فرمانروایی پنجاه ساله کاسترو بر تمساح دریای کارائیب ؛ گفتار مهر به مناسبت پنجاهمین سالگرد پیروزی انقلاب کوبا

47 سال پیش هنگامی که انقلاب کوبا به رهبری کاسترو پیروز شد کمتر کسی باور می کرد که وی تا این دوره این انقلاب را پایدار نگه دارد و رهبری آن را نیز بر عهده داشته باشد. ثروتمندان کوبایی که در روزهای نخست بعد از انقلاب، کوبا را ترک کرده بودند و به سواحل فلوریدا رفتند، انتظار اقامتی کوتاه مدت در آمریکا را داشتند. آنها تصور می کردند ابرقدرت بزرگ وجود همسایه ای کمونیست آن هم در فاصله ای کم با مرزهایش را تحمل نخواهد کرد و شکست دادن کشوری با چند میلیون نفر جمعیت کاری نبود که برای آمریکا سخت به نظر برسد.

مشخصه عمده انقلاب کوبا ماهیت چریکی آن بود. آغازگر این انقلاب به جای یک حزب انقلابی که از طریق به دست آوردن رهبری اعتراضات طبقه کارگر قدرت سیاسی را در دست می گیرد، گروهی کوچک و چریکی بود که با به دست گرفتن اسلحه با دولت حاکم و دیکتاتور وارد مبارزه مسلحانه شد.

تا 1961 میلادی گرایش کاسترو و نیروهای سنتی کمونیسم در کوبا به طور روزافزون به هم نزدیک شد تا سرانجام در این سال جنبش 26 ژوئیه، حزب سوسیالیست مردم کوبا و گروه انقلابی 13 مارس با پیوستن به یکدیگر، سازمان متحدی تشکیل دادند که بعدها تبدیل به حزب کمونیست کوبا شد که تا امروز قدرت سیاسی را در کوبا در دست دارد.

در همین سال، یعنی کمتر از دو سال بعد از انقلاب کوبا، کوبایی های تبعیدی با پشتیبانی ارتش آمریکا به کوبا حمله کردند تا دولت نوپای انقلاب را سرنگون کنند، اما در جنگ "خلیج خوک ها" شکست خوردند. به این ترتیب ضدکاستروها که باور داشتند با کشتن وی، انقلاب از هم فرومی پاشد به فکر ترور وی افتادند، اما تاکنون که بیش از 600 طرح و نقشه برای کشتن کاسترو به اجرا گذاشته شده است، همچنان پابرجاست و انقلابش نیز مقتدر ایستاده است.

به گزارش مهر، در جنگ خلیج خوک ها با آنکه سرنگونی دولت کاسترو هدف اصلی بود، اما برنامه مهاجمان این بود که فیدل کاسترو، برادرش رائول و ارنستو چه گوارا را ترور کنند و از این طریق به عمر انقلاب خاتمه دهند.

شاید معروف ترین تلاش برای ترورکاسترو، "سیگار برگ" معروف باشد. سیگار برگی که دانشمندان سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) به جای تنباکو از مواد منفجره پر کرده بود و قرار بود در برابر چهره کاسترو منفجر شود. تیم محافظان کاسترو این طرح را هم مثل طرح های دیگر کشف و خنثی کردند.

فیدل کاسترو شاید تنها سیاستمداری باشد که درعصر ما، بیشترین مدت را براریکه قدرت تکیه زده وهمچنان نیز محبوب مردمش است.

جالب توجه است که در زمان وقوع انقلاب کوبا، این کشور با مشکلات بسیار زیادی روبه رو بود. از جمله ین مشکلات درصد بیکاری بالا، برخوردار نبودن نیمی ازجمعیت کوبا ازانرژی برق، عدم مسکن قابل زندگی برای بیش ازنیمی ازساکنان این کشور ، وضعیت نامناسب آموزش و پرورش و بهداشت و عدم مالکیت 85 درصد از دهقانان کوبایی بر زمین هایی که بر آن کار می کردند.

در همین حال شاهد بودیم که آمریکا در دوران دیکتاتوری باتیستا، بخش اعظم زیرساخت های اقتصادی کوبا اعم از زمین های کشاورزی، صنایع برق و تلفن و غیره را در اختیار داشت و عملکرد تمامی این بخش ها بر عهده شرکت های آمریکایی قرار داشت که با وقوع انقلاب تمامی این امتیازات یکجا از دست آمریکا خارج شد.

کاستروبهترین اقدامی که برای رشد اقتصادی کشورش انجام داد، بهره برداری بهینه از صادرات شکر بود. دراین راستا، کاسترو با بلوک شرق قراردادهای کلان جهت صادرات شکر درازای نفت خام منعقدکرد. البته لازم به ذکر است که آمریکا که تمامی منافع خود را درکوبا از دست داده بود، در مقابل این اقدام دست به تحریم شدید اقتصادی کوبا کرد که برخلاف انتظارات به قوی تر شدن دولت هاوانا شد.

فیدل کاسترو که در مدت حکومت خود همواره مورد تهدید دشمنان بویژه آمریکا و همچنین تلاش های فراوان سیا برای اجرایی کردن نقشه ترور این تصمیم در نزدیک به نیم قرن گذشته، که در نوع خود بی سابقه است، شیوه زندگی فیدل را به کلی تغییر داد.

 اکنون نیز که فیدل کاسترو به علت بیماری اختیارات خود را به فیدل برادرش سپرده است، همچنان به عنوان قهرمانی بزرگ و محبوب در کشورش مطرح می باشد. 

کوبا را بهتر بشناسیم:

در 27 اکتبر1492 میلادی ، "کریستف کلمب" برای اولین بار سواحل شرقی جزیزه کوبا را کشف کرد. کوبا در دریای  کارائیب و در نزدیکی مدار راس السرطان قرار دارد. شکل کشیده و باریک آن موجب شده که اغلب آن را به یک تمساح تشبیه کنند.

درسال 1511 میلادی اسپانیایی ها در آن مستعمره خود را دائر کردند و به استعمار مردم پرداختند. بتدریج با کاهش جمعیت بومی جزیره، اسپانیا شروع به وارد کردن برده های سیا آفریقایی کرد.هاوانا نیز ازسال 1590 میلادی به بعد مرکزعمده کارخانه های کشتی سازی شد.

به گزارش مهر، باوجود آزادی های نسبی که اوایل قرن نوزدهم برای مردم کوبا به وجود آمد، برخوردهای عمال اداری اسپانیایی حاکم و مردم جزیره دائما روبه تزاید بود و نهضت آزادی و استقلال طلبی همانند سایر مستعمرات اسپانیا در آمریکای لاتین آغاز و در روند خود شدت یافت.

کوبا در حقیقت آخرین کشور آمریکای لاتین بود که کوشش خود را برای خروج از یوغ استعمار اسپانیا آغاز کرد. مبارزه کوبایی ها برای کسب استقلال ازامپراتوری اسپانیا درسال های 1820 تا 98 میلادی با فرازونشیب های متوالی ادامه یافت. پس از مرگ پادشاه اسپانیا درسال 1833 میلادی فرمانروایان کوبا یک حکومت اختناق و وحشت را برقرار کرده و شورش ها و نهضت های استقلال طلبانه را بیرحمانه و به شدت سرکوب کردند.

در این راستا، هزاران کوبایی خاک این کشور را ترک و به آمریکا پناهنده شدند و انجمن های سری تشکیل دادند. آمریکا بارها تمایل خود را برای ضمیمه کردن خاک کوبا به خود اعلام کرده بود وبالاخره اسپانیا تسلیم شد و معاهده پاریس را در دهم دسامبر سال 1898 میلادی امضا کرد و کوبا، فیلیپین، پورتوریکو و گوام را به آمریکا واگذار کرد.

ژنرال باتیستا نیزدرسال 1952 میلادی قبل ازبرگزاری انتخابات کودتا کرد وریاست جمهوری"اسعی پریوسوکاراس"راسرنگون کرد و قدرت را به طور مطلق در دست گرفت.

در دوم دسامبر 1956 میلادی کاسترو مخفیانه با یک گروه چریکی وارد کوبا شد که در اولین برخورد تنها 12 نفر از آنان زنده ماندند و در کوههای مائسترا پناه گرفتند. در روز نهم ژانویه کاسترو وارد هاوانا شد و مورد استقبال صدها هزار تن از مردم قرار گرفت. در پانزدهم فوریه سال 1959 میلادی کاسترو نخست وزیر شد و مقام ریاست جمهوری از بین رفت. به این ترتیب کاسترو از آن زمان تاکنون رهبری سرزمین کوبا را برعهده داشته است.