ساخت نخ‌های بخیه زیست تخریب‌پذیر توسط محققان کشور

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، بابک کفاشی مجری پروژه «ساخت نخ های بخیه تک فیلامنتی زیست تخریب پذیر» که با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی انجام شده اظهار کرد: نخ هایی که برای بخیه در امور پزشکی استفاده می شوند اغلب چند فیلامنتی است بنابراین باید بافته شوند تا استحکام لازم را داشته باشند.

وی افزود: هدف از انجام این طرح پژوهشی ساخت نخ های تک فیلامنتی است که در داخل بدن تخریب شود بدون آنکه ضرری داشته باشد.

عضو هیات علمی دانشگاه تهران ادامه داد: نخ های تک فیلامنتی زیست تخریب پذیر در داخل کشور ساخته نمی شود چرا که مواد اولیه مورد نیاز برای تولید آن وارداتی است.

کفاشی عنوان کرد: انجام این طرح نشان داد که امکان و توانایی ساخت آن از نظر علمی در کشور وجود دارد. همچنین ساخت آن در کشور از خروج ارز به میزان زیادی جلوگیری می کند زیرا نخ های بخیه برای بخیه و عمل های لاپاراسکوپی مصرف زیادی در سال دارند البته تولید در داخل از نظر صادرات هم مهم است.

به گزارش مهر، پلیمرهای زیست تخریب پذیر به عنوان دسته ای از مواد خیلی مفید برای کاربردهای زیست پزشکی و همچنین داروسازی معرفی می شوند، به عنوان مثال در سال های اخیر از ماتریس های پلیمری زیست تخریب پذیر منافع زیادی برای سیستم های دارو رسانی برده اند.

با این وجود، قبل از اینکه پلیمرهای زیست تخریب پذیر برای هر کاربرد زیست پزشکی انتخاب شوند، نیازمند یک بررسی دقیق برروی برهم کنش ها و توانائی سازگاری در بدن موجود زنده است. امروزه، پلی استرهای، طبیعی و یا سنتزی، یک گروه از زیست مواد زیست تخریب پذیر بسیار بهبود یافته را تشکیل داده اند.

پلی( -کاپرولاکتون) و پلی‏لاکتاید، به عنوان پلی‏استرهای زیست سازگار و زیست تخریب پذیر شناخته شده اند، که نوید دهنده کنترل هر چه بیشتر وسایل و تجهیزات سیستم دارو رسانی است. که از جمله می‏توان پلیمرهای بر پایه مالئیک اسید و پلی استرهای نوع a-(هیدروکسی اسید)را ذکر کرد که نمایندگان خوبی برای کاربردهای معالجه موقتی و زود گذر هستند. اگر چه این پلی استرها می توانند از طریق پلیمریزاسیون تراکمی تهیه شوند، ساختار با وزن مولکولی بالا، تا الان، تنها از طریق پلیمریزاسیون حلقه گشا، و با استفاده از منومرهای حلقوی اشان به دست آمده اند.

توانائی آلکوکسیدهای آلومینیوم و قلع بیس(۲-اتیل هگزانوآت)، برای کنترل پارامترهای مولکولی در مورد (دی)لاکتونها، راهی را برای به دست آوردن دامنه وسیعی از ساختارهای مولکولی گشوده است. علاوه بر ترکیبات آلی فلزی ذکر شده در بالا، ترکیبات غیر آلی فلزی جدیدی نیز برای کاتالیزوری و کنترل واکنش این استرهای حلقوی گزارش شده است که از این جمله می توان -هتروسیکلیک کربن ها را نام برد.

استفاده از این مولکولهای ساده آلی به عنوان کاتالیست یا یک عامل پیش‏برنده در سنتز پلیمر نامتقارن دسته دیگری از کاتالیزور های آلی را علاوه بر کاتالیزور های قدیمی و سنتی آلی فلزی در اختیار قرار می دهد.

پلی استرهای زیست تخریب پذیر، نظیر پلی لاکتیک اسید، پلی گلیکولیک اسید، پلی تری متیلن کربنات، پلی -کاپرولاکتون، پلی پارا دی اکسانون و کوپلیمرهایشان به طور گسترده برای تهیه انواع مختلف تجهیزات پزشکی به کار می روند، که از جمله می توان به وسایل و تجهیزات پانسمان، تهیه بافت های مصنوعی و همچنین تهیه نخ های بخیه اشاره کرد.

تجهیزات جراحی، به طور ویژه نخ های بخیه، باید قدرت کشش و زیست سازگاری عالی داشته باشند. علاوه براین، وابسته به نوع استفاده، نخ های بخیه بایستی جذب پذیر باشند، و با یک سرعت جذب مناسب توسط بدن موجود زنده جذب شوند. نخ های بخیه ای که در قسمت های خیلی کوچک بدن، نظیر رگ های خون استفاده می شوند، برای اینکه در حین عمل جراحی براحتی به کاربرده شوند نیاز به انعطاف پذیری خیلی بالا دارند.

به بیان دیگر، یک نخ بخیه با انعطاف پذیری پائین یک گره مطلوب و با ایمنی بالا را ایجاد نمی کند و بنابراین برای استفاده در قسمت های کوچک بدن نمی تواند مناسب باشد.