نسخ خطی ادیان مختلف نماینده خوشنویسی غنی ایران است

به گزارش خبرنگار مهر، در نمایشگاه نگاره های آسمانی که در طبقه اول موزه هنرهای دینی امام علی (ع) برپا شده، بیش از 40 نسخه خطی به چشم می خورد. این نمایشگاه که در راستای برگزاری نخستین جایزه جهانی ادیان توحیدی برپا شده به مروری اجمالی بر نسخه های خطی ادیان مختلف پرداخته است.

محمد حکمت، معاون هنری موزه هنرهای دینی امام علی (ع)، این آثار را در ردیف نفیس ترین آثار و گنیجینه های موزه معرفی می کند و معتقد است هر یک از این نسخ می توانند سهمی عمده در معرفی ادیان مختلف داشته باشند. در واقع هدف از گنجاندن این آثار در بخش جنبی جایزه جهانی ادیان توحیدی دادن پیشزمینه ذهنی به مخاطبان است. نام شمس الدین محمد احمد نیریزی تقریبا بارزترین نامی است که در بیشتر این آثار به چشم می خورد. وی یکی از کاتبان معروف دوره قاجار بوده و او را هنرمندی متخصص در حیطه نسخ ممتاز می شناخته اند. قرآن نیریزی از نامی ترین قرآن هاست که با الهام از قرآن اصلی توانسته جایگاهی مخصوص داشته باشد."

برگی از قرآن مذهب به خط نستعلیق خوش، تاریخ 1270 هجری قمری به خط میرزا اسدالله شیرازی، برگه اختتام قرآن مجید به خط نسخ ممتاز به رقم شمس الدین محمد احمد نیریزی، قرآن بدون تاریخ به نگارش محمد الکتاب شیرازی، نسخ نیم دانگ خوش نوشته ابن محمد قائم شیرازی، برگی از انجیل به شکل خط و تذهیب، صفحه ای از فاتحه الکتاب مذهب به نسخ و به خط میرزا محمد شیخ ارسنجانی، خط نسخ ممتاز دودانگ جلی به نگارش شمس الدین محمد احمد نیریزی از جمله نسخ خطی را در این نمایشگاه تشکیل می دهد.

برگی از کتاب میشنا مرقع به خط محتشم کاشانی با درونمایه وقایع کربلا، تورات شفاهی دست نوشته ای بر پوست بازمانده از قرن هفده میلادی، تصویر جلد انجیل اصفهان ارسال شده از موزه جلفا اصفهان، بخش هایی از انجیل به خط تذهیب، برخی دست نویس ها به خط اوستایی، قطعه های خوشنویسی به خط پهلوی یا میانه ارسال شده از کتابخانه کپنهاگ، قرآن بدون تاریخ نوشته محمد کاتب شیرازی، نسخ جلی و نستعلیق نوشته نصیر شیرازی دیگر آثار دیوارکوب این نمایشگاه را دربر گرفته بودند.

قلم های خوشنویسی را از دیرباز با دانگ می سنجیدند که هر یک از این دانگ ها کاربرد خود را داشته اند. به عنوان مثال برای کتیبه ها و قطعه ها از قلم شش دانگ استفاده می شده است. قلم غبار که قلمی نازک و ظریف بوده و کتابت خفی و جلی نیز از مواردی است که در نسخ خطی قدیمی به کار می رفته است، اما دیگر هیچیک از این عناصر کاربردهای امروزی ندارند.