به گزارش خبرنگار مهر، محمود حکمتنیا شامگاه سهشنبه در همایش «وحدت حوزه و دانشگاه؛ تبیین دیدگاه امام خمینی(ره)» که در مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) برگزار شد، اظهار داشت: تمدنها به لحاظ طولی و عرضی قابل گفتگو هستند و تمدنهای امروز مبتنی بر احساسات شکل گرفتهاند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: ما اگر از نگاه بیرون به تمدن خودمان نگاه کنیم زمانی که این تحول ایجاد شد در ادبیات غرب و راهی برای علوم جدید یافتند ما دچار یک خودباختگی شدیم و این رو نه تنها خودمان باور کردیم بلکه دیگران هم به رخ ما کشیدند.
وی تصریح کرد: نقطه محوری در سخنان امام راحل این بود که ایشان از ابتدا بر این شعار ایستادند که «ما میتوانیم» و عقیده داشتند نباید دچار این حقارت فرهنگی شویم.
حکمت نیا به برخی نظرات امام راحل اشاره کرد که فرمودند: ما از اروپاییان چنان وحشت کردیم که یکسره خود را باخته و علومی که خود در آن تخصص داریم را به سستی تلقی میکنیم؛ اگر افکار ملتی وابستگی به قدرت بزرگی داشته باشد تمام چیزهای آن ملت وابستگی پیدا میکند.
وی با بیان اینکه حوزههای اجتماعی را به شناخت، تغیر، ساخت تقسیم میکنیم، گفت: شناخت، کار علمی است اما تغییر و ساخت کاری بین علمی و فنی است؛ امروز آنچه درگیر آن هستیم بیش از فناوری است و بشر به منطقی دست یافته که میتواند تغییر دهد و بسازد.
این استاد دانشگاه به بحثی اشاره کرد که میگوید آیندهپژوهی زمانش گذشته و افزود: ما تفاوت کمی با غرب داریم، ما دوست داریم غرب را بشناسیم در حالی که غرب دوست دارد شرق را بسازد.
وی با بیان اینکه که آیا میتوانیم غرب را بازطراحی کنیم، ابراز کرد: بله میشود و این همان آیندهپژوهی است.
حکمت نیا با بیان اینکه مسئله امروز ما هم در مورد غرب و هم شرق، توان است که سه بعد شناخت تغییر و ساخت دارد، گفت: حوزه و دانشگاه را محوریت مسئله میدانیم و شخص و شیوه تدریس را کنار میگذاریم و هرکسی سهمش در حل مسئله را باید وسط بگذارد به عنوان مثال در حل مسئله جایی که به فقه نیاز دارد باید به سراغ فقها رفت.
وی توضیح داد: امام راحل، مقام معظم رهبری و دیگر فقها را باید سردمداران این جریان دانست که باوجود این همه اتفاقاتی که رخ میدهد نباید احساس حقارت کنیم؛ این عنصر تمدنی ما بوده که امام راحل تلاش کردند آن را از بین ببرند.
این پژوهشگر، گفت: برای رسیدن به دستگاه مطلوب آنچه مهم است حل مسئله است که باید سهمبندی شود یعنی در برخی موارد دانشگاه و در برخی موارد فقها باید وارد شوند تا مسئله را حل کنند.
نظر شما