به گزارش خبرنگار مهر، لوک بسون را از سردمداران سینمای نگاه می‌دانند. پرونده سینمای جهان مجله «سینما و ادبیات» به تفصیل به سینمای نگاه و فیلم‌های مطرح این کارگردان می‌پردازد.
جان کاساوتیس کارگردان مطرح امریکایی یکی دیگر از موضوعات محوری بخش سینمای جهان این شماره نشریه یادشده است. کارگردان مهمی که کمتر در ایران به او توجه شده است. فیلم‌های کاساوتیس در پی کشف مخمصه‌های تعامل اجتماعی و بحران‌های هویتی درون وضعیت‌هایی بسیار معین (اغلب خانوادگی) با شخصیت‌هایی سرشار از جزئیات هستند. کاساوتیس در مطلب «چه بر سر هالیوود آمده؟» ساختارهای هالیوود را به چالش می‌کشد و بر «بیان شخصی» تاکید می‌ورزد و نظرش را در مورد بیان شخصی مطرح می‌کند؛ آنچه در فیلم‌هایش نیز به آن وفادار است.
«سینما و ادبیات» در این شماره بحث سریال سازی را نیز مورد توجه قرار داده و پرونده‌ای در مورد سریال جهان غرب تدارک دیده است.
«موسیقی فیلم در سینمای ایران» موضوع محوری بخش سینمای ایران این شماره نشره مذکور است. تعامل کارگردان و موزیسین در خلق موسیقی فیلم چگونه شکل می‌گیرد؟ ورود موزیسین به فیلم چگونه و در چه زمانی است؛ پس از نوشته شدن فیلمنامه، همزمان با فیلمبرداری، پس از تدوین یا بعد از صداگذاری؟ جواب این پرسش‌ها در مورد موسیقی فیلم را در میزگرد فردین خلعتبری، کریستف رضاعی، جواد طوسی و گفتگوی مرضیه وفامهر و مانی جعفرزاده و در یادداشت‌های محسن خیمه دوز، کیوان جهانشاهی و حامد ثابت پی‌بگیرید.
موتیف چیست و چه کارکردی در روایت دارد؟ سه نگاه متفاوت برای تعریف موتیف قائل شده‌اند: «موتیف ذهنیت نویسنده است و در خودآگاه او قرار دارد.» رویکرد دوم به موتیف به عنوان عنصری تکرارشونده است. هر چیزی به خودی خود موتیف نیست اما وقتی تکرار می‌شود مخاطب را برمی انگیزاند و تاکید می‌کند که علتی پشت این تکرار است. رویکرد سوم می‌گوید موضوع‌ها و الگوهای فکری غالب متن می‌توانند موتیف را شکل دهند. موتیف موضوع محوری بخش ادبی شماره ۶۰ نشریه «سینما و ادبیات» است. کارکردهای مختلف موتیف در میزگرد لیلا صادقی، محمدحسن شهسواری و مانی جعفرزاده و مقالات احمد اخوت، کورش اسدی، شاپور بهیان، منیرالدین بیروتی، ابوتراب خسروی، محمدرضا کاتب و... مورد بررسی قرار گرفته است.
یکی از مهمترین پرونده‌های این شماره مجله «سینما و ادبیات» در مورد جریان‌های ادبی دهه چهل ایران است. بیشتر منتقدان دهه چهل را دهه شکوفایی ادبیات و هنر مدرن ایران می‌دانند. داستان‌نویسی ایران در دهه چهل با دستاوردهای گوناگونی که داشت، زمینه‌ساز نوگرایی ادبیات معاصر در سال‌های پس از انقلاب شد. در ادبیات دهه چهل دو جریان اصلی شانه به شانه هم سائیدند: جریان هنر و ادبیات متعهد که پیشقراول آن جلال آل احمد است و جریان دومی که «هنر برای هنر» نیز نام گرفته است. جریان دوم اما دغدغه‌اش بر زیبایی شناسی و فرم گرایی بود. ادبیات دهه چهل هرگز به پایان نرسیده و مدام به اینجا و اکنون ما سرازیر می‌شود. پرونده این شماره پیش درآمدی است و جریان شناسی این دهه و تأثیر و تأثراتی که از دهه‌های قبل از خود گرفته و بر دهه‌های پس از خود بر جای گذاشته است.
اولین شماره از پرونده گتاری و دلوز برای قرنی دیگر ابعاد بالینی، سیاسی و هنری برنامه فلسفی دلوز و گتاری را پیش و پس از آشنایی با یکدیگر بررسی می‌کند، آنچه وجوه «انتقادی و بالینی» فلسفه گناری و دلوز نامیده شده است.
نقد پویا رفویی بر «حدیث مرده بر دار کردن آن سوار که خواهد آمد» هوشنگ گلشیری و گفتگو با رضا جولایی درباره آخرین رمانش و ... سایر مطالب دیگر این شماره «سینما و ادبیات» را تشکیل می‌دهند.
شماره ۶۰ نشریه «سینما و ادبیات» (ویژه اردیبهشت و خرداد ۱۳۹۶) با بهای ۱۰ هزار تومان روی دکه رفته است.
نظر شما