تحمیل هزینه ۷۵۰میلیارد دلاری کم شنوایی به نظام سلامت کشورها

به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر سعید محمودیان همزمان با سوم مارس روز جهانی شنوایی، اظهارداشت: سازمان بهداشت جهانی خواستار اقدام دولت ها و شرکای آنها برای جلوگیری از افزایش کم شنوایی است. بر اساس آخرین برآوردهای منتشر شده توسط سازمان جهانی بهداشت به مناسبت روز جهانی شنوایی در سوم مارس ۲۰۱۸، قریب بر ۹۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان تا سال ۲۰۵۰ از کم شنوایی ناتوان کننده رنج خواهند برد.

وی افزود: در حال حاضر ۴۶۶ میلیون نفر در سراسر جهان از کم شنوایی رنج می برند، که ۳۴ میلیون نفر از آنها کودک هستند. آمارهای رسمی منتشر شده توسط این سازمان حکایت از رشد روز افزون کم شنوایی ناتوان کننده طی سال های گذشته بخصوص در پنج سال اخیر دارد که از ۳۶۰ میلیون نفر در سال ۲۰۱۳ به ۴۶۶ میلیون نفر طی سال ۲۰۱۷ رسیده است .

مدیر برنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت ادامه داد: متاسفانه دو سوم افراد دچار کم شنوایی در کشورهای در حال توسعه زندگی می کنند. از نظر بار کلی بیماری ها (GBD) ، کم شنوایی ۸/۶ درصد از بار کلی بیماری ها را شامل می شود و بر اساس سال های سپری شده با ناتوانی (YLD) سومین عامل اصلی را به خود اختصاص می دهد.

محمودیان گفت: عدم شناسایی و مداخله به موقع کم شنوایی، سالانه ۷۵۰ میلیارد دلار در هزینه های مستقیم سلامت کشورها صدمه تحمیل می کند و باعث از دست دادن بهره وری در کشورها می شود.

وی افزود: دلایل اصلی رشد بالای کم شنوایی در جهان طی این سالها، افزایش جمعیت سالمندی، افزایش عوامل خطر مانند ابتلا به عفونت های گوشی و دیگر عفونت ها و بیماری هایی مانند سرخک، اوریون، سرخجه، مننژیت، سیتومگالوویروس، استفاده بی رویه و نابجا از داروهای آسیب رسان به شنوایی مانند داروهای سل و مالاریا و مصرف ناصحیح از آنتی بیوتیک های اتوتوکسیک آمینوگلیکوزیدی، قرار گرفتن افراد در معرض اصوات بلند و استفاده بی رویه از تلفن های همراه و دستگاه های صوتی شخصی در اماکن تفریحی و محل کار است.

محمودیان ادامه داد: کم شنوایی بر بسیاری از شئونات زندگی افراد تاثیر مستقیم و غیر مستقیم می گذارد. اثرات این بیماری بر توانایی افراد برای برقراری ارتباط، معاشرت، یادگیری، کار و لذت در زندگی، کمک به فقر خانواده، انزوای اجتماعی و احساس تنهایی بسیار تاثیر گذار است. در افراد مسن به طور خاص، کم شنوایی می تواند منجر به زوال شناختی، افزایش خطر ابتلا به افسردگی و زوال عقل شود.

مدیربرنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت گفت: خوشبختانه بیش از ۵۰ درصد از انواع کم شنوایی و ناشنوایی بزرگسالان و ۶۰ درصد از انواع کم شنوایی و ناشنوایی کودکان با اجرای برنامه های پیشگیری و مراقبتی در نظام سلامت قابل پیشگیری اولیه هستند. ایمن سازی کودکان در برابر بیماری های عفونی، غربالگری شنوایی نوزادان و کودکان و تشخیص و درمان بموقع کم شنوایی، درمان افراد مبتلا به عفونت مزمن گوش؛ ترویج زایمان طبیعی برای کاهش خطر آسفیکسی و عفونت نوزادان همراه با کاهش شنوایی؛ پیشگیری از مصرف مواد مخدر سینتتیک و روان گردان که دارای خطر ایجاد کم شنوایی در افراد هستند.

محمودیان افزود: کنترل مواجهه با صداهای بلند در محیط های شغلی و تفریحی و افزایش آگاهی در مورد شیوه مراقبت از سلامت گوش و شنوایی از جمله موارد کاهش بار بیماری محسوب می شوند.

وی ادامه داد: بخش مدیریت بیماری های غیر واگیر، معلولیت، خشونت و پیشگیری از آسیب سازمان بهداشت جهانی گزارش داده است که روند کنونی و پیش بینی های آینده مطرح می کند که تعداد افراد مبتلا به افت شنوایی به شدت رو به افزایش است. تا زمانی که اقدام مناسب صورت نگیرد، تقریبا از هر ۱۰ نفر یک نفر مبتلا به کم شنوایی تا سال ۲۰۵۰ می شوند. این امر به طور قابل توجهی بر زندگی بیماران کم شنوا یا ناشنوا تأثیر می گذارد و هزینه های قابل توجهی را برای سیستم های بهداشتی تحمیل می سازد. کم شنوایی ناتوان کننده بر بسیاری از شئونات زندگی افراد تاثیر مستقیم و غیر مستقیم می گذارد.

وی ادامه داد: کم شنوایی های درمان نشده، سالانه ۷۵۰ میلیارد دلار به کشورها در هزینه های مستقیم سلامت آنها ضرر تحمیل می کند و باعث از دست دادن بهره وری در کشورها می شود. مداخلات بموقع درمانی و توانبخشی می توانند کم شنوایی و اثرات نامطلوب آن را کاهش دهند.

محمودیان گفت: تشخیص و مداخله زودهنگام کم شنوایی در به حداقل رساندن عواقب کم شنوایی به ویژه برای کودکان بسیار کمک می کند. این از طریق برنامه های غربالگری به دست می آید. در مواردی که آسیب شنوایی دیگر اجتناب ناپذیر است، حصول اطمینان از دستیابی به فن آوری های مناسب و مقرون به صرفه مانند سمعک ها و ایمپلنت های قابل کاشت شنوایی از طریق جراحی، و خدمات ارتباطی مانند گفتار درمانی، زبان اشاره و زیر نویس کردن برنامه ها حیاتی است.

وی با اشاره به اینکه دولت ها و ذی نفعان برنامه پیشگیری و کنترل کم شنوایی نقش کلیدی ایفا می کنند، گفت: برای جلوگیری از افزایش کم شنوایی ناتوان کننده ، سازمان بهداشت جهانی برنامه هایی را برای حمایت از دولت ها و ذی نفعان خود ارائه داده است این موارد حمایت شامل: امکان ادغام برنامه های مراقبت از گوش و شنوایی به سیستم مراقبت های سلامت اولیه (PHC) که به عنوان بخشی از پوشش بهداشت جهانی بیانجامد، افزایش آگاهی عمومی در مورد پیشگیری از کم شنوایی، اطمینان از خدمات و مراقبت های مربوط به درمان کم شنوایی، از جمله دسترسی به فن آوری های کمک شنوایی و خدمات ارتباطی، آموزش افراد کارآمد و کارشناس در حیطه مراقبت از شنوایی، استفاده صحیح از دستگاه های صوتی شخصی و در محل های تفریحی و محل کار، توانمند سازی افراد با کم شنوایی برای غلبه بر انگ و تبعیض است.

مدیربرنامه پیشگیری از ناشنوایی وزارت بهداشت گفت: سازمان بهداشت جهانی همچنین توسعه یک گزارش جهانی و مجموعه ابزار مربوط به شنوایی را آغاز کرده است تا شواهد معتبر در مورد میزان کاهش شنوایی در سطح جهان، و همچنین پیشگیری، درمان و توانبخشی آن را فراهم کند.

وی گفت: روز جهانی شنوایی در سال ۲۰۱۸ متمرکز بر موضوعات و محورهای؛ افزایش شیوع کم شنوایی در سطح جهان روندی نگران کننده دارد، اهمیت اقدامات پیشگیرانه مناسب برای جلوگیری از افزایش بار ناشی از کم شنوایی در جوامع الزامی است، نیاز به اطمینان از دسترسی همگانی به خدمات توانبخشی و برقراری ارتباط برای افرادی که دارای کم شنوایی هستند وجود دارد، از گوش های خود در برابر اصوات بلند محافظت کنید، در صورت گوش درد و یا سایر علائم عفونت به پزشک مراجعه کنید، در مورد مصرف داروها حتما با پزشک مشورت کنید، به طور منظم شنوایی خود را بررسی کنید.

محمودیان، روند رشد کم شنوایی و ناشنوایی از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۵۰ بر اساس گزارش رسمی سازمان جهانی بهداشت را چنین برشمرد: شیوع ۳۶۰میلیون نفر در جهان کم شنوایی معلولیت زا، ۳۲ میلیون کودک، ۳۲۸ میلیون بزرگسال، ۱۸۳ میلیون مرد، ۱۴۵ میلیون زن.

وی در پایان‌ افزود: دو سوم افراد دارای کم شنوایی در کشورهای در حال توسعه هستند. بیش از ۵۰ درصد از انواع کم شنوایی و ناشنوایی قابل پیشگیری هستند