"عليرضا ميرعلي نقي" پژوهشگر موسيقي در گفتگو با خبرنگار موسيقي مهر ضمن بيان اين مطلب گفت: در تهران قديم درسالهاي اوايل دهه 30 زماني كه فرستنده هاي راديويي هنوز تقويت نشده بودند در هر محله يك سحر خوان ، يك افطار خوان، در ماه رمضان و يك موذن با لحن وبيان خاص در طول سال وجود داشت كه همين امر باعث زنده نگه داشته شدن آئين هاي به جا مانده از گذشته مي شد؛ اما امروز رسانه ها تعيين كننده در ارائه مراسم مذهبي وملي هستند .
هنرموسيقي در گذشته به خودي خود قائم به ذات نبوده و به نوعي وابسته به آئين هاي موجود در مناطق مختلف بوده اند ؛ بنابر اين خود مردم بودند كه در حفظ آداب و رسوم بومي شهرهاي مختلف سهم داشته و در شكل گيري و پرورش آئين هاي مذهبي و ملي نقش مهمي داشته اند؛ و آئين هاي مربوط به ماه مبارك رمضان از اين قاعده نيز مستثني نبوده است.
اين پژوهشگر در ادامه به عدم تنوع در ارائه مراسم مذهبي اشاره كرد و گفت : زماني كه به شنيدن صداي يك موذن، يك موسيقي در مراسم هي مذهبي به ويژه موسيقي در ماه رمضان عادت كنيم ديگر تنوعي براي انتخاب وارزيابي خوب وبد مقوله هاي مختلف باقي نمي ماند.
وي در ادامه خاطر نشان كرد: وجود موسيقي در مراسم مختلف مذهبي مانند اعياد مذهبي ، موسيقي هاي ويژه ماه هاي رمضان، محرم وصفر نشانگر فرهنگ غني موسيقايي در موسيقي اصيل عرفاني ايران است كه شناخت و معرفي اين نوع موسيقي مستلزم برنامه ريزي مسولان و مشاركت همه دلسوزان در عرصه هنر است.
وي در پايان به آثارتحقيقي در دست انتشارش اشاره كرد وگفت:كار تحقيق گرد آوري "موسيقي جهان اسلام"كه بررسي موسيقي در دنياي اسلام است وهمچنين "كتاب شناسي موسيقي ايران "را در پنج جلد ، به تازگي به پايان رسيده وقرار است از سوي مركز موسيقي حوزه هنري منتشر شود.
نظر شما