گلایه‌های سازندگان «اشنوگل» از شرایط اکران/ خودمان تبلیغ کردیم

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی شبکه افق سیما، «اشنوگل» شب گذشته ۱۳ آذر موضوع برنامه‌ «جهان‌آرا» شد. محمدحسین بدری مجری کارشناس و مهمانان این برنامه علی سلیمانی یکی از کارگردانان فیلم و بازیگر و امیر کاوه از رزمنده‌های دفاع مقدس بودند. همچنین هادی حاجتمند کارگردان دیگر فیلم و وحید جلیلی مسئول دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب طی یک ارتباط زنده با جهان‌آرا در گفتگو شرکت کردند.

سلیمانی در این گفتگو درباره انگیزه ساخت فیلم گفت: فکر اولیه ساخت از هادی حاجتمند بود که قرار شد درباره شهدای غواص فیلمی بسازیم که البته این ماجرا حدود هفت ماه قبل از تشییع بزرگ شهدای غواص بود. وقتی وارد تحقیق و نگارش شدیم مطالب شگفت‌انگیزی دستمان آمد مثلاً فهمیدم ما در دفاع مقدس از پانزده کشور اسیر داشتیم. گویی دفاع مقدس به‌نوعی جنگ جهانی بود درحالیکه ۳۶ کشور مستقیماً به عراق کمک می‌کردند و یا اینکه در بقیه جنگ‌های جهان غواص‌ها با اکسیژن نفس می‌کشیدند و تنها غواص‌هایی که با اشنوگل زیر آب تنفس می‌کردند غواص‌های ما بودند.

این کارگردان در ادامه عنوان کرد: تا یک هفته قبل از شوتینگ مدام فیلمنامه را عوض می‌کردیم، بعضی اوقات کلی و برخی مواقع با جزئیات این تغییرات اعمال می شد. درنهایت فکر نمی‌کردیم بازخورد خوبی دریافت کنیم و مردم خوششان بیاید، مثلاً مردم چیزهایی را در فیلم می‌بینند که ما یا آنها را ندیده یا به آنها فکر نکرده‌ایم.

وی یادآور شد: در کشور ما و جهان اتفاقاتی می‌افتند که اگر ما راجع به آنها فیلم نسازیم طرف مقابل سریعاً خوانش خودش را به تصویر خواهد کشید. مثلاً فاکس‌نیوز جدیداً اعلام کرده است در باره داعش چهار فیلم کلید خورده‌اند که کارگردانان و بازیگرانشان هم مشهور نیستند.

امیر کاوه از رزمنده دفاع مقدس با اشاره به سختی های کار غواصی اظهار کرد: رزمنده هایی که به گردان‌های خط‌شکن می‌آمدند قدری ورزیده‌تر بودند و غسل شهادت کرده بودند. خط‌شکنی در آب مسلماً خیلی سخت است چراکه مقاومت بدنی بالایی می‌خواست که وقتی در زمستان وارد آب می‌شویم یخ نزنیم و بتوانیم پا بزنیم.

وقتی می‌گوییم «شهدای غواص دست‌بسته» خیلی معنی دارد، چون در همان اسارت هم رزمنده بودند و اگر دستشان باز بود عملیات می‌کردند و حماسه می‌آفریدنداین رزمنده لشکر ۱۴ امام حسین(ع) در باره شهدای غواص دو سال گذشته بیان کرد: بعثی‌ها وقتی اسیر می‌شدند هیچ انگیزه‌ای نداشتند و کاملاً تسلیم می‌شدند، اما وقتی می‌گوییم «شهدای غواص دست‌بسته» خیلی معنی دارد، چون در همان اسارت هم رزمنده بودند و اگر دستشان باز بود عملیات می‌کردند و حماسه می‌آفریدند بنابراین بعثی ها مجبور شدند دستشان را ببندند که کتکشان بزنند و بدنشان را از بین ببرند  این شهید دست‌بسته خیلی پیام دارد، بیهوده دستش را نبسته بودند. روایت‌گری از جبهه بسیار مهم است. روزی که ما جبهه بودیم راهیان نوری که نبود و کسی برای روایت‌گری نمی‌جنگید و عملیات نمی‌کرد.

وی تصریح کرد: در فیلم «اشنوگل» نوشته‌اند که «ادای دین به شهدای غواص»، یعنی باز هم پیام را خود شهدای غواص آورده‌اند. شاید یکی از دلایلی که باعث می‌شود شهدای ما مرحله به مرحله بیایند این است که در هر مرحله حساسی می‌بینیم شهدا خودشان پیدا می‌شوند و سر و صدا به پا می‌کنند و مشعل هدایت دستشان است.

حاجتمند نیز در این برنامه در یک ارتباط زنده گفت: برایم عجیب است چرا قبل از ما بزرگان سینما که عشق به تصویر کشیدن مرد به مفهوم واقعی را داشتند از این قهرمانان و پهلوانان چیزی نگفتند. کاش می‌گفتند که چه بر سر جوانان ما آمده است و قرار بود چه به سر ایران بیاید و چه چیزی جلوی این اتفاق را گرفت. وقتی این دوست ما از لحظه شهادت رزمندگان غواص می‌گفت، افسوس می‌خوردم که کاش پول داشتیم و لحظه شهادت آنها را می‌ساختیم و به تصویر می‌کشیدیم. اگر شهدا اجازه بدهند تصمیم داریم باز هم از این‌گونه فیلم‌ها بسازیم.

وی درباره نحوه نمایش فیلم اظهاتر کرد: وقتی از جریان کلاسیک اکران فیلم در سینما ناامید شدیم به سمت پخش‌های پارتیزانی حرکت کردیم. بنده و علی سلیمانی پوستر به دست وارد جاهایی می‌شویم که می‌دانیم مردم مخاطبان اصلی این فیلم هستند. با پوستر فیلم به تمامی تئاترها و کافی‌شاپ‌های مشهد سر زده‌ و با افتخار مردم را به تماشای این فیلم دعوت کرده‌ام.

در ادامه این گفتگو سلیمانی در واکنش به این سوال که آیا نسبت به دیده نشدن فیلم نگرانی نداشتید؟ تصریح کرد: بعضی چیزها دست ما نیست، ما یک پیوستگی را طراحی کردیم و این را با عوامل مختلف فیلم به مشارکت هم گذاشتیم ولی قضاوت درباره اینکه نتیجه چگونه به‌ دست خواهد آمد خیلی سخت است.

گفتگوی تصویری با وحید جلیلی، فعال فرهنگی بخش دیگر برنامه شب گذشته «جهان‌آرا» بود.

جلیلی در ابتدای گفتگوی خود بیان کرد: از فیلم ملی باید حمایت کنیم و بهترین حمایتی که می‌شود درباره یک اثر هنری داشت، بازخورد دادن است. حالا قرار است این بازخورد به‌ شکل اقتصادی یعنی فروش این‌قدر بلیت ارائه شود یا یادداشت‌هایی که راجع به فیلم در مطبوعات و صفحات مجازی نوشته می‌شود.

وی ادامه داد: اگر ما به‌دنبال این هستیم که فیلم و سینمای ملی داشته باشیم که در آن دردها، افتخارها، حماسه‌ها و قهرمان‌های ما منعکس شود، نیازمند این است که از آن حمایت کنیم و «اشنوگل» این لیاقت را دارد که در این بلبشو سینمای سانسور که بعد از گذشت ۴۰ سال از انقلاب بسیاری از قهرمانان آن کوچک‌ترین بازتابی در آیینه آن پیدا نمی‌کنند، حمایت شود.

این فعال فرهنگی تصریح کرد: ما مانند غواص‌های خط ‌شکن به بسیجی‌های خط‌ شکن نیاز داریم که به هنرمندان متعهدی که با کمترین امکانات اثری این‌چنینی می‌سازند دلگرمی بدهند.

وی در پایان اظهاراتش با اشاره به اکران‌های مردمی جشنواره «عمار» که در آن فعالان فرهنگی از سراسر کشور به اکران فیلم در مساجد و کانون‌های فرهنگی می‌کردند خاطرنشان کرد: این حرکت را برای فیلم «اشنوگل» هم خواهیم داشت، اما در همین مقطع اکران این فیلم هم می‌توان امیدوار بود که اتفاق‌های خوبی بیفتد و راه را برای دیگر فیلم‌هایی از این قبیل هم باز کند.