چرا امام خمینی (ره) جذاب بود؟

سایت جهان نیوز نوشت: مرحوم مرضیه حدیدچی دباغ می گوید روزگاری که در نوفل لوشاتو بودیم، خانمی سیه چرده و آفریقایی از راه رسید و اصرار داشت همان روز امام را ملاقات کند. می گفت بعد از مطالعه سرگذشت آقای خمینی، هر چه النگو و گوشواره و لباس اضافی داشته، فروخته و بلیط رفت و برگشتی تهیه کرده ام تا ایشان را ببینم؛ فقط همین یک شب هم در فرانسه هستم. 

با سختی فراوان امکان ملاقات فراهم شد. به امام گفت: قصدم از آمدن تنها دیدن شما بود. می پنداشتم که دیدن شما مثل دیدن حضرت مسیح (ع) است. همیشه در ذهنم به این می اندیشیدم که اگر من در دوران حضرت مسیح (ع) بودم و او را می دیدیم چه می کردم؟ حالا فهمیدم شما برای دین کار می کنید. از اینکه توانستم شما را از نزدیک ببینم خوشحالم. امام هم، چند جمله از حضرت مسیح (ع) و چند جمله از اسلام برای او گفتند. این خانم که از اتاق بیرون آمد به پهنای صورت اشک می ریخت و می گفت: من احساس می کنم اشتباه بزرگی کرده ام، زیرا علاوه بر نشناختن درست مسیح (ع)، پیغمبر بعد از او را هم نشناخته ام. حالا آیت الله خمینی به من نوید و بشارت دادند تا راجع به او مطالعه کنم. اکنون احساس می کنم عشق و علاقه ای به حضرت محمد (ص) پیدا کرده ام و او مرا به جاهای خیلی خوب خواهد رساند. 

شبیه این حکایت، صدها نمونه دیگر نیز نقل شده است، ماجراهایی از علاقه مندی مردمان گوناگون به امام خمینی (ره) و چه بسیار آدم ها که در سرتاسر دنیا به خاطر امام  به اسلام گرویده اند. تحلیل این گونه ماجراها اثبات می کند زندگی امام، یک زندگی الهام بخش و حرکت آفرین بوده است، آنچنان که خیل عظیم انقلابیون را به تقلید و پیروی از او واداشته است. عمق این تأثیر، آنچنان در دل تاریخ امتداد پیدا کرده که نسل سوم و چهارم انقلاب نیز، دلداده و واله او شده اند. 
اما پرسش اساسی اینجاست: علت این تأثیر و جذب چیست؟ 

در روزگار مدرن، ده ها عنوان کتاب زرد و غیر زرد نوشته شده تا به جوان جویای نام یاد بدهد چگونه در جامعه جذاب باشد و چگونه مورد پسند دیگران واقع شود؟ و حال آنکه هیچکدام از راهکارهای فنی مهارتی گفته شده در آن کتاب ها کارآمد نیست، چرا که انبوه کتاب ها و کنفرانس هایی از این سنخ، با نگاه زمینی شان، صرفا تله هایی هستند برای سرکیسه کردن علاقه مندان شهرت و زیبایی؛ اما در عوض مطالعه سیره و اندیشه رهبر فقید انقلاب، بهترین پاسخ ها را عاید جویندگان می کند. 

جذابیت امام، در اعتقادات او ریشه دارد. او به خدا و یگانگی او معتقد بود. او به نصرت و نظارت خدا باور داشت. او همه ثانیه های زندگی اش را وقف رضایت خدایی می کرد که به او عشق می ورزید. او حتی مردم را و به ویژه مستضعفان را دوست می داشت، چون خدایش راضی می شد. او در مسیر مبارزه، صلابت داشت، تردید را کشته بود و شک را بر انداخته بود. او تمام عمرش را هزینه تهذیب و خودسازی قرار داده بود. 

امام در مسیر مبارزه خود را ساخت و یکی از نتایج این خودسازی، انقلاب ایران بود و امروز بالاترین «یادگار امام»، انقلاب شکوهمند اسلامی ایران است. هنوز نام و آوازه او مرزها را در می نوردد و قلب های تشنه به معنویت و جهاد را سیراب می کند، چون هنوز امام ما زنده است.