چهره های هنری یاد زنده یاد پرویز بشردوست را گرامی داشتند

به گزارش خبرگزاری مهر، آیین بزرگداشت پرویز بشردوست شامگاه شنبه ۹ اردیبهشت ماه در تماشاخانه سنگلج برگزار شد. این مراسم با ۳۰ ثانیه سکوت و ایستادن حاضران آغاز شد. ارمغان بهداروند مدیرعامل انجمن هنرهای نمایشی ایران در این مراسم با بیان این‌که هنرمند هیچگاه از صحنه هنر محو نمی‌شود گفت: بهترین قولی که می‌توانیم به بشردوست بدهیم این است که هنرمندان و شاگردان وی را از سوی انجمن مورد حمایت ویژه قرار دهیم.

در ادامه این مراسم نمایشنامه «باغ آرزوها» که کاری از بشردوست بود، خوانده شد.

قطب‌الدین صادقی نیز که دیگر سخنران این مراسم بود اظهار کرد: متأسفانه این روزها برنامه دیدن ما در مراسم ختم است و این موضوع برای من بسیار تلخ است. تکرار مرگ‌های مکرر حال و روز خوبی از ما باقی نگذاشته و تمام خوش‌بینی‌ها را به تلخی تبدیل کرده است. من در حال از دست دادن انگیزه‌هایم هستم. ما در هفته ۲ مجلس ختم می‌رویم و برخی از آنها بسیار تلخ و دردناک است.

وی ادامه داد: کسی همچون پرویز بشردوست شایستگی، توانایی و خلاقیتش بیشتر از آن چیزی بود که از وی باقی مانده است. در سال ۱۳۵۳ با بشردوست آشنا شدم و آخرین بار هم که او را دیدم در نمایش «باغ آرزوها» بود. بشردوست شناخت بی‌واسطه‌ای از زمان خود داشت و آنچه از تئاتر می‌فهمید انعکاس سرراست انسانی بود که از آدم‌ها و محیط پیرامون بدست می‌آورد.

پرویز بشردوست همواره به دنبال جامعه، آدم‌ها و نمایش‌هایی می‌رفت که ارتباط بی‌واسطه با آدم زمان خود برقرار می‌کرد. او از تئوری‌های عجیب و غریب به دور بود و می‌دانست چگونه تئوری را از مبدا به مقصدش منتقل کنداین کارگردان تئاتر یادآور شد: پرویز بشردوست همواره به دنبال جامعه، آدم‌ها و نمایش‌هایی می‌رفت که ارتباط بی‌واسطه با آدم زمان خود برقرار می‌کرد. او از تئوری‌های عجیب و غریب به دور بود و می‌دانست چگونه تئوری را از مبدا به مقصدش منتقل کند. ما بیش از این‌که نیاز به تئوری های عجیب و غریب داشته باشیم نیاز به تحلیل از شرایط خود داریم و این امر در کارهای پرویز بود.

صادقی افزود: تاسفم از این است که به دلایل مشکلات مالی و برای پاسخگویی به نیازهای اقتصادی و اجتماعی خانواده بیشترین هم و غم خود را در کار بانک گذاشته بود. تاسف می‌خورم که امکان فعالیت نیافت در حالیکه خلاق بود و می‌بایست می‌آفرید و اندیشه و احساس و کشفیات خود از جامعه را به شکل اثر هنری به جامعه اضافه می‌کرد و به این  گنجینه چیزی اضافه می‌کرد. تنها کاری که از دست مان بر می‌آید این است که مرده‌هایمان را دوست داشته باشیم و با تداوم اجرای آثارشان کاری کنیم که فراموش نشوند.

در بخش دیگری از این مراسم بخش‌هایی از نمایش «افسانه ماشالله خان» پخش شد و در ادامه مسعود فروتن که کارگردان تلویزیونی این اثر را برعهده داشته به عنوان دیگر سخنران این مراسم روی صحنه رفت.

فروتن گفت: در سال ۱۳۵۹ نمایش «افسانه ماشالله خان» را با همکاری بشردوست کار کردیم که در پرونده کاری من جزو بهترین کارها است. اکنون که پس از سال ها فیلم این اثر را دیدم از عکس‌العمل‌ها و بازی‌ها لذت بردم. گاه برخی کارها در پرونده هنری به خوبی می‌درخشد . من می‌خواهم که هم نسخه‌ای از این فیلم را به من بدهید و هم می‌خواهم در مراسم بزرگداشتی که در آینده برایم برپا می‌کنید این اثر را نشان دهید.

وی یادآور شد: آشنایی‌ام با بشر دوست به نمایش «باغ آرزوها» باز می‌گردد. من شادی غم‌انگیزی دارم چراکه با آدم‌هایی کار کرده‌ام که هنرمندان واقعی بودند. هنرمندانی چون صدیق شریف با نمایش «باغ آرزوها» درخشیدند و معرفی شدند و من امیدوار هستم که فراموش نکنند که از طریق بشردوست معرفی شده‌اند.

پرویز بشردوست، اکبر مشکین، محمود استاد محمد و پرویز فنی زاده از کسانی بودند که نقش مهمی در جوانی من ایفا کردند  و در زمانی که اشتیاق به تئاتر داشتم با من همراه بودنددر بخش دیگری از این مراسم موسیقی زنده اجرا شد و سپس جهانگیر الماسی روی صحنه رفت. وی در یادآوری خاطرات مشترکش با بشردوست به اجرای تئاتر در بالای درخت اشاره کرد و افزود: بشردوست خیلی خوب بود. من بچه شهرستانی بودم که از اهواز به تهران آمده بودم و در تهران هم بجز نامردمی ندیدم. در اینجا با چند نفر آشنا شدم که بسیاری از آنها در میان ما نیستند، پرویز بشردوست، اکبر مشکین، محمود استاد محمد و پرویز فنی زاده از کسانی بودند که نقش مهمی در جوانی من ایفا کردند  و در زمانی که اشتیاق به تئاتر داشتم با من همراه بودند. در این همه پرویز بشردوست همه وجودش دل و عاطفه بود، در عین حال که از خرد سود می‌گرفت.

وی تاکید کرد: ما واقعیت و تخیل را با هم در آمیختیم و بشردوست وقتی دید من علاقه‌مند به فیلم بودم به من کمک کرد تا پول جمع کنیم تا من فیلم بسازم، ما الاغی اجاره کردیم تا با کسب درآمد، من فیلم بسازم. در آن زمان هم تبعیض مسأله‌ای آزاردهنده بود. گروه «آژیدر» را زمانی راه‌اندازی کردیم که بشردوست ازدواج کرد و وقتی عاشق همسرش شد نمی‌دانم چه اتفاقی در وجود این فرد افتاد و بعد با آمدن یلدا گویا دوبال به پرویز اعطا شده بود. او تنها نویسنده‌ای بود که نمایشنامه‌اش بیش از ۵۰۰ بار در ایران اجرا شد.

الماسی اظهار کرد: در آن زمان سالن‌های نمایشی برای ما حرمت داشت و ما به راحتی اجازه اجرا در سالنی چون سنگلج را نمی‌یافتیم. ما از اهواز برای دیدن یک تئاتر به تهران می‌آمدیم. تئاتر با جان و زندگی ما آمیخته بود و هرچه درک می‌کردیم با زبان تئاتر که ابزار قدرتمندی است با فن نمایش و تبدیل به محصولی فرهنگی به مردم تقدیم می‌کردیم. ما مسئولیت تاریخی داریم و بر اساس وظیفه اجتماعی و تاریخی یا صداقت کارهای مان را انجام می‌دادیم.

وی ادامه داد: ما با شیفتگی و احترام آثار ویژه بزرگترها را می‌دیدیم . بشردوست بر خلاف سن کمی که داشت حرف‌های بزرگی می‌زد برخلاف آنچه که ما فکر می‌کنیم حرف های بزرگ برای کهنسالان است. امیدوارم امسال از زایش چهره جدید در کنار هم جمع شویم و غم نبود فرد دیگری از این خانواده ما را دور هم جمع نکند.

هومن رهنمون در ادامه این مراسم به عنوان نماینده هیأت رئیسه انجمن نمایش بیانیه‌ای قرائت کرد.

سپس رسول نجفیان روی صحنه حضور پیدا کرد و یادآور شد: بشردوست با اجرای «باغ آرزوها» خیلی‌ها را شگفت زده کرد اما نمیدانم چرا دست از کار کشید. او دو ماه پیش از مرگش زنگ زد و امیدوار بود تا دوباره کار کند.

در زمان ساخت سریالم گفت دوست دارم که در این سریال نقش کوچکی بازی کنم که در آخر کل سریال سانسور شد.

وی در ادامه قطعه‌ای از سوگواره ایل بختیاری و قهوه‌خانه خوانی اجرا کرد.

پرویز بشردوست برای این‌که خلق کند محرومیت‌هایی را می‌پذیرفت. البته کسی که این راه را انتخاب می‌کند مثل هر آدمی که چیزی را به دست می‌آورد چیزهایی را از دست می‌دهد بخصوص هنرمند که وضعیت متفاوتی داردحسن فتحی کارگردان «شهرزاد» نیز که دیگر سخنران این مراسم بود، گفت: پرویز بشردوست برای این‌که خلق کند محرومیت‌هایی را می‌پذیرفت. البته کسی که این راه را انتخاب می‌کند مثل هر آدمی که چیزی را به دست می‌آورد چیزهایی را از دست می‌دهد بخصوص هنرمند که وضعیت متفاوتی دارد. او در سریال «شهرزاد» هر زمان جلوی دوربین می‌رفت بشاش بود و به من می‌گفت که زمانی که از من کلوزآپ می‌گیری به خوبی می توانم نقشم را بازی کنم، نازنین بود و علی رغم همه ناملایمات خوب زندگی کرد. گاه فکر می‌کنم چنین مراسمی بیشتر از یادبود بیان زندگی خوب است و باید خوشحال باشیم که نمایشنامه‌هایش را با همکاری دوستانش روی صحنه برد.

وی ادامه داد: بشردوست آرزوهای اش را تحقق بخشیده بود. با همکاری با بشردوست داشتم فکر کردم زندگی رسم قشنگی است و با کمی تاب و تحمل به رویاهای مان دست پیدا می‌کنیم. مرگ از رگ گردن به ما نزدیک‌تر است و همه ما در نوبت هستیم اما این در حالی است که طوری از مرگ صحبت می‌کنیم که گویا پدیده‌ای غیرمتعارف است و شاید سراغ ما نیاید. ما در سرزمینی زندگی می‌کنیم که مرگ در آن اتفاق غریبی نیست.

این کارگردان شناخته شده سینما، تئاتر و تلویزیون تاکید کرد: مهم است که در نوع زیستن مان به رویاهای مان نزدیک شده‌ایم یا نه، که از این منظر پرویز زندگی پرباری داشته است. صرف نظر از کارهای او، همسر و دختران وی نقش بسیار مهمی در زندگی‌اش داشتند چراکه او زندگی خانوادگی خوب و صمیمانه‌ای را تجربه کرده و در مقام نمایشنامه‌نویس، نزدیک به نیم قرن متونی را به نگارش در آورد که همچنان در یامان مانده است.

فتحی همچنین بیان کرد: من خوشحال هستم که بشردوست خوب زندگی کرد. ما از فراموشی صحبت می‌کنیم در حالی که باید این مسأله را تحلیل کنیم ، معمولا حافظه بازتاب ثبات وضعیت فرهنگی، اجتماعی، سیاست و اقتصادی است بنابراین کم حافظه گی ما از بی‌ثباتی و مشکلات فکری و ... است. در این میان این هنرمندان هستند که وظیفه انتقال یادواره و یادآوری تجربیات را دارند و پرویز بشردوست این کار را کرد.

در بخش دیگری از این مراسم با حضور حسن فتحی، ایرج راد، اصغر همت، ناهید مسلمی، ارمغان بهداروند مدیرعامل انجمن هنرهای نمایشی ایران، محمدحسین اسماعیلی معاون هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، محسن زارع هنرمند پیشکسوت تئاتر شهرستان‌های استان تهران از خانواده‌های داود سرلک، حسن سنگینیان، نصرالدین خاتمی و امین غلامی به عنوان هنرمندان فعال شهرستان‌های استان تهران قدردانی شد.

همچنین در ادامه هدیه انجمن هنرهای نمایشی ایران از سوی ارمغان بهداروند و حسن فتحی و مدالیوم خانه تئاتر از سوی اصغر همت به خانواده پرویز بشردوست اهدا شد.

در پایان این مراسم در کنار اجرای موسیقی، حاضران در سالن به مناسبت سالروز تولد حمید سمندریان دقایقی ایستادند و کف زدند.

ایرج راد، بهزاد فرهانی، اصغر همت، کاظم هژیر ازاد، حسن فتحی، اتابک نادری، خسر و احمدی، فریبا کامران، ناهید مسلمی، جهانگیر الماسی، مهدی میامی، قطب‌الدین صادقی، داوود فتعلی بیگی، سامان خلیلیان، پرویز بزرگی، بیژن افشار، مهدی خاتمی، مسعود فروتن، رسول نجفیان، قاسم زارع و حسن زارع از جمله هنرمندانی بودند که در این مراسم حضور داشتند.