حمایت برخی اساتید از انتقال رشته روانشناسی بالینی به وزارت بهداشت

به گزارش خبرنگار مهر، این گروه در نامه ای که تصویر آن در اختیار خبرگزاری مهر قرار گرفته است، از موضوع انتقال «رشته روانشناسی بالینی از وزارت علوم به وزارت بهداشت» حمایت کرده و و مراتب قدردانی خود را از این تصمیم اعلام کرده اند.

این گروه از روانشناسان بالینی در این نامه بر این نکته نیز تاکید کرده اند: «انتقال روانشناسی بالینی سبب بازگشت این رشته به ماوای اصلی خود می شود که همانا آموزش و تربیت نیروی انسانی متخصص در فیلد بالینی است.»

در این نامه با اشاره به تاکیدات مقام معظم رهبری در خصوص ارتقای سلامت روان و پیشگیری از آسیب های اجتماعی و با توجه به نقش و جایگاه تعیین شده برای روانشناسان بالینی در طرح تحول سلامت و به ویژه نیاز روزافزون جامعه به خدمات تخصصی با کیفیت، خاطرنشان شده است: زمینه افزایش ظرفیت پذیرش دانشجویان رشته های روانشناسی بالینی، سلامت و خانواده درمانی فراهم خواهد شد.

همچنین این گروه از روانشناسان بالینی، مخالفان را روانشناسان برشمرده اند که رشته تحصیلی آنها روانشناسی بالینی نیست.

این گروه در ادامه نامه خود تاکید کرده اند: «نظارت وزارت بهداشت بر امر صدور مجوز برای راه اندازی این رشته مطابق با استانداردهای آموزشی از قبیل لزوم اشتغال به کار اساتید با سوابق تحصیلی مرتبط، کلینیک سرپایی، بیمارستان و بخش های روانپزشکی، ضمن بهینه سازی فرآیند پذیرش و تربیت دانشجویان، از پذیرش بی رویه در این رشته ها جلوگیری می کند.»

این روانشناسان بالینی در بخش دیگری از نامه خود، امتیاز این انتقال را ارتقای کیفیت آموزش می دانند و ابراز امیدواری کرده اند که با انتقال این رشته به وزارت بهداشت، خدمات روانشناسی بالینی در کتاب ارزش های نسبی تعیین شود و این خدمات بیمه شوند.

همچنین دکتر عبدالله امیدی مدیر گروه روانشناسی بالینی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در نامه جداگانه ای همراه با چند تن از دیگر اعضای هیات علمی درباره انتقال رشته های روانشناسی بالینی و روانشناسی سلامت، در موافقت با این انتقال، تاکید کرده است که این انتقال وضعیت آشفته و هرج و مرج در ارائه خدمات روانشناسی را بهبود می بخشد.

در بخشی از این نامه آمده است: روان درمانی فعالیتی به ظاهر آسان اما در باطن بسیار پیچیده است و نیاز به دانش و مهارت گسترده دارد و از آنجایی که سلامت جسم و روان در هم تنیده است، باید درمان گران با همکاری نزدیک کادر پزشکی و فیلدهای بالینی آموزش ببینند و نه صرفا در کلاس های درس.

امیدی در بخش دیگری از این نامه به تعداد بالای مراکز آموزش دهنده و دانشجویان روانشناسی بالینی، اشاره کرد و افزود: در بسیاری از موارد نه این مراکز و نه دانشجویان آن قابلیت های اولیه آموزش به عنوان روانشناسی بالینی و سلامت را ندارند.

وی عدم مرزبندی بین گرایش های مختلف روانشناسی، عدم وجود کار تیمی در این رشته، عدم وجود شرح وظیفه شغلی روانشناسان  سایر رشته هایی که به ارائه خدمات روانشناسی می پردازند را از دیگر مشکلات این رشته برشمرد.