مجتبی محرابی در گفتگو با خبرنگار مهر، با بیان اینکه در سال ۱۳۴۶ اولین ایستگاه تثبیت شن های روان در منطقه قوژد گناباد راه اندازی شد، اظهار کرد: اقدامات لازم در این بخش درحال انجام است اما با این حال، اگر به موضوع بیابان زدایی توجه نشود، شاهد تاثیرات اجتماعی آن بر جامعه خواهیم بود.
وی با اشاره به کمبود اعتبارات در حوزه بیابان زدایی و خشکسالی های چندین ساله در شهرستان گناباد خواستار توجه بیشتر مسئولان به این منطقه شد و افزود: با همکاری های صورت گرفته و مشارکت خوب مردم، عملیات احیا و اصلاح در ۶۰ هکتار از بیابان های شهرستان گناباد اجرایی شده است.
محرابی تصریح کرد: از ۱۵ کانون بحرانی فرسایش خاک در استان خراسان رضوی، ۴ کانون در شهرستان گناباد قرار دارد که مساحتی در حدود ۲۳۱ هزار هکتار را به خود اختصاص داده است.
وی با بیان اینکه بیشترین عملیات بیابان زدایی در این شهرستان انجام گرفته است، خاطرنشان کرد: در منطقه گناباد با توجه به شرایط آب و هوایی آن، از گونه هایی مانند تاغ، آتریپلکس و گز در طرح های بیابان زدایی استفاده می شود.
رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری گناباد در خصوص اثرات سوء پدیده بیابان زایی گفت: بروز طوفان های گرد و غبار در مناطق شهری و روستایی و بروز مشکل در زندگی روزمره مردم، تهدید زیرساخت ها مانند جاده مواصلاتی به مرکز استان به دلیل قرارگیری در کانون بحرانی فرسایش بادی عمرانی از جمله این اثرات است.
نظر شما