پرتو-شیمی درمانی نرخ بقای مبتلایان سرطان ریه را افزایش می دهد

به گزارش خبرنگار مهر، در حدود ۳۲ درصد بیماران مبتلا به سرطان ریه که تحت شیمی-پرتودرمانی قرار می گیرند همچنان تا ۵ سال بعد از درمان زنده می مانند، که نسبت به برآورد مطالعات قبلی نرخ بقاء دو برابر می شود.

همچنین یک مطالعه کوچک دیگر نشان می دهد در افراد مبتلا به سرطان ریه که هنوز سرطان به بخش های دیگر بدن گسترش نیافته است، پرتودرمانی همراه با شیمی درمانی به شکل قابل توجهی روند پیشرفت سرطان را کُند می کند.

نتایج این دو مطالعه نشان می دهد پرتودرمانی و شیمی درمانی توام با هم به خوبی عمل می کنند.

دکتر بنجامین موواساس، عضو تیم تحقیق از بیمارستان هنری فورد در ایالت میشیگان آمریکا، در این باره می گوید: «رادیوتراپی باید روش درمانی بسیار پراهمیتی تلقی شود.»

وی در ادامه می افزاید: «فایده شیمی درمانی این است که می تواند به سرطان در هر نقطه از بدن حمله کند، حتی به سلول های سرطانی که پزشکان نتوانستند تشخیص دهند. در این روش درمانی، داروها از طریق جریان خون به تمام بدن می روند. در این روش، اگر سلول های سرطانی باقیمانده وجود داشته باشند که از محل اولیه گسترش پیدا کرده باشند، مورد هدف قرار می گیرند.»

طبق توضیحات موواساس، «اما شیمی درمانی غالبا نمی تواند تومور جامد را به طور کامل از بین ببرد. استفاده از اشعه متمرکز می تواند گامی روبه جلو بوده و توده سلول های سرطانی را همزمان با شیمی درمانی نابود کند.»

مطالعه اول که از سال ۲۰۰۶ آغاز شده بود شامل بیش از ۵۰۰ بیمار درمان شده در ۱۸۵ بیمارستان در ایالات متحده و کانادا بود. همه آنها در مرحله ۳ سرطان ریه بودند که سرطان شان به سایر بخش های بدن گسترش نیافته بود.

محققان گزارش کردند کل نرخ بقاء ۵ ساله ناشی از تلفیق این دو روش درمانی ۳۲ درصد بود که نسبت به برآوردهای قبلی بیش از دو برابر بود.

در مطالعه دوم بررسی شد که آیا پرتودرمانی می تواند برای کنترل سرطان به شیمی درمانی افزوده شود و مانع از گسترش آن به سایر بخش های بدن نظیر مغز، کبد، استخوان و لوزالمعده شود.

در این مطالعه بالینی، محققان از پرتودرمانی بر روی ۱۴ بیمار مبتلا به سرطان ریه که بیماری شان به شش محل دیگر یا کمتر در بدن گسترش پیدا کرده بود، استفاده کردند. این مطالعه از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ انجام شده بود. ۳۱ ضایعه سرطانی با پرتودرمانی در ۱۴ بیمار درمان شد.

مدت زمان زنده ماندن بیماران دریافت کننده شیمی-پرتودرمانی حدود سه برابر گروه کنترل بود که فقط شیمی درمانی دریافت کرده بودند؛ ۹.۷ ماه در مقایسه با ۳.۵ ماه.