مینسک نقش نمای برجسته رویکرد سودمدارانه مسکو در عرصه بین الملل

به گزارش خبرگزاری مهر، رهبران کشورهای اروپایی از ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه به علت استفاده از ذخایر نفت و گاز خود به عنوان اهرم فشار در اختلاف با بلاروس انتقاد کردند. بلاروس یک مسیر مهم در انتقال نفت و گاز روسیه به اروپا محسوب می شود که به علت اختلاف در زمینه بهای ترانزیتی نفت خام و افزایش قیمت گاز طبیعی، انتقال آن از جانب روسیه قطع گردید .

پس از آنکه مسکو در آخرین روزهای سال 2006 مینسک را به قطع گاز طبیعی به منظور افزایش قیمت آن تهدید کرد، بلاروس ناچارشد به مبلغ اعلام شده یکصد و پنج دلاری روسیه تن در دهد. دربرابر این اقدام روسیه بلاروس بهای ترانزیت 45 دلار در هر تن نفت خام را از روسیه خواستار شد که روسیه در برابر این خواسته نه تنها پیشنهاد را نپذیرفت بلکه نفت صادراتی خود به اروپا را که از خاک مینسک می گذشت، قطع کرد .

با این اقدام مسکو کار انتقال نفت به جمهوری چک ، آلمان، مجارستان، لهستان ،اسلوواکی و اوکراین متوقف شد.

هرچند گفتگوها بین مقامهای بلاروسی و روسی منجر به از سرگیری انتقال انرژی گردید اما موضوع نشان داد روسیه حاضر نیست وجهه تهاجمی خود در زمینه افزایش قیمت انرژی در برابر بلاروسی که به حمایتهای مسکو در برابر اتحادیه اروپا و آمریکا نیازمند است، از دست بدهد .

روسیه وضعیت کنونی بازار نفت و گاز و وابستگی کشورها به انرژی مسکو را در نقطه ایده آلی می بیند و با توجه به بازار انحصاری گاز روسیه در اروپای غربی و بلوک سوسیالیستی سابق به ویژه جمهوریهای تابعه مسکو تلاش می کند از طریق شرکت گاز پروم اراده سیاسی خود را بر منطقه تحمیل کند .

روسیه با افزایش قیمت گاز بلاروس نشان داد که رویکرد مسکو در سیاست خارجی حتی در برابر متحدان استراتژیکش ، سودمدارانه بوده و بدون دریافت هزینه از هیچ کشوری در مجامع بین المللی حمایت گرایی لازم را انجام نمی دهد .

اتحادیه اروپا که بیشتر سوخت مصرفی خود را از روسیه تامین می کند و نسبت به امنیت انرژی نگران است اقدام روسیه را مغایر با تعهدات این کشور عنوان کرده است .

این نگرانی ها در آغاز سال 2006م و با قطع صادرات گاز روسیه به اوکراین آغاز شد. پیشنهاد تاسیس اوپک گازی ، اعطای انحصاری امتیاز گاز صادراتی روسیه به شرکت گازپروم از جانب مجلس دوما، پیشنهاد شرکت گازپروم روسیه جهت همکاری با شرکت سوناتراش الجزایر در زمینه سرمایه گذاری مشترک در تامین انرژی اروپا در مرداد ماه سال 85، ضریب نگرانی های اتحادیه اروپا را افزایش داد.

کشورهای اروپایی و بسیاری از دولتهای شرق و غرب که به روسیه به عنوان یک مجرای چانه زنی در مجامع بین المللی می نگرند پس از این، به این کشور با دیده احتیاط در ائتلاف و اتحادها خواهند نگریست و به ویژه در زمینه نفت و گاز مشتریان اروپایی روسیه جدی تر از گذشته به فکر منابع جایگزین برای تامین انرژی در آینده خواهند بود . ایران ، ترکمنستان و کشورهای شمال آفریقا به دلیل بکر بودن بازار فروش گاز و نفت، سهم بیشتری را در تامین انرژی اروپا بدست خواهند آورد .