زندگی از دل آوارهای «بمب» می‌روید/ ضعف در طراحی صحنه و لباس

به گزارش خبرنگار مهر، جعفر گودرزی نایب رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران و نویسنده و منتقد سینما در یادداشتی به فیلم سینمایی «بمب» به کارگردانی پیمان معادی پرداخته است.

در متن این یادداشت آمده است: «موضوع بمباران شهرها در دهه ۶٠ و فضای ملتهبی که در آن دوران بر مردم و سیستم آموزشی و مدارس گذشت با چاشنی عشق در دومین فیلم پیمان معادی به تصویر کشیده شده است.

فضای نوستالژی و کمتر دیده شده دهه ۶۰ در آثار تصویری که در فیلم «بمب» دیده و حس می شود و تاکید بر این نوستالژی هم در فیلم به خوبی مشهود است اما متاسفانه این حس و دغدغه فقط در مطرح کردن موضوع احساس می شود اما در نوع انتخاب صحنه و لباس و روابط آدم ها وجود ندارد.

اما چیزی که به وضوح می توان در متن فیلم حس کرد نمایش روزمرگی‌های ما و مشکلات فی ما بین در روابط جامعه پرسوتفاهم در تعاملات فردی، خانوادگی و اجتماعی افراد منتها در یک اتمسفری نوستالژیک در برشی از دهه ۶۰ است و در انتها تاکید بر عنصر عشق و درک متقابل به مثابه قدرتمندترین مولفه‌ای که در بحرانی ترین موقعیت‌ها همه چیز را تغییر می دهد و اینکه نگاه عاشقانه حتی یک نوجوان می تواند زندگی در حال فروپاشی معلم را دگرگون کند و عشق خفته آنها را از زیر خروارها خاک بیرون بکشد؛ کاری که دخترک نوجوان با معلم زبان خود با بازی لیلا حاتمی کرد.

نکته دیگر فیلم، اشاره بر لزوم گفتگو در جامعه و خانواده است و این فقدان گفتگو است که بسیاری از خانواده ها را به ورطه جدایی و نابودی می کشاند اما متاسفانه روی این موضوع هم تمرکز ندارد و در میان خرده داستانک ها و موقعیت های کوچک و ریز اما بسیار، گم شده است.

شخصیت های فیلم بدون شناسنامه اند و از آنها چیز زیادی نمی دانیم و به همین دلیل کمتر باورپذیر هستند.

نمی دانم معادی به چه دلیل خواسته اغراق در سیستم آموزشی را که با واقعیت آن دوران تناسبی ندارد نشان دهد و روی این موضوع تاکید هم دارد یا در آن دهه وجود سربازان در خیابان و کنار سنگرهایی که زده شده چه معنا و مفهومی دارد در صورتی که اصلا اینگونه نبوده است.

معادی بر خشن بودن آن شرایط صحه هم گذاشته و دیوارهای مدرسه روش نو را پر از شعارهای مرگ بر آمریکا و شوروی و اسراییل و ...کرده و تنها در بخشی  از دیوار مدرسه شعار بنی آدم اعضای یکدیگرند را جای داده است آن هم کمرنگ و رنگ و رو رفته و وقتی عشق متبلور می شود همه جا رنگ سپیدی می گیرد مثل صحنه ای که ناظم با بازی پیمان معادی نامه عاشقانه پسرک به دخترک را جلوی دیواری که دیگر شعاری رویش نیست و سفید مطلق است از جیبش در می آورد و مشغول خواندن می شود.

در پایان با همه مواردی که عنوان شد «بمب» ارزش یکبار دیدن را دارد.»