نذری که گره ای را باز می کند و لبخندی را بر لب می نشاند

به گزارش خبرنگار مهر، وقتی صحبت از نذری، آن هم در ماه محرم می شود، ذهن بیشتر مردم به سمت نذریی هایی از نوع خوراکی می رود که بدون اغراق رد پایی از آن در تمام کوچه ها و خیابان های شهرهای مختلف به چشم می خورد ومردم با آداب و رسوم خود سعی می کنند از عزاداران حسینی پذیرایی کنند. 

سنت پسندیده ای که سال به سال برشکوه آن افزوده شده و در مراسم اربعین حسینی به اوج خود می رسد. اما نذری هایی که به نیت اهل بیت(ع) انجام می شود طی سال های گذشته موضوعات دیگری را نیز در بر گرفته که کمک به محرومان به شیوه های مختلف در این حوزه دنبال می شود. 

از مادرانی که فرزند خود را نذر علی اصغر حسین(ع) می کنند تا در زندگی خود در مسیر اهل بیت(ع) گام بردارد تا رانندگان تاکسی که به عشق اباعبدالله(ع) مسافران خود را رایگان جابه جا می کنند ویا افرادی که خون خود را در مناسبت هایی مانند عاشورا و تاسوعای حسینی برای کمک به نیازمندان اهدا می کنند. 

نذر کتاب برای دیگران

یکی دیگر از نذرهایی که امسال در برخی از مساجد مشهد اجرا شد نذر کتاب بود. در این نذر ساکنان محله کتاب هایی را که خریداری کرده و خوانده بودند برای استفاده دیگران نذر می کردند.

این اقدام در یکی از مساجد مرکز مشهد به حدی با استقبال مواجه شد که دور تا دور صحن اصلی مسجد قفسه بندی شده و کتاب های اهدایی برای استفاده دیگران به صورت فهرست بندی گذاشته شده است. جالب اینجاست که این کتابخانه متولی نداشته و مردم می توانند خودشان کتاب اهداء کرده و یا کتابی را به امانت ببرند و بازگردانند.

یکی از نمازگزاران این مسجد به خبرنگار ما می گوید: این که مردم کتابهایشان را نذر مسجد می کنند اقدام جالبی است زیرا وقتی شما نمازتان تمام می شود ناخودآگاه به سمت قفسه کتاب ها می روید و دقایقی را مشغول مطالعه می شوید.

محمد می گوید من تاکنون چندین کتاب با موضوعات دینی و غیر دینی را از این کتابخانه برداشته و پس از یکی دوهفته دوباره بازگردانده ام و خوشحالم که مردم به موضوع نذر کتاب توجه دارند.خود من نیز کتاب هایی در خانه داشتم که برای استفاده دیگران به این کتابخانه آوردم.

نذر لوازم التحریر 

یکی از نذرهایی که امسال در مشهد ادا شد، نذر لوازم التحریر برای کودکان بی بضاعت بود که عده ای در حاشیه شهر مشهد آن را ادا کرده و همزمان با سال تحصیلی لبخند را روی لبان دانش آموزان نشاندند.

امسال یکی از گروه های جهادی در بولوار طبرسی مشهد نذری‌های مالی محرم  را جمع  و برای کودکان نیازمند لوازم‌التحریر، کیف و کفش و لباس نو می‌خرند. گوشه حیاط خانه‌ یکی از این بانیان، مکانی برای بسته‌بندی لوازم‌التحریر، بسته‌های مواد غذایی، لباس و کیف و کفش شده است. هرکدام از اهالی، گوشه‌ای از کار را به‌عهده گرفته‌اند؛ یکی فهرست بچه‌ها و نشانی خانه‌هایشان را گرفته، دیگری مسئول خرید است، چند خانم هم درحال بسته‌بندی و کادوکردن لوازم‌التحریر هستند.

مسئول این گروه جهادی، دلیل هزینه‌کردن نذری‌های محرم امسال برای کودکان را، هم‌زمانی دهه اول ماه محرم با آغاز مدارس ذکر می‌کند. این موضوع سبب شده نیت کنند تاجایی‌که توان‌ دارند، کاری کنند که کودکی در منطقه آن‌ها به‌خاطر نداشتن کیف و کفش نو و لوازم‌التحریر، اشک به چشمانش نیاید. 

نذر گوشواره برای دختران خردسال 

فاطمه مسئول یکی از جلسات قرآن در حاشیه مشهد است و امسال نذر کرده به دختربچه های کوچک گوشواره های تزئینی بدهد. دختربچه‌های محله که کنار مادرشان برای دوره قرآن و زیارت عاشورا به منزل فاطمه آمده‌اند، موقع رفتن یک جفت گوشواره نذری می‌گیرند. مائده اصرار می‌کند مادر همان‌جا گوشواره را به گوشش بیاویزد. مهسا و دختربچه‌های دیگر هم همین‌طور. مراسم زیارت عاشورا تمام می‌شود. پذیرایی فاطمه چای و خرماست. بقیه هزینه مراسم را که می‌خواست آش بپزد، صرف خرید گوشواره کرده است.

بعد از ترک مجلس مهسا چند قدم جلوتر از ما می‌دود. طاقت رسیدن تا خانه و دیدن گوشواره‌ در گوشش را ندارد. آن‌قدر ذوق کرده است که کنار آینه‌بغل ماشین‌های پارک‌شده توی کوچه می‌ایستد و به گوشواره‌هایش زل می‌زند. نگین سبز گوشواره‌های مهسا در نور آفتاب می‌درخشد، مثل چهره کودکانه خودش.

مادر مهسا دعا به جان خیرانی می‌کند که هرچندماه‌یک‌بار، کمک‌خرجش می‌شوند. از زمانی‌که شعله اعتیاد در زندگی‌اش روشن شده، چیزی نمانده که نسوزانده باشد. پسر یازده‌ساله‌اش ترک تحصیل‌ کرده است و دست‌فروشی می‌کند تا خرج اجاره‌خانه و نان شبشان جور شود. می‌گوید: شوهرم هرچند وقت یک‌بار گم‌وگور می‌شود. معلوم نیست کجا می‌رود. فکر زن و بچه‌اش که نیست؛ فقط دنبال موادش است.

مادر مهسا هم برای نجات زندگی‌اش از این وضعیت نذر کرده است و می‌گوید: اهالی محله، فطریه و زکاتشان را برای خرجی زندگی‌ام می‌دهند. من پولی برای خرج‌کردن در مراسم‌ عزاداری خانم حضرت‌زینب(س) و امام‌حسین(ع) ندارم، اما نذر کردم هر سال در دهه اول محرم و دهه پایانی ماه صفر، مسجد محله‌مان را آب و جارو کنم. از عزاداران حسینی پذیرایی کنم. دیشب تا ساعت ١٢‌شب، ظرف‌های شام نذری مسجد را شستم. یکی از بانیان مجلس، مبلغی را برای شست‌وشوی ظرف‌ها داد. با اینکه نیاز مالی داشتم، نپذیرفتم و گفتم نذر دارم برای عزاداران سید و سالار شهیدان خدمت کنم. 

کمک به بافندگان نیازمند فرش 

خَیِّر دیگری که در کار فرش است امسال دست به کار جدیدی زده و تلاش کرده به جای توزیع غذای نذری در بین بافندگان مناطق محروم مشهد کلاف نخ توزیع کند تا آنها نیز بتوانند درآمدی داشته باشند.

این خیر نذر کرده ١٠٠‌کلاف‌ نخ بین ١٠٠‌بافنده نیازمند در حاشیه شهر و روستاهای مجاور مشهد اهدا ‌کند. هدف از نذری خود را این‌طور روایت می‌کند: خیلی با خودم حساب‌وکتاب کردم. می‌خواستم هزار پرس پلوقیمه سفارش بدهم تا در همین مناطق حاشیه شهر مشهد در روز عاشورای حسینی توزیع شود، اما وقتی تعداد زیاد این نوع نذری‌ها را می‌بینم، گفتم نذر دیگری جز یک وعده غذا در نظر بگیرم تا ماحصل آن، سیرشدن فقط یک وعده نیازمندان نباشد و حداقل خرجی یک ‌سال یک خانواده را تأمین کند.

او ادامه می‌دهد: ازآنجاکه شغلم خرید و فروش فرش دست‌بافت است و نشانی خیلی از بافندگان قالی در حاشیه شهر و روستاهای مجاور مشهد را داشتم، تصمیم گرفتم به ١٠٠‌بافنده نیازمند، ١٠٠‌کلاف نخ ببخشم. که خرج زندگی‌شان از دار قالی تامین شود. 

اینها تنها گوشه ای از صدها نذری است که در سال خصوصا در ایام محرم در مشهد ادا می شود و خیران از این مسیر مشکلی را حل یا دلی را شاد می کنند. این حرکت قطعا در سال های آینده پررنگ تر شده و موضوعات بیشتری را نیز در برخواهد گرفت.