.
24 مارس (4/1/67)
ايران مجدداً درخواست اعزام هيأتي را براي بررسي كاربرد سلاحهاي شيميايي توسط عراق مطرح ساخت.
25 مارس (5/1/67)
دبيركل در دو ملاقات با سرپرست نمايندگي دائمي جمهوري اسلامي ايران در نيويورك تصميم خود را در خصوص اعزام هيأتي در مورخ 28 مارس براي بررسي كاربرد سلاحهاي شيميايي به اطلاع وي رساند.
27 مارس (7/1/67)
هيأت سازمان ملل متحد براي بررسي كاربرد سلاحهاي شيميايي رهسپار تهران شد. اين هيئت از 28 تا 31 مارس در ايران و از 8 تا 11 آوريل در عراق كار خود را انجام خواهد داد.
28 مارس (8/1/67)
كارشناسان سازمان ملل از قربانيان جنگ شيميايي در بيمارستانهاي تهران معاينه به عمل آوردند. دبيركل در بيانيه اي كاربرد سلاحهاي شيميايي رامحكوم نمود.
4 آوريل (15/1/67)
عراق از دبيركل درخواست كرد هيأتي را براي مشاهدة قربانيان كاربرد سلاحهاي شيميايي توسط ايران به بغداد اعزام دارد.
6 تا 7آوريل (17 تا 18/1/67)
دبيركل در نيويورك با معاون وزارت امور خارجه جمهوري اسلامي ايران مذاكراتي انجام داد.
8 آوريل (19/1/67)
شوراي امنيت در خصوص مواضع ايران و عراق نسبت به قطعنامة 598 مذاكراتي به عمل آورد.
11تا 12 آوريل (22تا 23/1/67)
دبيركل در نيويورك با معاون وزارت امور خارجة عراق مذاكراتي انجام داد.
13 آوريل (24/1/67)
دبيركل قبل از ظهر با نمايندگان اعضاي دايم شوراي امنيت و بعدازظهر با نمايندگان كلية اعضاي شوراي امنيت مذاكره كردو آنان را در جريان مذاكرات اخير خود قرار داد.
25 آوريل (5/2/67)
دبيركل گزارش هيأت اعزامي براي بررسي كاربرد سلاحهاي شيميايي را به شورا تسليم نمود.
9 مه (19/2/67)
شوراي امنيت قطعنامه 612 را صادر كرد كه بيان كننده هراس شورا از نتايج گزارش هيأت درمورد سلاحهاي شيميايي است كه حتي در مقياس وسيعتر از گذشته استفاده شده و ادامه دارد.
19 مه (29/2/67)
ايران درخواست كرد هيأت ديگري نيز براي بررسي كاربرد سلاحهاي شيميايي توسط عراق اعزام گردد.
16 ژوئن (26/3/67)
ايران درخواست اعزام هيأت بررسي كاربرد سلاحهاي شيميايي را تكرار كرد.
1تا 4ژوئيه (10تا 13/4/67)
كارشناسان سازمان ملل متحد در ايران به بررسي كاربرد سلاحهاي شيميايي توسط عراق پرداختند.
2 ژوئيه (11/4/67)
وزير خارجه عراق نامه اي براي دبيركل در خصوص وضعيت اسراي جنگي ارسال داشت.
3 ژوئيه (12/4/67)
هواپيماي غيرنظامي ايران توسط ناو وينسس آمريكا در خليجفارس سرنگون شد.
4ژوئيه (13/4/67)
عراق از سازمان ملل متحد وكميته بين المللي صليب سرخ درخواست كرد وضعيت اسراي جنگي عراقي در ايران را مورد بررسي قرار دهند.
5 ژوئيه (14/4/67)
متعاقب حملة ناو جنگي آمريكا به هواپيماي مسافربري ايران در خليج فارس در 3 ژوئيه، ايران درخواست تشكيل جلسة فوري شوراي امنيت براي رسيدگي به موضوع را كرد.
5 ژوئيه (14/4/67)
طي يك مصاحبة مطبوعاتي در ژنو، دبيركل اظهار اميدواري كرد كه به زودي هيأتي را براي بررسي وضعيت اسراي جنگي به ايران و عراق بفرستد.
5 ژوئيه (14/4/67)
عراق از دبيركل درخواست نمود كه هيأتي را براي بررسي كرابرد سلاحهاي شيميايي توسط ايران به بغداد اعزام نمايد.
9 ژوئيه (18/4/67)
هيأت كارشناسان سازمان ملل متحد براي بررسي كاربرد سلاحهاي شيميايي از ژنو عازم بغداد شدند و روزهاي 10و 11 ژوئيه را در بغداد به بررسي موضوع پرداختند.
11 ژوئيه (20/4/67)
ايران اعلام داشت كه آمادة پذيرش هيأت بررسي وضعيت اسراي جنگي است.
14 ژوئيه (23/4/67)
شوراي امنيت براي بررسي موضوع ساقط ساختن هواپيماي مسافربري غيرنظامي ايران تشكيل جلسه داد.
17 ژوئيه (26/4/67)
جمهوري اسلامي ايران پذيرش رسمي قطعنامة 598 را به دبيركل سازمام ملل متحد اعلام نمود.
18 ژوئيه (27/4/67)
عراق طي نامه اي به دبيركل موضع خود را نسبت به قطعنامة 598 و پذيرش كامل آن اعلام نمود.
20 ژوئيه (29/4/67)
در قطعنامه 616 شوراي امنيت تأسف عميق خود را از سقوط هواپيماي غيرنظامي ايران ابراز نموده و بر ضرورت اجراي سريع قطعنامه 598 تأكيد كرد و مجدداً بر پشتيباني خود از تلاشهاي دبيركل در اجراي قطعنامه و تعهد شورا در همكاري با وي در مورد طرح اجرائي تصريح نمود. دبيركل گزارش هيأت اعزامي خود براي تحقيق پيرامون ادعاهاي استفاده از سلاحهاي شيميايي را براي شوراي امنيت ارسال نمود. وي در ارتباط با اجراي آتش بس ميان دو كشور يك تيم فني به ايران و عراق اعزام كرد.
21 ژوئيه (30/4/67)
دبيركل جهت تحقيق پيرامون وضعيت اسراي جنگي هيأتي را به ايران و عراق اعزام نمود.
22 ژوئيه (31/4/67)
دبيركل به نمايندگان ايران و عراق اطلاع داد كه مايل است وزراي خارجي دو كشور را جهت مباحثات فشرده در زمينه هاي مختلف طرح اجرايي قطعنامه 598 بپذيرد.
25 ژوئيه (3/5/67)
گزارش هيأت اعزامي دبيركل جهت تحقيق پيرامون ادعاهاي استفاده از سلاحهاي شيميايي تسليم شوراي امنيت گرديد.
25 ژوئيه تا 2 اگوست (3تا11/5/67)
تيم فني به سرپرستي سرهنگ مارتين وادست از نروژ، از ايران و عراق ديدن كرد تا كم و كيف اجراي آتش بس فوري درخواست شده در قطعنامه 598 را بررسي نمايد.
26 ژوئيه (4/5/67)
رئيس شوراي امنيت اظهار داشت كه شوراي امنيت در پشتيباني از تلاشهاي دبيركل متحد بوده و اين را به اطلاع وزراي خارجه ايران و عراق رسانده است وي افزود كه شورا در محكوم نمودن هرگونه استفاده از سلاحهاي شيميايي راسخ و متعهد مي باشد. دبيركل مذاكراتش را با وزراي خارجه ايران و عراق به منظور بررسي نحوه اجراي قطعنامه 598 آغاز كرد در فواصل 26 ژوئيه و 7 اوت وي با وزير خارجه ايران 9 بار و با نمايندگان عراق 6 بار ملاقات كرد.
4 اوت(13/5/67)
تيم فني سازمان ملل به سرپرستي سرهنگ وادست به مقر سازمان بازگشت و گزارش خود را به دبيركل ارائه داد.
6 اوت (15/5/67)
عراق آمادگي اش را جهت آتش بس اعلام كرد.
7 اوت (16/5/67)
دبيركل به شوراي امنيت در مورد اجراي عملي بند دوم قطعنامه 598 گزارشي را ارائه داد و تشكيل تيم ناظران را پيشنهاد كرد.
8 اوت (17/5/67)
دبيركل در شوراي امنيت خواستار برقراري آتش بس در تاريخ 20 اوت شد. وي درخواست كرد آرايش ناظران سازمان ملل و همچنين آغاز مذاكرات مستقيم ميان ايران و عراق در مورخه 25 اوت صورت پذيرد. وي مصراً از طرفين خواست تا حداكثر تلاش خود را براي جلوگيري از درگيري به كار گيرند و آنها را از هرگونه اقدام خصمانه در زمين، دريا و هوا قبل از آتش بس برحذر داشت. شوراي امنيت بر درخواست دبيركل صحه گذاشت.
9 اوت (18/5/67)
شوراي امنيت در قطعنامه 619 تصميم گرفت كه يونيماگ (گروه ناظران نظامي سازمان ملل) را بلافاصله و براي مدت شش ماه تشكيل دهد.
10 اوت (19/5/67)
نخستين عناصر گروههاي پيشرو يونيماگ گروه ناظران نظامي سازمان ملل وارد ايران و عراق شدند.
11اوت (20/5/67)
دبيركل هيأتي را جهت تحقيق پيرامون ادعاهاي استفاده از سلاحهاي شيميايي در جنگ ايران و عراق اعزام نمود.
12 اوت (21/5/67)
ژنرال اسلاوكوجويك از يوگسلاوي به فرماندهي ناظران نظامي سازمان ملل به جنگ ايران و عراق (يونيماگ)منصوب شد.
19 اوت(28/5/67)
گزارش هيأت اعزامي دبيركل جهت تحقيق پيرامون ادعاهاي استفاده از سلاحهاي شيميايي تسليم شوراي امنيت گرديد.
20 اوت (29/5/67)
آتش بس برقرار گرديد.
25 اوت (3/6/67)
دبيركل مذاكرات ميان وزراي خارجه ايران و عراق را در مقر سازمان ملل در ژنو افتتاح كرد.
26 اوت (4/6/67)
شوراي امنيت قطعنامه 620 را تصويب كرد و مجدداً خواهان اجراي قطعنامه 612 گرديد. در اين قطعنامه استفاده از سلاحهاي شيميايي محكوم شده است.
1 سپتامبر (10/6/67)
دبيركل آقاي الياسون نماينده دائمي سوئد در سازمان ملل را به عنوان نماينده شخص وي در مسائل مربوط به اجراي قطعنامه 598 منصوب نمود.
14 سپتامبر(23/6/67) نماينده دبيركل به وي پيرامون وضعيت مذاكرات منعقده در ژنو گزارشي ارائه داد و قرار شد كه دور بعدي مذاكرات در ماه اكتبر در نيويورك و ژنو دنبال شود.
قطعنامه 598 شوراي امنيت سازمان ملل متحد
با تأييد مجدد قطعنامه 582 خود، با ابراز نگراني عميق از اين كه عليرغم درخواستهايش براي آتش بس، منازعة بين ايران و عراق به شدت سابق با تلفات شديد انساني و تخريب مادي ادامه دارد،
با ابراز تأسف از آغاز و ادامة منازعه،
همچنين با ابراز تأسف از بمباران مراكز صرفاً مسكوني غيرنظامي، حملات به كشتيراني بي طرف يا هواپيماهاي كشوري، نقض قوانين بين المللي انسان دوستانه و ديگر قوانين ناظر بر درگيري مسلحانه، بويژه كاربرد سلاحهاي شيميايي برخلاف الزامات پروتكل 1925 ژنو،
با ابراز نگراني عميق نسبت به احتمال تشديد و گسترش بيشتر منازعه،
مصمم گرديد به تمامي اقدامات نظامي بين ايران و عراق خاتمه بخشد،
معتقد گرديد كه مي بايد يك راه حل جامع، عادلانه، شرافتمندانه و پايدار بين ايران و عراق به دست آيد،
با يادآوري مفاد منشور ملل متحد، بويژه تعهد همه دول عضو به حل اختلافات بين المللي خود از راههاي مسالمت آميز به نحوي كه صلح و امنيت بين المللي و عدالت به مخاطره نيفتد،
با حكم به اين كه در منازعه ما بين ايران و عراق نقض صلح حادث شده است،
با اقدام براساس مواد 39 و 40 منشور ملل متحد،
1- خواستار آن است كه به عنوان يك قدم اوليه جهت حل و فصل (مناقشه) از راه مذاكره، ايران و عراق يك آتش بس فوري را رعايت كرده، به تمامي عمليات نظامي در زمين، دريا و هوا خاتمه داده و تمامي نيروهاي خود را بدون درنگ به مرزهاي شناخته شده بين امللي باز گردانند.
2- از دبيركل درخواست مي كند كه يك تيم ناظر ملل متحد را براي بررسي، تأييد و نظارت بر آتش بس و عقب نشيني نيروها اعزام نمايد و همچنين از دبيركل درخواست مي نمايد با مشورت طرفين درگير تدابير لازم را اتخاذ تموده، گزارش آن را به شوراي امنيت ارائه نمايد.
3- مصرانه مي خواهد اسراي جنگي آزاد شده و پس از قطع مخاصمات فعال كنوني، براساس كنوانسيون سوم ژنو، اوت 1949، بدون تأخير به كشور خود بازگردانده شوند.
4- از ايران و عراق مي خواهد با دبيركل در اجراي اين قطعنامه و در تلاشهاي ميانجيگرانه براي حصول يك راه حل جامع، عادلانه و شرافتمندانه مورد قبول دو طرف درخصوص تمام موضوعات موجود، منطبق با اصول مندرج در منشور ملل متحد، همكاري نمايند.
5- از تمامي كشورهاي ديگر مي خواهد كه حداكثر خويشتنداري را مبذول دارند و از هرگونه اقدامي كه مي تواند منجر به تشديد و گسترش بيشتر منازعه گردد احتراز كنند و بدين ترتيب اجراي قطعنامه حاضر را تسهيل نمايد.
6- از دبير كل درخواست مي نمايد كه با مشورت با ايران و عراق، مسئله تفويض اختيار به يك هيئت بي طرف براي تحقيق راجع به مسئوليت منازعه را بررسي نموده، در اسرع وقت به شوراي امنيت گزارش دهد.
7- ابعاد خسارات وارده در خلال منازعه و نياز به تلاشهاي بازسازي كه با كمكهاي مناسب بين المللي پس از خاتمه درگيري تصديق مي گردد، و در اين خصوص از دبيركل درخواست مي كند كه يك هيئت كارشناسان را براي مطالعة موضوع بازسازي و گزارش به شوراي امنيت تعيين نمايد.
8- همچنين از دبيركل درخواست مي كند كه با مشورت با ايران و عراق و ديگر كشورهاي منطقه، راههاي افزايش امنيت و ثبات منطقه را مورد مداقه قرار دهد.
9- از دبيركل درخواست مي كند كه شوراي امنيت را در مورد اجراي اين قطعنامه مطلع نمايد.
10- مصمم است براي بررسي اقدامات بيشتر جهت رعايت و اجراي اين قطعنامه در صورت ضرورت جلسات ديگري مجدداً تشكيل دهد.
بلافاصله پس از تصويب قطعنامه و در همان جلسه شوراي امنيت، دبيركل طي سخناني اظهار داشت:
قطعنامه اي كه اينك تصويب شد، اوج تلاشهاي مشترك اعضاي شوراي امنيت به عنوان نمايندگان جامعة بين المييي براي برقراري راه حلي جامع، عادلانه و شرافتمندانه براي منازعه ايران و عراق است. براي پايان بخشيدن به جنگ در اين منطقه لازم است كه سياستهاي ملي همه اعضاء هماهنگ با نيات اعلام شدة شورا گردد. در اين جهت، پاراگراف اجرايي قطعنامه مسئوليت مشتركي را براي همة كشورهاي عضو سازمان ملل متحد در پي دارد... يك قدم اساسي با مشورت دو كشور و ساير كشورهاي منطقه. برقراري ترتيباتي براي امنيت و ثبات منطقه خواهد بود. در مورد مسئوليت منازعه در اسرع وقت با مشورت دوطرف احتمال تشكيل هيئت بي طرف براي رسيدگي به موضوع هدف اصلي خواهد بود... بياييد همه با هم همكاري كنيم، شما اعضاي شورا، ايران و عراق و من به عنوان دبيركل سازمان ملل متحد.
نظر شما