به گزارش خبرگزاری مهر، نشست خبری فیلم سینمایی «چراغ های ناتمام» ساخته مصطفی سلطانی که در بخش مسابقه ملی سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد با حضور کارگردان، مجید صالحی، سارا میرایی بازیگران، محسن جسور فیلمنامه نویس، مجتبی امینی تهیهکننده، وحید مقدسی صداگذار، هادی رحمانی آهنگساز، امروز دوشنبه یازدهم بهمن ماه با اجرای محمود گبرلو در سالن سعدی برج میلاد برگزار شد.
در این نشست، جسور با بیان اینکه از ایده اولیه تا پایان کار در کنار گروه بود، عنوان کرد: بازنویسی نهایی فیلمنامه توسط مصطفی سلطانی و پرویز شیخ طادی انجام شد.
فیلمنامهنویس «چراغهای ناتمام» این فیلم را روایت تاریخ ندانست و افزود: در فیلم نشانهای مبنی بر استناد به تاریخ وجود ندارد و فیلم این ادعا را ندارد که بر اساس واقعیت تاریخی روایت شده است.
در ادامه این نشست سلطانی در پاسخ به این انتقاد که فیلم مقالهای در تکریم ایثارگری است، گفت: سواد ما در این حد بود که فیلم را اینگونه بسازیم. شعار دادن بد نیست و مهم این است که چگونه شعار دهیم.
سپس مجتبی امینی تهیه کننده این اثر با بیان این که فیلم داستانی انسانی را روایت میکند، عنوان کرد: پیام فیلم، گفتمان انسانی است که ممکن است در جبهه و یا واقعه پلاسکو اتفاق بیفتد. هدف در مقاطع مختلف پردازش، رسیدن به تحول انسانی است.
امینی نیز در پاسخ به این انتقاد که در فیلم به جای دادن اطلاعات در قالب تصویر به نریشن و دیالوگ بسنده شده است، گفت: نوع روایت این فیلم شبیه به «آژانس شیشهای» است، پس این دست انتقادها را به این فیلم تحسینشده نیز میتوان وارد دانست. به نظرم آنچه اهمیت دارد این است که شعار به شوآف تبدیل نشود.
آتش تقیپور بازیگر سینما که در این جمع حضور داشت، درباره این فیلم گفت: ۲ سوژه در قالب یک فیلم قرار گرفته است و این سبب شده تا فیلمساز در پخته شدن سوژهها موفق نشود.
سپس جسور فیلمنامهنویس این اثر در پاسخ به این پیشنهاد تقیپور که پرداختن به انگیزه رفتن به جبهه میتوانست از کلیشهشدن فیلم بکاهد، گفت: برای من موضوع عشق مهم بود نه اینکه چرا این افراد به جبهه رفتهاند.
مجید صالحی نیز در این نشست با ابراز خوشحالی از نخستین حضورش در جشنواره، بیان کرد: در گذشته امکان حضور «استراحت مطلق» در جشنواره به وجود نیامد و من از اینکه با فیلم «چراغ های ناتمام» در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر حاضر هستم، خوشحالم.
وی ایفای این نقش را سختتر از «استراحت مطلق» عنوان کرد و افزود: جلال، نقشی بود که برای ایفایش باید راکورد حسی و هارمونی با دیگر نقشها را حفظ میکردم و برایم ایفای یک بازی درونی و باورپذیر، مهم بود.
صالحی عنوان کرد: برخورداری فیلم از نریشن، سلیقهای است اما به نظر من این نریشنها برای بسیاری، باورپذیر و دلنشین است.
وی در پایان درباره ادامه روند بازیگریاش گفت: برای انتخاب نقشهایم چارچوبهایی را در نظر میگیرم و این فیلم را فارغ از پول، دلی کار کردم، من حس خوبی به این فیلمنامه داشتم و بازی در این فیلم، نوعی ادای دین بود.
نظر شما