فیلم «مات» به نقد رسید/طرحی نیمه بلند که به فیلمی طولانی انجامید

به گزارش خبرنگار مهر، در ادامه مجموعه نشست های هفتگی سینما هنر و تجربه، شیراز ظهر سه شنبه میزبان نشست نقد و بررسی فیلم «مات» شد که در آن، صبا کاظمی کارگردان فیلم و میلاد نیازی فیلنامه نویس و حمیدرضا مومنی به عنوان منتقد به بحث و تبادل نظر پرداختند.

در مقدمه این نشست که پس از اکران فیلم «مات» برگزار شد، ندا محمدیان مجری برنامه ضمن خوشامد گویی، با معرفی صبا کاظمی و سوابق هنری وی گفت: فیلم بلند کاظمی، روابط انسانی را در موقعیتی ناملموس روایت می‌کند. او توانسته ۶ کاراکتر اصلی خود را تنها در یک آپارتمان و آن‌هم تنها در مدت دو روز فیلمبرداری به تصویر بکشد. "مات" علاوه بر اینکه نخستین فیلم ایرانی است که یک جایزه مهم جهانی مزین به نام کیارستمی را دریافت کرده ، به عنوان فیلم برتر از دید تماشاگران جشنواره سائوپائولو نیز معرفی شده است.

در ادامه حمیدرضا مومنی با بیان خلاصه ای از فیلم بیان کرد: «مات» با تیتراژ شروع می شود و ببیننده از همان ابتدای تیتراژ با  فضای مبهم و مات دنیای اطراف روبرو میشود.درواقع در یک نمای فلو بیننده خود را در ماشینی میبیند که نماد حرکت زندگی است، ماشینی که افرادی را به شهر دیگری می آورد که به خاطر ابهام تصویر ،حس روبرو شدن به فضایی ناشناخته را القا میکند و درواقع ببننده در یک تونل زمان است و از زاویه دید او وارد یک جریان یا اتفاق میشود و این آغاز خوبی است.

«مات» در همزادپنداری موفق است

وی، ادامه داد: با توجه به نوع فیلمبرداری روی دست و لرزشها ی دوربین، در به تصویر کشیدن این حس که ببینده هم در بطن این اتفاقات هست و با شخصیتهای فیلم همراه می شود و همزاد پنداری می کند، تاثیرگزار است.

مومنی تصریح کرد: ما به فیلم سمبلیک نگاه نمی کنیم اما تاثیر سمبلیک خودش را روی بیننده خواهد گذاشت؛ نگاه فیلم ساده است و دوربین به نوعی بی ریا است.

وی با بیان اینکه فیلم «مات» بر اساس سکانس پلان گرفته شده و بیننده احساس سلسله واری دریافت میکند، افزود: اتفاق ها پشت سرهم طی می شود و شخصیتهای قصه خود واقعیشان را با به وجود آمدن مشکل نشان می دهند، همانطور که واقعیت جامعه نیز چنین است و هرکدام از ما به نوعی در برابر اتفاقات زندگی عکس العمل نشان می دهیم.

مومنی تصریح کرد: با توجه به اینکه فیلم فاقد هرگونه افکت و رنگ و موسیقی و دکور خاصی است باز هم برای مخاطب خسته کننده نیست و اورا برای دیدن ادامه داستان راغب میکند. همچنین من به خاطر چهارچوب فیلم و ساختار بسیار پخته در ابتدا و انتهای فیلم به کاظمی تبریک می گویم. کار او قابل ستایش است؛ شاید فیلم نقاط ضعفی نیز داشته باشد اما در سینمای مستقل، سینمای تجربی مجبوریم از نقدهای فنی چشم پوشی کنیم چرا که اگر همین فیلم تهیه کننده یا سرمایه گزار حرفه ای داشت مسلما صبا میتوانست فیلمی بهتر و در خور توجه بسازد.

پیرو صحبت منتقد، صبا کاظمی توضیح داد: در زندگی واقعی موسیقی وجود ندارد و من بخاطر مستند بودن کار از موسیقی استفاده نکردم، دریک خانه خالی هیچ موسیقی وجود ندارد مگر اینکه دستگاه پخشی باشد. در روایت مستند از هر چیزی که مخاطب را از فضای مستند بودن بیرون می آورد باید جلوگیری کرد؛ میتوانستیم از بازیگران چهره استفاده کنیم و فیلمی گیشه پسند داشته باشیم اما بخاطر همین بکر بودن و سینمای ناب، در برزیل جایزه عباس کیارستمی را دریافت کردیم.

کارگردان فیلم درباره انتخاب عنوان «مات» گفت: فضای مات فیلم از ابتدا شروع می شود و تا انتها نیز ادامه دارد؛ معنی کلمه مات غیر از معنای فارسی آن که مات و مبهوت یا کیش و مات بودن تلقی می شود، در انگلیسی مات(Matt) از الهه ای در مصر باستان گرفته شده است که الهه اخلاق،توازن،عدالت و حقیقت بوده است.درواقع میخواستم نشان دهم که در هرجایی که اخلاقیات زیر پا گذاشته شود اتفاقات ناگواری میافتد و حقیقت را نمیتوان کتمان کرد.

مات؛یک طرح نیمه بلند که به فیلمی طولانی انجامید

فیلم نامه نویس مات درباره شکل گیری ایده «مات» گفت: ابتدا صبا ایده و طرح داستانی را برای من بیان کرد که اتفاقی بود که در واقعیت آن را دیده ایم. سپس تصمیم گرفتیم این موضوع را به تصویر بکشیم که چطور آدمهایی با علایق و سلایق متفاوت و یا حتی از شهرها و فرهنگهای مختلف با وجود یک مشکل مشترک واکنش نشان می دهند و مقرر شد از یک طرح نیمه بلند به یک طرح طولانی ارتقا یابد.

میلاد نیازی، افزود: متن را نوشتیم و با توجه به شکل قصه و دراماتیک آن در نوشتن دیالوگها دقت زیادی داشتیم و در مجموع نوشتن فیلم نامه حدود چهار ماه طول کشید.

به گزارش خبرنگار مهر، در پایان این نشست صبا کاظمی، کارگردان فیلم «مات» گفت: یکی از دغدغه های همیشگی من این بوده که آدم ها در شرایط بحرانی وقتی رودر روی هم قرار می گیرند، چه واکنشی نشان می دهند؛ سعی کردم آدم ها را در چنین شرایطی به چالش بکشم و با روش کارگاهی از واکنش طبیعی بازیگرها برای نزدیک شدن به شرایط مستند گونه فیلم استفاده کنم و امیدوارم که این امر محقق شده باشد و در ادامه از همه هنردوستان تقاضا دارم برای حمایت از سینمای مستق و تجربی به دیدن فیلم های هنر و تجربه بنشینند و از کلیه عزیزانی که در این گروه سینمایی با تمام مخالفت ها،این شرایط را برای ما فراهم کردند، سپاسگزارم.