خبرگزاری مهر-گروه هنر-نیوشا روزبان: مدرسه ملی سینمای ایران در تاریخ ۲۴ اسفند ۱۳۹۳ به صورت رسمی و با مدیریت روح الله حسینی فعالیت خود را در حوزه آموزش تخصصی سینما آغاز کرد. این مدرسه در گام اول با شناسایی و انتخاب استعدادهای درخشان و نخبه در حوزه سینما، ۲۰ هنرجو را از سراسر کشور تحت آموزش خود قرار داد که از جمله دانشجویان موفق این مدرسه می توان به بهمن و بهرام ارک اشاره کرد که با فیلم «حیوان» در فستیوال های معتبر جهانی خوش درخشیدند و نقدهای مثبتی را دریافت کردند.
این مدرسه در آغاز چهارمین سال فعالیت های خود با تغییرات مهمی در برنامه هایش همراه است به گونه ای که دیگر شاهد شناسایی و انتخاب استعدادهای سینما به صورت مستقیم از سوی مدرسه ملی سینما نخواهیم بود.
با روح الله حسینی درباره برنامه ها و ماموریت های جدید مدرسه ملی سینما به گفتگو نشستیم. وی معتقد است آموزش همچنان از جمله شاخصه های مهم این مدرسه به شمار می رود اما شکل آن دچار تغییر شده است به گونه ای که این بار با ۶ دانشگاه معتبر کشور که با آنها تفاهمنامه امضا شده برای شناسایی دانشجویان با استعداد در حوزه سینما همکاری می شود. وی در بخش دیگری از صحبت های خود به این مساله اشاره کرد که بخشی از بحث آموزش در مدرسه ملی سینما براساس تقاضا صورت می گیرد و براساس نیاز سینما برنامه ریزی می شود.
با ما در بخش نخست این مصاحبه همراه باشید:
*با تغییر سیاست های مدرسه ملی سینما بیشترین بخشی که دچار تحول شده بحث آموزش است. بحث را می توانیم از همین جا شروع کنیم که جدیدترین تغییرات در حوزه آموزش در مدرسه ملی چیست؟
- مدرسه ملی سینمای ایران نهادی آموزشی و پژوهشی است و به طور طبیعی ۲ شاخه آموزش و پژوهش از ابتدا و هم‌اکنون محور فعالیت‌ها و اقدامات مدرسه ملی بوده و هست فقط تفاوت در رویکرد و اولویت‌ها پیش آمده است. بدین شکل که از یکسال پیش، به صورت مستقیم وارد آموزش و تربیت کادر جدید برای سینمای ایران نشده‌ایم، اما این بدان معنا نیست که با پرورش و آموزش جوان‌ها کاری نداریم، بالعکس، براساس سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌های جدید و انجام شده، موضوع آموزش برای جوان‌ها را در برنامه کاری خود و در شکل جدیدی ادامه می‌دهیم. در همین راستا، از سال گذشته ۶ تفاهمنامه با ۶ دانشگاه معتبر و مهم کشور که در آنها رشته سینما دایر است، منعقد کرده‌ایم که شامل دانشگاه تهران، دانشگاه هنر، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه صدا و سیما، دانشگاه سوره و دانشگاه جامع علمی-کاربردی می‌شود؛ ماموریت جدید ما همکاری با این دانشگاها برای توانمندتر کردن دانشجویان آنها برای ورود به بازار و حرفه سینما است.
از سال گذشته ۶ تفاهمنامه با ۶ دانشگاه معتبر و مهم کشور که در آنها رشته سینما دایر است، منعقد کرده‌ایم که شامل دانشگاه تهران، دانشگاه هنر، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه صدا و سیما، دانشگاه سوره و دانشگاه جامع علمی-کاربردی می‌شوددر واقع، این دانشگاه‌ها به نوبه خود ورودی یک سری از استعدادها و دانشجویان جوان به سینما هستند؛ براساس تفاهم انجام شده قرار بر این شده است تا با همکاری این دانشگاه‌ها برنامه‌های فوق‌العاده‌ای را طراحی و اجرا کنیم تا دانشجویان سینمای شاغل در آنها را به اصطلاح «توانمند و اشتغال‌پذیر» کنیم تا برای ورود به بازار کار و حرفه سینما آمادگی بیشتری داشته باشند. می‌توان گفت همان برنامه‌ای که مدرسه ملی سینما در گذشته برای استعدادهایی که خود بیرون از فضای سینما و دانشگاه‌ها شناسایی می‌کرد و اجرا می‌نمود، این بار برای استعدادهایی که از دل دانشگاه‌ها شناسایی می‌شوند، اجرا می‌کند.
*به نوعی برنامه ها را با نگاهی به بازار اشتغال پیش می برید.
-به نظرم این برنامه در شرایط و وضعیت فعلی سینمای ایران که در آن ما با معضل بیکاری و سرگردانی تعداد قابل توجهی از دانشجویان سینما مواجه هستیم، نسبت به برنامه قبلی موثرتر و مفیدتر است؛ اگر غیر از این بود، دستکم خود من با وجود تمام تلاش و وقتی که از بدو تاسیس مدرسه تاکنون صرف کرده‌ام، به همکاری با مدرسه ادامه نمی‌دادم؛ چرا که خودم از خانواده دانشگاه هستم و می‌دانم چه اندازه کمک به نظام دانشگاهی برای ایجاد ارتباط با صنعت و فضای حرفه‌ای ضروری و مهم است.
همه ما قبول داریم که یک سری از استعدادهای ما در حوزه‌های مختلف و به طور طبیعی در حوزه سینما زمانی که وارد دانشگاه می‌شوند، تلف می‌شوند که البته این امر دلایل مختلفی دارد. من با فضا و امکانات دانشگاه‌ها، مراودات و بروکراسی حاکم بر آن، همچنین تعداد دانشجویانی که هر ساله در رشته سینما به دانشگاه‌ها وارد می‌شوند، آشنا هستم. در حال حاضر از دانشگاه‌هایی که نام بردم به غیر از دانشگاه علمی کاربردی، نزدیک به ۸۵۰ دانشجو به ما معرفی شده‌اند؛ دانشگاه علمی کاربردی به تنهایی بیش از ۳ هزار دانشجو در گرایش‌های مختلف سینمایی ثبت‌نام کرده است. تصور کنید که رقمی نزدیک به ۴ هزار نفر جوان اغلب با امید ورود به کار و حرفه سینما وارد دانشگاه‌ها شده‌اند. می‌شود آینده چنین شرایطی را حدس زد: تعداد زیادی از این دانشجویان در نهایت به دلایل مختلف سرخورده می‌شوند و بی‌شک استعدادهایی هم که در میان این خیل گسترده عموماً در تکاپو هستند، از بین می‌روند.
این جا است که، براساس توافق انجام شده، مدرسه ملی سینمای ایران در زمینه شناسایی استعدادهای جوان در دانشگاه‌ها به کمک نظام آموزشی دانشگاهی می‌رود و از این استعدادها حمایت می‌کند. حمایت‌ها در حوزه پژوهش نیز دنبال می‌شود. به این شکل که از رساله‌ها و پایان‌نامه‌های دانشجویی در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری نیز حمایت می‌کنیم، البته از پایان‌نامه‌ها و رساله‌هایی که به حال سینمای ایران و حل مسائل امروز سینمای ایران کمک کنند.
ما در آغاز کار مدرسه می‌توانستیم در طول سال ۲۰ نفر را به عنوان استعداد شناسایی کنیم و آموزش دهیم ولی در حال حاضر، استعدادها و در کل جوان‌ها در دل دانشگاه‌ها مورد حمایت قرار می‌گیرندخلاصه اینکه، ما در آغاز کار مدرسه می‌توانستیم در طول سال ۲۰ نفر را به عنوان استعداد شناسایی کنیم و آموزش دهیم ولی در حال حاضر، استعدادها و در کل جوان‌ها در دل دانشگاه‌ها مورد حمایت قرار می‌گیرند، که این امر همانطور که اشاره کردم، با در نظر گرفتن وضعیت حال سینمای ایران، به نظر منفعت بیشتری برای سینمای ایران دارد. پس جوان و استعداد از دایره کار و حمایت‌های مدرسه ملی سینمای ایران خارج نشده‌اند، بلکه شکل شناسایی، آموزش و حمایت تغییر کرده است. من شخصا این شکل از استعدادیابی را می‌پسندم، ضمن آنکه تاکید می‌کنم ماهیت مدرسه ملی سینما همچنان آموزشی و پژوهشی است.
*روند شناسایی استعدادها در دانشگاه ها چگونه است؟
- اگر چه ورود به دانشگاه‌ها در حال حاضر به شکلی است که به زعم کارشناسان و صاحبان نظر مطلوب رشد و توسعه علمی و فکری و فرهنگی و حتی اقتصادی هم نیست؛ به عبارتی، همه متقاضیان با هر علاقه و استعدادی باید از فیلتر کنکور سراسری عبور کنند و همین مساله باعث ریزش برخی از استعدادها می‌شود، اما از طرفی غربالی هم صورت می‌گیرد و تعداد قابل توجهی از جوان‌های مستعد و خوش‌فکر برای مثال در حوزه هنر و سینما هم از این طریق وارد دانشگاه‌ها می‌شوند. در واقع، بسیاری از استعدادهایی که می‌خواهند هنر سینما را به صورت جدی دنبال کنند حتما وارد یکی از دانشگاه‌های مهم در حوزه علوم انسانی و هنر می‌شوند. پس نمی‌توانیم بگوییم که با فقر استعداد سینمایی در دانشگاه‌ها مواجه هستیم و مسلما به اندازه توان و ظرفیت خود و بر اساس یک برنامه و همکاری مشترک می‌توانیم در شناسایی استعدادها موفق باشیم. شکل این همکاری و نتایج آن، امری است که ماهانه و یا گاه ۲ هفته یک‌بار در جلسات شورای مرکزی «طرح توانمندسازی و اشتغال‌پذیری دانشجویان» که اعضای آن مدیران دانشگاه‌های نامبرده هستند، مورد بررسی قرار می‌گیرد و مدام در جریان و در دست طرح و گفتگو است.
به عنوان مثال، یکی از مهمترین برنامه‌هایی که در این شورا به تصویب رسیده، «مدرسه تابستانی» است که قرار است هر سال با میزبانی یک دانشگاه برگزار شود و امسال برای اولین بار با میزبانی دانشگاه سوره برگزار می‌شود. در این مدرسه ظرفیت محدود ۴۵ نفری برای این دوره در نظر گرفته شده است و هر کدام از دانشگاه‌ها تنها می‌توانند ۹ نفر را برای حضور در مدرسه تابستانی معرفی کنند، به همین منظور مکانیزمی در دست طراحی است که برترین دانشجویان در این مدرسه حضور پیدا کنند.
یکی از مهمترین برنامه‌هایی که در این شورا به تصویب رسیده، «مدرسه تابستانی» است که قرار است هر سال با میزبانی یک دانشگاه برگزار شود و امسال برای اولین بار با میزبانی دانشگاه سوره برگزار می‌شودهمچنین در کارگاه دیگری که قرار است تابستان امسال برگزار شود، یک استاد مدعو از اروپا در مورد سینمای انیمیشن به دانشجویان انتخاب شده از این دانشگاه‌ها آموزش کارگاهی کوتاه مدت می دهد و با توجه به اینکه در حوزه انیمیشن تنها دانشگاه‌های هنر، تربیت مدرس و صدا و سیما فعالیت می‌کنند و آموزش‌ها عملی است هر کدام از این دانشگاه‌ها تنها می‌توانند تعداد محدودی دانشجو را به ما معرفی کنند.
*براساس تغییر شکل آموزش و تدریس‌ها دیگر شاهد برگزاری کلاس‌های آموزشی در مدرسه ملی سینما نیستیم؟
- مدرسه ملی سینمای ایران دارای تجهیزاتی است که دانشگاه‌های دیگر ندارند. در واقع این تجهیزات، تجهیزات مدرنی است و در چنین شرایطی اگر بخواهیم با کمک فناوری‌های نوین سینمایی آموزشی ارائه دهیم، این آموزش‌ها در محل مدرسه ملی برگزار می‌شوند. از طرفی، مدرسه ملی سینما برای آموزش سفارش دریافت می‌کند، به عنوان مثال به تازگی کارگاه آموزشی برای کارمندان موزه سینما برگزار کردیم که مقدمه‌ای بود بر آشنایی با روش‌های موزه‌داری با تمرکز بر سینما. از این منظر، مدرسه ملی سینما نهادی به اصطلاح ماموریت‌پذیر در حوزه آموزش است. به این معنا که نهاد یا مرکزی مانند موزه ملی سینما اعلام می‌کند که کارمندانش نیازمند آموزش‌های حرفه ای هستند و این سفارش را جهت برطرف کردن نیاز آموزشی‌اش به ما منتقل می‌کند.
این را هم بگویم که ما ابدا تعصبی در برگزاری کلاس‌ها در محل مدرسه ملی سینما نداریم و بیشتر به کاربرد و تاثیر آموزش‌ها در جریان عمومی سینما توجه می‌کنیم.
*در واقع می توان گفت بحث آموزش در مدرسه ملی سینما براساس تقاضا شکل می‌گیرد.
-بله. بخشی از آن بر اساس تقاضا صورت می‌گیرد. در واقع این موضوع، بخش دوم آموزش‌های مدرسه را در برمی‌گیرد. ما در کنار تفاهمنامه‌ای که با دانشگاه‌ها منعقد کردیم، یک تفاهمنامه نیز با خانه سینما و موسسات دیگر سازمان امور سینمایی مانند مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، موزه سینما، موسسه رسانه‌های تصویری و ... امضاء کرده‌ایم، که بر اساس آن هر نوع آموزشی که این مراکز برای نیروهای خود و یا برای افرادی که براساس ماموریت‌های خود می‌خواهند تربیت کنند، لازم می‌دانند، توسط مدرسه ملی سینمای ایران انجام شود و هدف میان‌مدت و بلندمدت سازمان امور سینمایی آن است که این دسته از آموزش‌ها دیگر به صورت پراکنده و مستقل در هر نهادی برگزار نشود و در مدرسه تمرکز پیدا کند.
مراکزی که باید تولید کنند، تولید می‌کنند و مراکزی که باید آموزش دهند تنها آموزش می‌دهند. این طرح البته هنوز به طور کامل به مرحله اجرا نرسیده است و اگر عملیاتی شود اتفاق میمونی است. اینکه یک سازمان قبول کند که اجزای آن به صورت سیستماتیک و در ارتباط و مکمل هم عمل کنند، اتفاق نادر و البته زمان‌بری است.
در همین راستا، براساس تفاهمنامه‌ای که با خانه سینما منعقد شده است، خانه سینما آموزش‌های حرفه‌ای خود را به مدرسه می‌سپارد. کما اینکه تا کنون در کمیته مشترکی که میان خانه و مدرسه تشکیل شده، ۲۰ عنوان کارگاه برای صنوف مختلف مصوب شده است که بخش عمده آن تا پایان سال اجرا می‌شود.
ادامه دارد...
نظر شما