او در دوره دوم مجلس و ادوار بعد به نمايندگي مردم انتخاب شد و در مجلس شوراي ملي دست به مبارزه شديد عليه رضا خان و شيوه حكومتي او زد .آغاز فعاليت هاي سياسي مدرس را مي توان از پس از دوران مشروطيت دانست . وى در همين دوره نيابت رياست انجمن ولايتى اداره اصفهان را پذيرفت و در اين منصب منشا اقدامات خيري براي مردم آن سامان گشت . وي در دوره دوم مجلس شوراى ملى ، زماني كه علماي طراز را براي
در ميانه جنگ جهانى اول كه هنوز يك سال از عمر مجلس سوم نگذشته بود، قواى روس و انگليس بدون توجه به بىطرفى ايران به اين سرزمين تجاوز كردند . گروهى از شخصيتهاى سرشناس سياسى كه مدرس در بين آنان برجستگى خاصى داشت، در شهر قم كميته دفاع ملى تشكيل دادند و سپس به سوى غرب كشور رفته، در آن جا دولت موقت تاسيس كردند . در اين دولت، مدرس مسؤوليت وزارت عدليه و اوقاف را عهده دار بود . مدرس همچنين بعدها در برابر قرارداد استعمارى وثوق الدوله به شدت ايستادگي كرد و آن را قرارداد ننگيني براي ايران و ايرانيان دانست .شهيد مدرس در دوره چهارم مجلس، نطقى قرا عليه رضاخان ايراد كرد و طرح موهوم جمهورى خواهى او را نيرنگي بيش ندانست .در مجلس پنجم مدرس به شدت در تنگنا قرار گرفت و آن چنانكه بايد نتوانست نظريات سياسي خود را در جهت احقاق حقوق مردم بيان دارد .او در دوره ششم، رياستسنى مجلس را به عهده داشت ، وبه همين دليل از سوي عمال رضا خان تحت فشار بيشتري قرار گرفت .
مخالفان وي كه ديدند فرياد حقطلبى مدرس خاموش نمىشود، نقشه ترور وى را طراحى كردند. وي در سال 1305 ه ش در كوچه پشت مسجد سپهسالار از يك سوء قصد جان سالم به در برد . در اين ترور تقريبا ده نفر او را احاطه كرده بودند . از تير هاي بسياري كه به سوي او فرود آمد چهار عدد كاري شد ومدرس از ناحيه دست چپ و راست مجروح ساخت . با فرا رسيدن دوره هفتم مجلس شوراى ملى در سال 1307 ش . رضاخان تصميم گرفت در يك انتخاباتى فرمايشي از ورود مدرس و يارانش به مجلس جلوگيرى كند .
سرانجام رضاخان نتوانست وجود آن عالم نستوه را تحمل كند و به همين دليل ايشان را به خواف تبعيد كرد . آن شهيد والامقام پس از نه سال اسارت به فرمان رضاخان روانه كاشمر شد و حوالى غروب 27 رمضان سال 1356 ق . مطابق با دهم آذر 1316 ه ش . توسط چند تن از عمال رضا خان به نام هاي ، جهانسوزى، خلج و مستوفيان به شهادت رسيد .
در قسمتى از پيام امام خمينى(ره)براى بازسازى مرقد آن شهيد در تاريخ 28 شهريور 1363 ، مدرس به عنوان مجتهدى عظيم الشان،متعهدى برومند و عالمى بزرگوار معرفى شده كه از اظهار حق وابطال باطل دريغ نمىنمود . در فرازى از آن آمده است: «اينعالم... با جسمى نحيف و روحى بزرگ و شاداب از ايمان، صفا وحقيقت و زبانى چون حيدركرار رويارويشان ايستاد، فريادكشيد، حقراگفت، جنايت را آشكار كرد... و عاقبت جان طاهر خود را در راه اسلام عزيز وملت شريف نثار كرد و به دست دژخيمان ستم شاهى درغربتبه شهادت رسيد و به اجداد طاهرينش پيوست" .
منابع :
گلشن ابرار، گروهى از نويسندگان، ج2
مدرس در پنج دوره تقنينيه، محمد تركمان، ج1
دو مبارز مشروطه، رحيم رئيس نياو عبدالحسين ناهيد،
مدرس قهرمان آزادى، حسين مكى، ج1،
مجله پرسمان ، مملكت را نجات بدهيد، غالمرضا گلي زواره
نظر شما