کلام روز

آیه روز:

ان الذین لا یؤمنون بالآخرة زینا لهم اعمالهم فهم یعمهون، اولیائک الذین لهم سوء العذاب وهم فی الآخرة هم الأخسرون .

به راستى کسانى که به آخرت ایمان ندارند ، اعمال زشتشان را در نظرشان آراستیم ، پس همواره در حیرت و سرگردانى اند ، اینان کسانى هستند که عذاب سختى براى آنان است و بى تردید آنان در آخرت زیانکارترین مردم اند . 

سوره نمل، آیات 4 و 5 

احادیث امروز:

پیامبر اکرم (ص) فرمودند:

اثنان یعجلهما الله فی الدنیا البغی وعقوق الوالدین .

دو چیز را خداوند در این جهان کیفر می دهد : تعدی و ناسپاسی پدر و مادر .

کنز العمال ، ج 16 ، ص 462

امام حسین (ع) :

فان تکن الدنیا تعد نفیسة فدار ثواب الله أعلی و أنبل و إن تکن الأبدان للموت أنشئت فقتل امرئ بالسیف فی الله أفضل و إن تکن الأرزاق قسما مقدرا فقلة حرص المرء فی الرزق أجمل و إن تکن الأموال للترک جمعها فما بال متروک به الحر یبخل

اگر دنیا با ارزش شمرده شود، منزل آخرت و دار ثواب الهی با ارزشتر و والاتر است . و اگر بدن و جسم انسانها برای مرگ آفریده شده ، به خدا سوگند کشته شدن انسان با شمشیر (شهادت ) بهتر است . و اگر رزق و روزی موجودات تقسیم شده و مقدر گردیده ، زیباتر و نیکوتر آن است که انسان در طلب رزق و روزی کمتر حرص داشته باشد. اگر جمع کردن اموال برای ترک کردن آن است ، چرا انسان آزاده نسبت به این چیزی که ترک کردنی است بخل بورزد.

بحارالانوار، ج 44، ص 374

حضرت علی(ع) در نهج البلاغه:

و ایاک و المن على رعیتِک باحسانک، او التزید فیما کان من فعلک او ان تعدهم فتتبع موعدک بخلفک، فان المن یبطل الاحسان، و التزید یذهب بنور الحق، و الخلف یوجب المقت عند الله و الناس، قال الله تعالى: «کبر مقتا عند الله ان تقولوا ما لاتفعلون».

بپرهیز از اینکه احسانت را بر رعیت منت گذارى، یا کرده خود را بیش از آنچه هست بزرگ شمارى، یا به رعیّت وعده اى دهى و خلاف آن را به جا آورى، چرا که منّت موجب بطلان احسان، و کار را بیش از آنچه هست پنداشتن باعث از بین بردن نور حق در قلب، و خلف وعده سبب خشم خدا و مردم است، خداوند بزرگ فرموده: «این باعث خشم بزرگ خداست که بگویید و انجـام نـدهیـد» .

امام سجاد(ع):

والحمد لله الذى اغلق عنا باب الحاجة الا الیه، فَکَیفَ نطیق حمده؟ ام متى‏ نؤدى شکره؟! لا، متى‏!

سپاس خداى را که در نیاز و احتیاج ما را از غیر خود بست، پس چگونه قدرت سپاس او را داریم؟ یا چه زمانى مى‏توانیم شکرش را بجاى آوریم؟ هیچگاه!