به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از خبرگزاری قدس، نامه اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی حماس، به مقام معظم رهبری و قدردانی از مواضع ثابت و حمایتی جمهوری اسلامی ایران در باره فلسطین از ابعاد مختلف قابل بررسی است.
این نامه در زمانی ارسال شده است که هم فلسطین و هم منطقه شرایط جدیدی را تجربه می کنند. هر چند این نامه اندکی پس از صدور بیانیه "بالفور دوم" ترامپ در باره بییت المقدس ارسال شده است اما در زمانی منتشر شد که کشور ایران نیز اغتشاشاتی را پشت سر گذاشت که به اذعان تحلیلگران، طراحی و مدیریت آن از مدت ها قبل توسط برخی کشورهای غربی با همکاری رژیم صهیونیستی و دول مرتجع عرب انجام شده بود.
آقای هنیه در این نامه صراحتا از مردم و نظام اسلامی ایران و ثبات ارزشمند کشور تمجید کرده است. ثباتی که بی تردید حاصل همدلی مردم و نظام است. در باره این نامه نکاتی با توجه به این سوال؛ اساسا حماس بر پایه چه نیازهایی – داخلی ، منطقه ای و بین المللی - نامه ای با این محتوا را برای ایران، آن هم برای عالی ترین مقام ایرانی ارسال داشته است:
بحران سوریه نقطه عطفی در روابط ایران و حماس محسوب می شود. بخشی از جریان حماس متاثر از این بحران و تحلیل نادرست از تحولات حوزه بیداری در برخی کشورهای عربی، سیاستی غیر همسو با ستون اصلی محور مقاومت را اتخاذ کرده و عملا در دام سازمان های اطلاعاتی کشورهای مصر و عربستان و قطر گرفتار شدند. (هرچند عقلای حماس خردمندانه نسبت به این زاویه گیری از ایران هشدار می دادند و بخشی از نیروهای فلسطینی در سوریه نیز در جنگ علیه تروریسم تکفیری تحت فرماندهی محور مقاومت ایثارها داشته اند) هدف از این فریب با استفاده از بحران سوریه، جداسازی مقاومت فلسطین از ایران بود.
مدیریت بردبارانه ایران در این قضیه و نیز پیروزی های محور مقاومت در سوریه و عراق، عملا این توطئه خطرناک غربی، عربی و عبری را خنثی کرد. کارشناسان تغییر در حوزه های رهبری حماس و انتقال ریاست دفتر سیاسی از خارج به داخل فلسطین، همچنین سفر چندین هیات حماس و خصوصا هیات همراه صالح العاروری به تهران را در همین چارچوب ارزیابی می کنند.
توافق آشتی ملی یک ضرورت جامعه فلسطینی است. اقدامی که حماس انتظار داشت با تحقق آن محاصره تقریبا ۱۲ ساله غزه مرتفع گردد و شرایط اقتصادی این زندان بزرگ رو به بهبودی نهد.غافل از آن که طرف مقابل به رهبری محمود عباس، اهداف دیگری را از فعال سازی روند توافق آشتی ملی دنبال می کند که مهمترین آن امیدوار نگه داشتن حماس به آینده و معلق نگه داشتن مقاومت و به عبارت دیگر خنثی سازی سلاح مقاومت بود. علی رغم همه امتیازاتی که حماس از آن چشم پوشید و در اختیار محمود عباس قرار داد، نه تنها هیچ تغییرمثبتی در شرایط محاصره غزه حاصل نشد بلکه، غزه در آستانه فروپاشی کامل اقتصادی قرار گرفته است. این افق ناپیدای توافق آشتی ملی ایجاب می کند تا حماس در راهبردهای خود تجدید نظر کند.
در دوره زمانی که سلاح حماس، عملا خاموش شده بود، رژیم صهیونیستی از فرصت نهایت بهره را برده و سیاست های اشغالگرانه خود را تسریع کرد. ساخت شهرک های جدید در مناطق اشغالی ۱۹۶۷ و خصوصا منطقه بیت المقدس و تشدید سیاست های تجاوزگرانه این رژیم در باره حرم شریف قدس، همچنین تقسیم زمانی این مکان اسلامی در همین چارچوب تعریف می شود. هر چند جوانان کرانه باختری با شجاعتی مثال زدنی و البته در نهایت مظلومیت از اول اکتبر ۲۰۱۵ انتفاضه ای را با دستان خالی شروع کرده و امیدار بودند ضمن افزایش هزینه های امنیتی و کند سازی سیاست های تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی، سلاح غزه از خاموشی خارج شود و انتفاضه مظلومانه شان ابعاد گسترده تری یابد. اما دریغ!
نشست رهبران بیش از ۵۰ کشور عربی و اسلامی در ریاض و مواضع مطرح شده در آن علیه ایران و حزب الله و حماس از سوی رئیس جمهور امریکا و انفعال کامل رهبران حاضر، نشانه یک توطئه بزرگ علیه محور مقاومت و آرمان فلسطین بود. توطئه ای که با بیانیه ترامپ در باره بیت المقدس، همچنین اعلام "معامله قرن" و یا "قرارداد نهایی" از سوی وی، ابعاد آن آشکار تر شد. توطئه ای که عملا در صدد یکسره سازی فلسطین به نفع رژیم صهیونیستی است.
ایالات متحده امریکا سال هاست که به عنوان یک قدرت موثر در تحولات منطقه نقش آفرینی داشته است. هر چند امریکا از دوره جیمی کارتر خود را به عنوان یک میانجی در قضیه فلسطین نمایش داده است. اما در سال های اخیر در سطح منطقه جایگاه خود را تا حد زیادی از دست داده است. کاهش نفوذ امریکا در سطح منطقه همزمان با افزایش نفوذ سیاسی و اقتصادی رقبای سنتی آن(چین، روسیه و اتحادیه اروپا) موجب از دست رفتن جایگاه این کشور در سطح بین المللی شده است. این مسئله و مواضع اخیر ترامپ در باره فلسطین و قدس که تردیدها را در باره میانجی صادق بودن امریکا از بین برده است، جامعه فلسطین را به سمت انتخاب های دیگر در سطح منطقه و بین الملل سوق داده است.
رژیم های عربی بعد از نشست ریاض آشکارا در مسیر تضاد با جامعه فلسطین حرکت کردند. بیانیه رسمی عادل الجبیر وزیر امور خارجه رژیم سعودی پس از نشست ریاض و قرار دادن حماس در فهرست تروریسم، نشانه روشنی از این روند است. حماس به این درک رسیده است که دلبستن به این رژیم ها اساسا اشتباه بوده است و دیگر نباید در شرایطی که آنها تعریف می کنند خود را قرار دهد. از این روی باید در انتخاب های خود دقت بیشتری داشته باشد.
در سطح بین المللی اروپا با آنکه صراحت و افراط دولت امریکا را در ارتباط با قضیه فلسطین ندارد اما نشان داده که نمی تواند حامی خوبی برای جامعه فلسطین محسوب شود. زیرا آنها از هر راه حلی که بتواند بحران فلسطین را به گونه ای به پایان برساند که موجودیت و امنیت اسرائیل حتی فراتر از مرزهای اشغالی ۱۹۴۸ تامین کند، استقبال می کند، حتی اگر عدالت در باره جامعه فلسطینی نادیده گرفته شود. این رفتار ثابت اتحادیه اروپا در باره فلسطین بوده است. بر این اساس حماس نمی تواند اروپا را یک انتخاب مناسب بداند. هر چند تلاش می کند به گونه ای با اروپا که اکنون به صورت یک رقیب تقریبا جدی امریکا در ابعاد اقتصادی مطرح است، همکاری کند.
چین هم جدی ترین رقیب اقتصادی امریکا محسوب می شود. رقیبی که در آینده می تواند در قامت یک رقیب بسیار جدی امنیتی هم مطرح شود. اما چین فعلا حرکت بی حاشیه را در پرونده های بین المللی امریکا انتخاب کرده است و از ورود مستقیم به بحران فلسطین مانند همیشه خودداری می کند. از این روی حماس نمی تواند امید چندانی به چین در خنثی سازی توطئه بزرگ قرن داشته باشد.
روسیه تا کنون سعی کرده در بحران فلسطین به گونه ای رفتار کند که منافع منطقه ای آن به خطر نیفتد. اما با شروع بحران تکفیری در منطقه و آشکار شدن افق های فعالیت این جریان تروریستی برای منافع و امنیت روسیه، این کشور خود را ناگزیر از ورود به معادلات منطقه ای دید. حضور روسیه در سوریه در کنار محور مقاومت به رهبری ایران در همین چارچوب تعریف می شود. روسیه و ایران نشان داده اند که یک ظرفیت بسیار موثر برای حل بحران های منطقه ای محسوب می شوند و استمرار این حرکت می تواند نظم نوینی را در سطح منطقه و بین الملل ایجاد کند و معادلات منطقه ای و بین المللی آرایش جدید پیدا کنند. از این روی جامعه فلسطینی احساس می کند که می تواند با روسیه یک سری منافع متقابل تعریف کرده و بر اساس آن همکاری هایی را تعریف کند که وزنه روسیه در بحران فلسطین را به نفع جامع فلسطین سنگین کند. کارشناسان سفر آتی محمود عباس به فلسطین را در همین چارچوب ارزیابی می کنند. کما اینکه همکاری موثر و مفید روسیه با محور مقاومت، با توجه به نگاه خاص ایران به بحران فلسطین، می تواند در عرصه فلسطین نیز ورود داشته باشد.
عملکرد درخشان محور مقاومت در مدیریت بحران های منطقه ای، پایان بخشی به بحران خلافت داعش در عراق و سوریه و نیز موفقیت هایش در تقابل با تروریست های تکفیری در سوریه و لبنان، نشان داد که این محور موثر ترین بازیگر منطقه ای است. بازیگری که با اضافه شدن روسیه دارای توان بیشتری نیز شده است. بر این اساس و با توجه به رفتار بی فراز و فرود ایران در باره فلسطین، علی رغم کژ راهه ای که بخشی از حماس پیمود، حماس احساس می کند که ایران بهترین و مناسب ترین انتخاب برای عبور از توطئه بزرگ غربی، عبری و عربی است. خصوصا که دور نمای این توطئه ایران را نشانه رفته است و ایران می داند که حمایت قوی تر و آشکارتر از مقاومت فلسطین کاملا در راستای منافع و امنیت این کشور است.
در نامه هنیه بر آمادگی جامعه فلسطینی برای مقابله با توطئه طراحی شده امریکا و رژیم صهیونیستی تاکید شده است. در واقع آقای هنیه بر آمادگی ذهنی فلسطینیان کرانه باختری برای دست زدن به یک انتفاضه مسلحانه اشاره می کند. نکته ای که مقام معظم رهبری به عنوان یک راهبرد در تاریخ یک مرداد ۱۳۹۳ برای افزایش فشار به رژیم صهیونیستی و یکسره کردن سرنوشت این رژیم مطرح کرده بود. بر این اساس این اعلام آمادگی در بطن خود یک مطالبه مهم دارد و آن حمایت از این قیام مسلحانه سراسری است. اهمیت این راهبرد وقتی بیشتر آشکار می شود که تنها در انتفاضه مسجد الاقصی اقتصاد اسرائیل از رشد ۶% + به ۶%- تنزل یافت و هزینه های امنیتی اسرائیل تصاعدی افزایش یافت و مهاجرت جامعه یهودی معکوس گشت. این در شرایطی بود که انتفاضه مسجد الاقصی فراگیرانه مسلحانه نبود و غزه هم مانند امروز از قدرت تهاجمی موثر برخوردار نبود. اگر کرانه باختری وارد مرحله انتفاضه مسلحانه شود با حمایت غزه مسلح هم اقتصاد اسرائیل ضربه سهمگینی دریافت خواهد کرد و هم هزینه های امنیتی آن شدیدا افزایش خواهد یافت و هم این انتفاضه تاثیر ویرانگری بر سیاست های جمعیتی رژیم صهیونیستی وارد خواهد ساخت.
این نامه نشان داد که جریان سلطه به رهبری امریکا در سیاست های منطقه ای خود که بر پایه جدا سازی مقاومت فلسطین از ایران و محور مقاومت شکست خورده اند. نکنه ای که محمود الزهار یکی از رهبران همیشه دور اندیش حماس نیز بر آن تاکید کرده است. حماس نشان داد که بیشتر از گذشته به ایران نزدیک شده است و البته این نزدیکی یک اقدام تاکتیکی نیست بلکه همانگونه که اسماعیل رضوان از اعضاء حماس نیز اشاره کرده است، اقدامی راهبردی است. زیرا زمان تاکتیک گزینی آن هم در ارتباط با ایران نیست. ارسال این نامه خود گویای راهبردی بودن رابطه با ایران است.
سلطه فلسطینی به رهبری محمود عباس و به تعبیری جنبش فتح و سایر جنبش های عضو ساف باید صف خود را آشکارا مشخص سازند. انتقاد از اسرائیل در زمانی که در همه ابعاد با آن همکاری می شود جز یک خدعه و نفاق نیست و در واقع خیانت به ملت فلسطین است. اساسا توقف همکاری با دشمن صهیونیستی به تشدید انتفاضه کمک خواهد کرد. اینک جریان سازش فلسطینی باید خود را از ننگ همراهی و خیانت به ملت فلسطین، جدا کند. اقدامی که هر چه سریعتر باید صورت بگیرد زیرا در غیر این صورت جامعه فلسطینی خود را آماده انتقام از خائنان ساخته است و انتفاضه آتی دو هدف را تواما دنبال خواهد کرد، دشمن صهیونیستی و خائنان به آرمان و ملت فلسطین!
مقاومت مسلحانه و تهاجمی آن گونه که محمود الزهار نیز به آن به عنوان تنها راه حل، اشاره می کند؛ باید به عنوان راهبرد اصلی و محوری از سوی جامعه فلسطین انتخاب شود. اینک زمان سهم خواهی در حوزه رهبری انتفاضه نیست. مقاومت فلسطینی بخشی از محور مقاومت منطقه ای است و باید خود را تحت رهبری واحد این محور تعریف کند تا هم دچار اختلافات داخلی نشود و هم با اتخاذ سیاست های واحد نتایج بهتری را در نیل به اهداف کسب کند.
کارشناسان تاکید دارند در صورت تحقق انتفاضه مسلحانه سراسری، پیروزی نهایی حتمی است. زیرا دشمن صهیونیستی علی رغم همه ادعا هایی که می کند؛ در ضعیف ترین و آسیب پذیر ترین شرایط خود از زمان تشکیل در سال ۱۹۴۸ قرار گرفته است. قدرت های حامی آن نیز دیگر شرایط گذشته را ندارند. امریکا به عنوان حامی راهبردی اسرائیل، اکنون در سراشیبی سقوط قرار گرفته است و در حال از دست دادن جایگاه جهانی خود است تا جاییکه امروزه از آن با عنوان یک دولت منزوی یاد می کنند. مخالفت با بیانیه ترامپ در باره قدس هم در شورای امنیت با ۱۴ رای از ۱۵ رای و هم در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، با ۱۲۸ رای، همچنین مخالفت شورای امنیت با پیشنهاد مداخله در امور داخلی ایران شاخص مهمی در این ارتباط محسوب می شود.
علی رغم همه خیانت هایی که سران برخی رژیم ها انجام داده اند – هم خیانت به آرمان فلسطین و هم خیانت به منافع امت در کل و حتی خیانت به منافع ملل خود – امروزه جهان اسلام در قدرتمندترین شرایط خود قرار دارد. محور مقاومتی که علیه دشمن صهیونیستی و جریان سلطه از ایران، و عراق و سوریه و لبنان و تا یمن شکل گرفته است و موفقیت های آن در جنگ های نیابتی با دشمن صهیونیستی و امریکا و دولت های مزدور عربی را کارشناسان شاخص مهمی در این باره به شمار می آورند. قدرتی که ایران در کسب آن نقش بی بدیلی دارد و اشاره اسماعیل هنیه در نامه به ثبات ایران هم به همین موضوع بر می گردد؛ زیرا اگر نبود تلاش ایران برای گسترش حوزه های نفوذ خود، امنیت و ثبات امروزه با توجه به طرح های تفکیکی جریان سلطه برای منطقه، تنها در رویا برای ایران متصور می بود.
بر این اساس در چنین شرایطی که دشمن در کلیت خود یعنی محور غربی، عربی و عبری در ضعیف ترین و آسیب پذیر ترین شرایط خود قرار دارد و جهان اسلام هم با محور مقاومتی که به عنوان بازوی آن عمل می کند در بهترین شرایط ممکن قرار گرفته است، همه ملت ها باید با همه امکانات و ظرفیت های موجود، وارد میدان شوند. به عبارت دیگر انتفاضه از مردم فلسطین، حمایت لجستیکی از محور مقاومت و حمایت های دیگر از مردم منطقه می تواند مسئله فلسطین را به نفع جهان اسلام یکسره سازد.
نظر شما