احمد شهبازی ورزنه در گفت‌وگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه پسابی که قرار بود به منظور مرطوب سازی تالاب اختصاص پیدا کند مقطعی بوده است، اظهار داشت: این پساب که شامل فاضلاب تصفیه شده شهر اصفهان بود به همراه مقداری سرریز آب کشت به سمت تالاب و بارندگی‌های فصلی در زمینه مرطوب‌سازی تالاب گاوخونی تا حدودی کمک‌کننده بود.
وی با بیان اینکه تخصیص این پساب به تالاب گاوخونی تداومی نداشت و به شکل فصلی اختصاص پیدا کرد ضمن اینکه در مسیر نیز برداشت‌هایی از همین پساب اتفاق افتاده بود، افزود: به نظر می آید اتفاقاتی مانند رهاسازی مقطعی آب یا تخصیص پساب بیشتر جنبه تبلیغاتی داشته است.
نماینده میراث‌فرهنگی و فعال محیط زیست ساکن ورزنه با تاکید بر اینکه باید به شکل جدی تر برای این موضوع برنامه‌ریزی شود، ابراز داشت: پژوهش جدید میان محیط زیست و دانشگاه آزاد خوراسگان نشان از این مطلب دارد که دیگر بهانه‌ای برای تئوری خواندن موضوع انباشت فلزات سنگین در گاوخونی و امکان پراکنش ریزگردهای سمی از این تالاب وجود ندارد.
هنوز مسئولان برنامه بلندمدتی برای احیای گاوخونی ارائه نکرده‌اند
وی ادامه داد: نکته عجیب اینکه مسئولان هیچ برنامه‌ای مانند برنامه بلندمدت دریاچه ارومیه برای تالاب طراحی و ارائه نکرده‌اند که نشان از رفع فاز به فاز مشکلات مهم ناشی از خشکی از گاوخونی باشد.
شهبازی تصریح کرد: این مطلب که عزمی در مسئولان در این ارتباط وجود ندارد و مدتی است حتی بحث رسانه‌ای در این ارتباط شاهد نیستیم جای تعجب دارد.
وی اضافه کرد: در واقع باید همانند برنامه‌های جامعی که در موضوعات مختلف تدوین می‌شود شاهد برنامه ای درازمدت برای احیای تالاب گاوخونی باشیم به نوعی که هر سال به بخشی از اهداف موجود دست پیدا کنیم.
تامین حق‌آبه تالاب گاوخونی ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است
این کارشناس محیط زیست در پاسخ به این سوال که تامین حق‌آبه تالاب گاوخونی تا چه میزان می‌تواند در رفع خطرات ناشی از خشکی تالاب گاوخونی و گسترش ریزگردهای سمی موثر باشد، ابراز داشت: در شرایط کنونی و با توجه به عکس‌العمل‌های قبلی، تامین این حق آبه را از سمت و سوی مسئولان امری بعید می‌دانیم اما از نظر رفع مشکل به یقین در پیش گرفتن چنین رویکردی از سوی مسئولان پایتخت ضرورت دارد.
وی با اشاره به راه‌اندازی خط جدید تولید فولاد (سبا) در اصفهان و حضور معاون رئیس جمهور در این مراسم ابراز داشت: باید به شکل کامل این موضوع بررسی شود که توسعه این صنعت آیا از رودخانه زاینده‌رود آب‌بر خواهد بود یا خیر و اگر جواب آری است چرا این سیاست در چنین شرایط کم آبی در نظر گرفته شده که به یک مزاح بیشتر شبیه است.
نظر شما