سوالات بی پاسخ از جریان افراط‎گرای تشیع انگلیسی

خبرگزاری مهر، گروه دین و اندیشه-صالح قاسمی: «یک عدّه‌ای خیال می‎کنند اثبات تشیّع به این است که انسان به بزرگان مورد اعتقاد اهل سنّت و دیگران بنا کند مدام بدوبیراه گفتن؛ نه، این خلاف سیره‌ی ائمّه(ع) است. اینکه شما می‌بینید رادیوها یا تلویزیون‌هایی در دنیای اسلام به وجود می‌آید که کار آنها این است که به‌عنوان شیعه و به نام شیعه، به بزرگان مورد اعتقاد بقیّه‌ی فِرق اسلامی بدگویی کنند، این معلوم است که بودجه‌اش بودجه‌ی خزانه‌داری انگلیس است؛ این بودجه‌اش بودجه‌ی انگلیس است‌، این شیعه‌ی انگلیسی است. هیچ‌کس خیال نکند که گسترش شیعه و اعتقاد تشیّع و استحکام ایمان شیعی به این بدوبیراه گفتن و به این طرز حرف زدن است؛ نخیر؛ اینها عکس عمل می‎کند. وقتی شما بدوبیراه گفتید، دُور او یک حصاری کشیده می‎شود از عصبانیّت، از احساسات، و دیگر حرف حق هم برایش قابل تحمّل نیست. ما حرف حسابی خیلی داریم، حرف منطقی خیلی داریم، حرفهایی که هرکسی که صاحب فکر است اگر بشنود، آنها را قبول می‎کند؛ بگذارید این حرفها شنیده بشود، بگذارید این حرفها امکان نفوذ در دلهای طرف مقابل را پیدا کند. وقتی شما فحش دادی، وقتی بدوبیراه گفتی، یک سدّی کشیده می‎شود و این حرف اصلاً شنیده نمی‎شود، گوش نمی‎کنند، این کارِ دشمن است. دشمن، منتظر فرصت است؛ دشمن از هر فرصتی استفاده می‎کند. ما حرف حق داریم، حرف منطقی داریم، حرف محکم داریم.»

آنچه خواندید بخش‎هایی از بیانات امام‎المسلمین، آیت‎الله‎ خامنه‎ای است که در سی‎ام شهریور سال جاری و به مناسبت عید سعید غدیر در دیدار اقشار مختلف مردم ایراد نمودند و برای چندمین بار با تکرار عنوان «شیعه انگلیسی» اذهان خواص و عوام جامعه اسلامی را به جریانی انحرافی، وابسته و منسوب به تشیع متوجه نمودند که طی سال‎های اخیر با گسترش فعالیت‎های افراط‎گرایانه خود درصدد وهن بیشتر آموزه‎های مکتب مترقی و نورانی اهل‎بیت(ع) هستند. آنچه در ادامه می‎خوانید یادداشتی است که، صالح قاسمی، نویسنده کتاب «مرجعیت موروثی یا تشیع انگلیسی» و پژوهشگر حوزه تمدن نوین اسلامی به همین بهانه نگاشته است؛

سوالات بی‎پاسخ ما از جریان «تشیع انگلیسی»

عبارت شیعه لندنی یا تشیع انگلیسی اصطلاحی است که ابداع رهبر معظم و حکیم انقلاب اسلامی(مدظله) است و ناظر به یک جریان فکری و فرقه‎ای از افراط‎گرایان منسوب به تشیع است که سالیانی است که با پروپاگاندا و صدای بلند مجازی و رسانه‎ای و تحت الحمایه امپراطوری رسانه‎ای مسلط جهانی درصدد هستند که خود را نماد و نمایندگان مکتب نورانی و مترقی اهل بیت (ع) معرفی نمایند.

فارغ از اهداف این نشانی انحرافی که صحنه گردانان این جریان افراط‎گرا به افکار عمومی مسلمانان و غیر مسلمانان جهان می‎دهند، تظاهرات بیرونی این نحله انحرافی منتسب به شیعه در دو طیف داخلی و خارجی و یا بعبارت دیگر به دو جناح فکری-پشتیبانی و جناح اجرایی-عملیاتی قابل دسته‎بندی است که این نوشتار درصدد طرح سوالاتی از جناح پشتیبانی و ایدئولوژیک یا همان طیف داخلی جریان تشیع انگلیسی است. امروزه این جریان افراط‎گرا در بیت آقای سیدصادق شیرازی که از نوادگان سیدآقابزرگ شیرازی، برادر میرزای شیرازی بزرگ، صاحب فتوای تحریم تنباکوست، بروز و ظهور دارد و لذا می توان گفت، وی در حال حاضر لیدر فکری اندیشه افراط و شبه‎تکفیر در اردوگاه مذهب نورانی تشیع است.

سیدصادق شیرازی پس از وفات برادر بزرگترش، سیدمحمد شیرازی، همچون وی خود را میراث‎دار کسوت اجدادش دانست و بلافاصله بعد از مرگ برادرش خود را مستحق منصب مرجعیت و اداره بیت برادر مرحومش معرفی نمود.

اگرچه این مقدمه کوتاه برای طرح ابهامات بسیار و انحرافات عمیق جریان تحت هدایت بیت آقای سیدصادق شیرازی ناکافی است، با این وجود برای عدم اطاله نوشتار، پردازش سایر وجوه و مختصات این تفکر شبه‎تکفیری را به مجال دیگری واگذار کرده و در ادامه به طرح چند پرسش کلیدی و راهبردی بسنده می کنم.

- چرایی بدعت خطرناک موروثی‎کردن کسوت شریف مرجعیت که بایسته احراز صلاحیت‎های علمی و فقهی است با چه هدفی در بیت آقای سیدصادق شیرازی نهادینه شده است و آیا به تبعات و پیامد های درون مذهبی و فرا مذهبی این بدعت بی‎سابقه در جهان تشیع اندیشیده شده‎است؟ چرا این جریان هیچ‎گاه حاضر به توضیح و تبیین علل این اقدام و ادله ابداع این بدعت بی‎پایه بر نمی‎آیند؟

- جریان فکری شیعه لندنی که امروز در داخل در بیت آقای سیدصادق شیرازی ظهور دارد، قویا مسیری را طی می نماید که منجر به فرعی‎سازی اصول و اصلی‎نمایی فروعی از معارف نورانی مکتب اهل بیت (ع) است. اگر این قشری‎گری و توقف در پوسته‎های شعائر دینی به امری عرفی و همگانی بدل گردد، آیا چیزی از مغز و لب آموزه‎های انسان‎ساز و جهان‎گستر مذهب مترقی تشیع برای هدایت افواج سرگردان بشری در پهنه کنونی عالم باقی خواهد ماند؟

- شعار فریبنده و بعضا موجه جلوه داده‎شده «سکولاریسم» و جداسازی معنویت و محبت اهل بیت (ع) از عالم اجتماعیات و سیاسیات، آن هم در دوره‎ای که تنها نظام سیاسی مبتنی بر مذهب تشیع به طرزی معجزه‎آسا در ایران اسلامی شکل گرفته و قریب به چهل سال است حقانیت و صحت ادعای جامع‎الاطراف بودن این مکتب مترقی را در معرض دید همه آزادگان جهان قرار داده‎است، با چه هدفی دنبال می‎شود؟ چگونه است که همین جریان در مواردی که مستلزم پیشبرد اهداف خویش می‎داند، این شعار را تعطیل و در عالم اجتماعیات و سیاسیات ورود می‎کند و اساسا این نگرش جدایی دین از سیاست و ترویج آن تامین‎کننده اهداف چه جریانها و تفکراتی است؟ آیا کوبیدن بر طبل پاره سکولاریسم نوین در محافل مذهبی توسط جریان تحت‎نظر آقای سیدصادق شیرازی، یکی از اصلی‎ترین اهداف نظام ضدتوحیدی سلطه بین‎الملل و از اصلی‎ترین فصل مشترک‎های این جریان افراط‎گرا با اردوگاه صهیونیسم جهانی و بریتانیا نیست.

- تامل‎برانگیز خواهد بود اگر بدانیم این جریان مدعی میراث‎داری مرجعیت میرزای شیرازی بزرگ که با صدور فتوای تحریم تنباکو به نماد مبارزه با استعمار و استثمار بدل گشت، هیچ‎گاه و در هیچ مصداق معینی، هیچ موضع عملی و نظری برخلاف منافع نظام سلطه و ساختار ظلم‎پرور جهانی نداشته است و چیستی و چرایی این منش سکوت در برابر مظالم مبرهن غرب و نظامات غیراسلامی مسلمانان‎نمایی همچون آل‎سعود از جمله مشخص‎ترین سوالات مطروحه‎ای است که طی سالیان اخیر از جانب این جریان بی‎پاسخ مانده‎است.

- بر کسی از فرهیختگان پوشیده نیست که جملگی علمای امامیه قائل به حرمت هر آنچه موهن دین باشد، هستند و همچنین در لسان صاحب‎نظران وهن تعریف مشخص و روشنی دارد. سرکردگان جریان افراط‎گرای منتسب به شیعه باید پاسخ دهند که چرا بر خلاف فتوای مشهور علمای معاصر و متاخر، مبنی بر موهن بودن اعمالی همچون قمه زنی، تیغ زنی و غیره، همچنان اصرار دارند این اعمال غیرمستند و موهن را نماد محبت اصیل به اهل‎بیت (ع) و حضرت سیدالشهداء (ع) برشمارند و بدین وسیله راه طعنه و تعرض گسترده بدخواهان بین‎المللی اعم از مسلمان و غیرمسلمان را بر این مکتب عقلانی و مترقی باز کرده و مسیر نمایاندن وجوه بی‎نظیر این مذهب نورانی و گرایش جوانان جویای حقیقت در عصر کنونی در جهان را مسدود می‎نمایند.

- جعل مناسبت‎های مجهول و مجعول همچون؛ «غدیرثانی» مبتنی بر روایت مجهول و مجعول رفع‎القلم در ایام ساختگی نهم ربیع، «دهه‎های محسنیه» در ایام پس از رحلت رسول‎اکرم(ص)، «یوم النصره العسکریین(ع)» برای به حاشیه راندن روز جهانی قدس و مبارزه با رژیم اشغالگر و همچنین «عیدالزهرا(س)»، «مجالس سب و لعن» و …. با کدام ادله شرعی و مبانی دینی و علی توسط این جریان صورت گرفته‎است و این مجعولات که در برآیند نهایی باعث پیشبرد اهداف شوم دشمنان شیعه و مستند ادعای تکفیریون وهابی مبنی بر بدعت‎گذار بودن شیعه شده‎است، چگونه قابل توجیه است.

این سوالات، در کنار سوالات بی‎پاسخ متعدد دیگری از این دست، روشنگر ماهیت انگلیسی و وابستگی این شیعیان منحرف و افراط‎گراست که به دروغ خود را تنها نماد ولایت‎مداران ولایت مولای عالمیان امیرالمومنین(ع) می‎دانند، اما برخلاف سیره وحدت‎گرای حضرت علی(ع) شیعه را در معرض بدترین اتهامات دشمنان اهل‎بیت(ع) قرار می‎دهند.